ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4516 ไม่ต้องหลงเหลือความเสียดายไว้ 2
เดิมที แผนของเย่เฉินคือ หลังจากที่ลงโทษหลิวเจียฮุยเรียบร้อย ค่อยให้หลิวเจียฮุยไปอธิบายตัวตนของตนให้หลิวม่านฉงฟังเอง
เพียงแต่เขาคิดไม่ถึงเลยว่า ตอนบ่ายนี้อยู่ๆ หลิวม่านฉงก็โผล่มาที่สนามบินได้
เย่เฉินคิดว่า ตนไม่เพียงแต่หลอกหลิวม่านฉง แถมยังสั่งสอนพ่อของเธอยกหนึ่ง ในใจของเธอจะต้องเกลียดตนมากแน่ๆ เพราะฉะนั้นในใจเลยรู้สึกผิดต่อเธอเล็กน้อย
ผลสุดท้ายคิดไม่ถึงเลยว่า เฟ่ยเข่อซินกลับเสนอบอกว่าอยากไปชิมของทานเล่นของเกาะฮ่องกางในตอนนี้
ครานี้เลยทำให้ความคิดของเย่เฉินไปอยู่กับหลิวม่านฉงอีกครั้ง
เฟ่ยเข่อซินเมื่อเห็นเย่เฉินไม่ตอบกลับ จึงถามอย่างสงสัย: “คุณเย่คะ ยังฟังอยู่หรือเปล่า?”
เย่เฉินเรียกสติกลับคืน รีบตอบว่า: “อ้อ ฟังอยู่ครับ ในเมื่อคุณอยากลองชิมของกินเล่นของเกาะฮ่องกาง ถ้างั้นเดี๋ยวผมจะพาคุณไปสตรีทฟู้ดที่มีแต่ของอร่อยนะครับ”
“ดีเลยค่ะ” เฟ่ยเข่อซินหัวเราะ พร้อมเอ่ย: “คุณส่งโลเคชั่นมาให้ฉัน เดี๋ยวฉันไปเองค่ะ”
สิ้นเสียง เฟ่ยเข่อซินเอ่ยอีกว่า: “จริงสิ คุณเย่ เดี๋ยวตอนเย็นฉันจะพาเพื่อนไปด้วยนะคะ คุณโอเคใช่ไหม?”
เย่เฉินถามอย่างสงสัย: “คุณมีเพื่อนที่เกาะฮ่องกางด้วยเหรอ?”
“ใช่ค่ะ” เฟ่ยเข่อซินยิ้มพลางเอ่ยว่า: “เพื่อนฉันเยอะแยะเลยค่ะ มีทั่วทุกมุมโลกเลย”
เย่เฉินเองก็ไม่ได้คิดมากอะไร จึงเอ่ยว่า: “งั้นก็ไปด้วยกันครับ”
“ค่ะ!” เฟ่ยเข่อซินรีบเอ่ย: “งั้นก็ตกลงตามนี้นะคะ ฉันจะรอโลเคชั่นจากคุณ”
เย่เฉินวางสาย จากนั้นก็ส่งโลเคชั่นสตรีทฟู้ดของหลิวม่านฉงให้กับเฟ่ยเข่อซิน
จากนั้นเขาก็เห็นว่าเวลาเริ่มค่ำแล้ว จึงโบกรถแท็กซี่ไปยังสตรีทฟู้ด
เวลาที่เย่เฉินถึงสตรีทฟู้ดก็คือช่วงเวลาที่คนสัญจรเยอะที่สุด
ทว่า เมื่อเย่เฉินเพิ่งถึงสตรีทฟู้ด ก็ได้ยินเสียงตะโกนเรียกอันคุ้นเคยดังขึ้น: “นี่พ่อหนุ่ม คุณม่านฉงไม่ได้มาด้วยกันเหรอ?”
เย่เฉินชายตามอง พบว่าเป็นอาหนานที่ตั้งแผงขายของที่หน้าทางเข้าสตรีทฟู้ด จึงยิ้มพร้อมพูดว่า: “อาหนานสวัสดีครับ วันนี้คุณม่านฉงไม่มาครับ”
อาหนานพยักหน้า ถามเขาว่า: “คุณจะทานอะไรล่ะ? อยากลองชิมฝีมือของผมไหม?”
เย่เฉินพยักหน้าตรงไปตรงมา: “ครับ ขอลองฝีมืออาหน่อยละกัน เอาผัดซีอิ๊วเนื้อที่หนึ่งละกันครับ!”
อาหนานรีบดึงโต๊ะที่ว่างออกมา เชิญให้เย่เฉินไปนั่ง จากนั้นก็หันหลังทำอาหารอยู่ที่แผงตัวเอง
ในเวลานี้ เฟ่ยเข่อซินสวมบอดี้สูทกระโปรงสั้น สะพายกระเป๋าข้างใบเล็กน่ารัก แต่งหน้าสดใสสวยงาม ก็ได้ปรากฏเบื้องหน้าเย่เฉิน จากนั้นก็โบกมือให้เย่เฉิน พร้อมเอ่ยว่า: “คุณเย่!”
เย่เฉินเห็นเธอก็ยิ้มแล้วเอ่ยว่า: “มาครับ คุณเฟ่ย เชิญนั่ง”
เฟ่ยเข่อซินพยักหน้า จากนั้นก็นั่งลงเบื้องหน้าเย่เฉิน
เย่เฉินเห็นว่าเธอมาคนเดียว จึงถามด้วยความสงสัย: “เพื่อนคุณล่ะครับ?”
เฟ่ยเข่อซินมองนาฬิกาในมือ ยิ้มแล้วเอ่ยว่า: “น่าจะใกล้ถึงแล้วค่ะ”
สิ้นเสียงไม่นาน ก็เห็นเป็นผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกับเธอเดินเข้ามาจากไม่ไกล เธอโบกมืออย่างเป็นมิตร พร้อมพูดว่า: “คุณหลิว ทางนี้ค่ะ!”
เย่เฉินเห็นหลิวม่านฉงที่รูปร่างสูงโปร่งใบหน้างดงามอยู่ไม่ไกล การตอบสนองแรกก็คือประหลาดใจ
จากนั้น เขาก็มองไปยังเฟ่ยเข่อซิน เอ่ยถามโดยไม่เข้าใจ: “คุณเฟ่ย มันเรื่องอะไรกัน?”
ถือโอกาสตอนที่หลิวม่านฉงยังไม่ถึง เฟ่ยเข่อซินยิ้ม พร้อมเอ่ยเสียงเบา: “ฉันตั้งใจเชิญคุณหลิวมาเองละ ไม่ได้บอกคุณเย่ล่วงหน้า ต้องขอโทษด้วยนะคะ”
สิ้นเสียง เฟ่ยเข่อซินก็เอ่ยขึ้นอีก: “ฉันก็แค่เห็นว่าคุณกับคุณหลิวน่าจะมีอะไรเข้าใจผิดกัน เพราะงั้นเลยอยากให้คุณกับคุณหลิวมีโอกาสได้นั่งคุยกันดีๆ ไม่งั้นถ้าอีกวันสองวันเรากลับไปแล้วคุณอยากคลี่คลายเรื่องเข้าใจผิดของคุณหลิวอีก ก็คงไม่มีโอกาสดีแบบนี้แล้วนะคะ”
YOU MAY ALSO LIKE
