ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4501 เงื่อนไขของเย่เฉิน 1
บทที่ 4501 เงื่อนไขของเย่เฉิน 1
สติและจิตใจของหลิวเจียฮุยถูกเย่เฉินทำลายไปนานแล้ว ตอนนี้เขาไม่มีเวลามาพิจารณาเรื่องของผลได้ผลเสียแล้ว ความปรารถนาเดียวก็คือสามารถรอดพ้นจากหายนะนี้ไปได้
เพราะฉะนั้น ไม่ว่าเย่เฉินจะยื่นเงื่อนไขอะไรออกมา ภายในใจเขาก็ยินดีที่จะตอบตกลงโดยไม่ลังเลเลยสักนิด
เมื่อเย่เฉินเห็นว่าหลิวเจียฮุยยอมจำนนแต่โดยดีแล้ว อีกทั้งก็บรรลุจุดประสงค์ที่ตนลงโทษเขาแล้ว จึงได้เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า: “หลิวเจียฮุยฟังให้ดี เรื่องแรกที่ฉันให้นายทำ ก็คือให้จ่ายเงินเดือนชดเชยให้ลุงโจงยี่สิบปี โดยยึดตามเงินเดือนของผู้จัดการฝ่ายธุรการสูงสุดของเกาะฮ่องกาง นอกจากนี้ก็ต้องชดเชยให้อีกสองเท่า หนึ่งเท่าในนั้นคือค่าชดเชยช่วงเวลาวัยรุ่นของลุงโจง อีกหนึ่งเท่าที่เหลือคือค่าทำขวัญของครอบครัวลุงโจง”
สิ้นเสียง เย่เฉินก็เอ่ยขึ้นอีกว่า: “ซึ่งก็หมายความว่า นายจะต้องจ่ายเงินเดือนตามเงินเดือนของผู้จัดการฝ่ายธุรการสูงสุดของเกาะฮ่องกางให้ลุงโจงเป็นเวลาหกสิบปี นายมีข้อโต้แย้งอะไรไหม?”
“ไม่มี!” หลิวเจียฮุยเอ่ยโดยแทบจะไม่ลังเลเลยสักนิด เวลาแบบนี้เขาจะกล้ามีข้อโต้แย้งได้อย่างไร
ตามเงื่อนไขของเย่เฉิน มากสุดก็แค่ต้องชดใช้หกหรือเจ็ดพันล้านดอลลาร์ฮ่องกงเท่านั้น เทียบค่าเงินแล้วก็ยังไม่ถึงพันล้านดอลลาร์สหรัฐ
เฉินจ้างโจงที่อยู่ข้างๆ รีบเอ่ยทันที: “คุณชายเย่ ผมรับเงินนี้ไว้ไม่ได้หรอก…”
เย่เฉินเอ่ยด้วยความจริงจัง: “ลุงโจง เงินก้อนนี้มีสองจุดประสงค์หลัก หนึ่งก็คือชดเชย อีกอย่างคือการลงโทษ ต่อให้คุณไม่รับเงินนี้ไว้ เขาก็จะต้องได้ชดเชยจำนวนเท่านี้อยู่ดี คุณลุงจะยกเงินนี้ไปบริจาคก็ไม่เป็นไร”
เมื่อ เฉินจ้างโจงได้ยินดังนี้ ก็พยักหน้าเบาๆ
จากนั้นเย่เฉินก็ได้เอ่ยกับหลิวเจียฮุยอีกครั้ง: “เรื่องที่สองที่ฉันให้นายทำ ก็คือซื้อคฤหาสน์ของตระกูลฮั่วบ้านข้างๆ ในถนนชือซุนให้คนในครอบครัวลุงโจง จากนั้นให้ไปเชิญคนในครอบครัวลุงโจงให้ย้ายเข้าไปด้วยตัวเอง ตอนย้ายบ้าน นายจะต้องจ้างพิธีกรที่ดีที่สุดในเกาะฮ่องกางมาจัดงานขึ้นบ้านใหม่ที่อลังกาลยิ่งใหญ่ที่สุดด้วย!”
หลิวเจียฮุยอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก
เขาคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเย่เฉินจะยื่นเงื่อนไขเช่นนี้ให้ตนเฉินจ้างโจงคับคาใจอยู่ลึกๆ หลายปีที่ผ่านมา ตนอยากจะจบเรื่องนี้โดยเร็วไปซะจนใจจะขาด แต่บัดนี้ไม่เพียงแค่กำจัดเขาไม่ได้ กลับกลายเป็นว่าต้องมาอยู่เป็นเพื่อนบ้านของเขา…
สำหรับหลิวเจียฮุย เงื่อนไขนี้รับปากไม่ได้จริงๆ
เฉินจ้างโจงเองก็คิดไม่ถึงเช่นกัน ว่าเย่เฉินจะยื่นเงื่อนไขเช่นนี้ออกมา
สำหรับเขาแล้ว ก็ไม่อยากมาเป็นเพื่อนบ้านของหลิวเจียฮุยทุกวันในอนาคตเช่นกัน ความรู้สึกเช่นนี้แค่คิดก็รู้สึกประหลาดแล้ว
ทว่าเย่เฉินกลับมีความคิดเป็นของเขาเอง
เขารู้สึกว่า สำหรับคนต่ำต้อยที่คำพูดเชื่อถือไม่ได้อย่างหลิวเจียฮุย จะให้เขาผ่านความทุกข์เพียงแค่วันนี้ไปไม่ได้เป็นอันขาด
วิธีที่ดีที่สุด ก็คือให้เขาระแวดระวังอยู่ตลอดเวลาลึกๆ ในใจของเขา
หลิวเจียฮุยในเวลานี้ รู้สึกอึดอัดใจจนถึงที่สุด ทว่าเขาเองก็ไม่กล้ายั่วให้เย่เฉินโกรธ ทำได้เพียงคร่ำครวญในใจ: “แม่งเอ๊ย กูไม่พักที่นั่นอีกก็สิ้นเรื่อง! กูมีบ้านอยู่ทั่วโลกนับไม่ถ้วน ขอแค่ย้ายออกไปจากถนนชือซุนได้ ไม่เจอหน้าก็ไม่ต้องมาหงุดหงิดไม่ใช่หรือไง?”
คิดได้ดังนี้ จึงรีบเอ่ยขึ้น: “ได้ครับคุณเย่ ผมจะทำตามเงื่อนไขของคุณแน่นอน…”
ใครจะไปรู้ ราวกับเย่เฉินอ่านใจคนออกอย่างไรอย่างนั้น เขาเอ่ยว่า: “นอกจากนี้ฉันยังต้องขอเตือนนายด้วยนะว่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปนายจะต้องพักที่คฤหาสน์หรูถนนชือซุนให้ครบปีละสองร้อยวัน”
หลิวเจียฮุยอึ้งไปจนพูดไม่ออกทันใด
ต้องมาเป็นเพื่อนบ้านกับครอบครัวเฉินจ้างโจงก็ถือว่าแย่แล้ว ยังต้องการให้ตนพักให้ครบสองร้อยวันต่อปีอีก นี่มันเจตนาฆ่าคนชัดๆ เลยไม่ใช่หรือไง?
เย่เฉินเอ่ยต่อไปว่า: “นอกจากนี้ ให้นายย้ายคนขับรถของนายไปทำตำแหน่งอื่นซะ ฉันจะให้นายทหารของสำนักว่านหลงคนหนึ่งมาเป็นคนขับรถบอดีการ์ดคอยจับตาดูนายคนหนึ่ง เขาก็จะช่วยจับตามองการกระทำของนายทุกวันให้ฉันด้วย ถ้านายพักที่ถนนชือซุนน้อยไปแม้แต่วันเดียว ก็จะโดนจ่ายค่าปรับร้อยล้านดอลลาร์”
หลิวเจียฮุยพูดไม่ออก สีหน้าทุกข์ระทม