ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4485 ทั้งคู่เดินทางมาเหนื่อยแล้วสินะ
บทที่ 4485 ทั้งคู่เดินทางมาเหนื่อยแล้วสินะ
แม้ว่าหลิวเจียฮุยและฟางเจียซินจะไปถึงยอดพีระมิดบนเกาะฮ่องกงแล้ว แต่เมื่อมองกวาดไปทั้งโลก ยังห่างไกลกันมาก
และความแข็งแกร่งของตระกูลเฟ่ย มันไม่อยู่ในรายชื่อคนรวยธรรมดาอีกต่อไปแล้ว ความแข็งแกร่งนั้นเป็นของตระกูลที่ร่ำรวยที่แอบซ่อนไว้แล้ว และความแข็งแกร่งรวมๆนั้น แข็งแกร่งกว่าหลิวเจียฮุยมากจนนับครั้งไม่ถ้วน
เฟ่ยเข่อซินยังเป็นผู้นำตระกูลเฟ่ยอีก และในสายตาของหลิวเจียฮุยกับฟางเจียซินก็ยิ่งสูงจนไม่มีทางไต่ถึงได้
ณ เวลานี้ ความรู้สึกทั้งสองคน ก็เปรียบเสมือนคนที่ร่ำรวยที่สุดในเขตเล็กๆ แห่งหนึ่ง ในที่สุดก็มีโอกาสได้พบกับคนที่รวยที่สุดในประเทศ นอกจากจะตื่นเต้นแล้ว ก็ยิ่งประหม่าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
เย่เฉินต่างจากทั้งสองคน ที่อยู่ในสภาพที่ผ่อนคลายมาก
เขามือล้วงกระเป๋า เดินกร่างเข้าไปในโถงผู้โดยสารขาเข้า
ณ โถงผู้โดยสารขาเข้า ณ เวลานี้ มีคนมากมายที่มารับเครื่องบิน แต่ฟางเจียซินไม่ได้สวมแว่นกันแดดและหน้ากาก เหมือนที่เธอเคยทำเมื่อตอนที่เคยมารับเย่เฉินกับ หลิวเจียฮุยก่อนหน้านี้ และไม่มีท่าทางเหมือนคุณนายที่ร่ำรวยเหมือนก่อน
ในเวลานี้ ว่านพั่วจวินหันหน้ากลับมาจากฝูงชน มาถึงตรงหน้าเย่เฉิน และพูดด้วยความเคารพว่า:”คุณเย่!”
เย่เฉินพยักหน้า และถามเขาว่า:”พบสถานการณ์พิเศษอะไรไหม?”
ว่านพั่วจวินพูดด้วยความเคารพ:”ครับคุณเย่ ไม่เลยครับ”
เมื่อเห็นว่านพั่วจวินก็อยู่ที่นี่ หลิวเจียฮุยที่อยู่ข้างๆ ก็กำมืออย่างประหม่า และพูดว่า:”ว่าน……คุณว่าน สวัสดีครับ”
ว่านพั่วจวินเหลือบมองหลิวเจียฮุย และกำมือให้เขาเล็กน้อยเป็นคำตอบ แต่ไม่พูดอะไร
ว่านพั่วจวินรู้ดีอยู่แล้ว อย่าเห็นตอนนี้หลิวเจียฮุยและเย่เฉินเป็นเหมือนกับเพื่อนคบกันมานาน แต่อีกไม่นาน หลิวเจียฮุยก็จะรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเย่เฉิน และจุดประสงค์ที่แท้จริงของการมาที่เกาะฮ่องกงในครั้งนี้
ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องสนทนากับหลิวเจียฮุยมากเกินไป
ยี่สิบนาทีต่อมา
ร่างที่สวยงามปรากฏขึ้นที่ทางออกของด่านศุลกากร ดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมายในทันที
เฟ่ยเข่อซินที่เด็กและสวยงาม แล้วยังมีออร่าที่อลังการ เดินออกไปพร้อมกับหยวนจื่อซู
ก่อนที่เฟ่ยเข่อซินจะออกมาถึง เธอก็เห็นเย่เฉินในฝูงชนได้อย่างรวดเร็ว และโบกมือให้เย่เฉินอย่างตื่นเต้นทันที และพูดเสียงดังว่า:”คุณเย่!”
พูดจบ เธอก็รีบวิ่งไปสองสามก้าว และมาถึงตรงหน้าเย่เฉิน
เมื่อเฟ่ยเข่อซินยืนอยู่ตรงหน้าเย่เฉิน แก้มที่เดิมทียังขาวของเธอ ก็แดงขึ้นเล็กน้อย
แต่แค่ไม่รู้ว่า เธอหน้าแดงเพราะเธอวิ่งเร็วไปสองสามก้าว หรือเพราะเธอเขิน
แต่ว่า สีหน้าที่เฟ่ยเข่อซินมองเย่เฉิน ที่มีความปิติยินดีเกินคำบรรยาย สำหรับหลิวเจียฮุยที่มีผ่านหญิงมานับไม่ถ้วน เขาสามารถบอกได้ทันทีว่า เฟ่ยเข่อซินจะต้องชอบเย่เฉินแน่นอน!
เมื่อคิดเล่นนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะอุทานในใจว่า:”เย่เฉินคนนี้มันมีอะไรดีกันแน่! ทำไมแม้แต่คุณหนูที่มีค่าตัวหลายพันล้านเหรียญอย่างเฟ่ยเข่อซิน ก็ยังเต็มไปด้วยความชื่นชอบต่อเขา? ! และเฟ่ยเข่อซินนี้ไม่เพียงแต่รวย รูปลักษณ์และรูปร่างก็หาที่เปรียบมิได้ ไม่ด้อยกว่าม่านฉงเลย และภูมิหลังของเธอแข็งแกร่งกว่าม่านฉงมาก ดังนั้นดูเหมือนว่าม่านฉงแทบจะไม่มีโอกาสชนะเธอเลย……”
ในตอนที่หลิวเจียฮุยแอบคิดในใจว่าแย่แน่ๆ เย่เฉินก็พูดกับเฟ่ยเข่อซินด้วยรอยยิ้มว่า:”คุณเฟ่ย อาจารย์หยวน คุณทั้งสองเดินทางมาเหนื่อยแล้วสินะ”
หยวนจื่อซูที่ข้างๆ พูดด้วยความเคารพอย่างสูง:”คุณเย่พูดเกินไปแล้วครับ นี่เป็นงานของผมเอง”
เฟ่ยเข่อซินก็พูดอย่างจริงจังว่า:”ไม่เหนื่อยค่ะคุณเย่ สามารถแบ่งเบาความทุกข์เพื่อคุณ มันเป็นเกียรติของเข่อซินค่ะ”
คำพูดของเฟ่ยเข่อซิน ทำให้หลิวเจียฮุยและฟางเจียซินตกใจมากขึ้น
ทั้งสองมองหน้ากันด้วยความตกใจ และไม่เชื่อในสายตาของพวกเขา
เดิมทีคิดว่าเฟ่ยเข่อซินเป็นเพื่อนของเย่เฉิน แต่ใครจะคิดว่าเฟ่ยเข่อซินจะลดตัวลงต่อหน้าเย่เฉิน เรียกเย่เฉินด้วยความเคารพว่าคุณ และบอกว่าเป็นเกียรติที่ได้แบ่งปันความทุกข์ของเย่เฉิน
ถึงแม้จะมีความรู้สึกถ่อมตัวเล็กน้อยแล้ว และเหมือนน้ำเสียงกับท่าทางของผู้ใต้บังคับบัญชาที่มีต่อเจ้านายมากยิ่งขึ้น