ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4533 จบลง 1
บทที่ 4533 จบลง 1
นายหญิงใหญ่พูดด้วยรอยยิ้ม：“คุณฟาง ขอบคุณที่เป็นห่วง ป้าไม่เป็นไรแล้ว ไอ้โจงเอายากลับมาให้ ป้ากินไปก็ดีขึ้นทันที”
หลิวเจียฮุยที่อยู่ด้านข้างได้ยินก็ตกใจ ครุ่นคิด：“สองวันก่อนคนที่แอบสืบตระกูลเฉินยังบอกผมว่า หญิงชราคนนี้จะอยู่ได้อีกไม่กี่วัน ทำไมจู่ๆ ก็เหมือนกับคนไม่เป็นอะไรเลย？ยาที่เธอพูดถึง คงไม่ใช่ที่เย่เฉินให้หรอกนะ？”
เวลานี้นายหญิงใหญ่ก็สังเกตเห็นหลิวเจียฮุยที่อยู่ด้านข้างฟางเจียซิน ดังนั้นก็ประหม่าขึ้นมาทันที โพล่งถามไปว่า：“คุณ……คุณมาทำอะไร……คุณปรับความเข้าใจกับไอ้โจงของเราแล้วไม่ใช่หรือ……”
หลิวเจียฮุยยิ้มไปให้：“คุณป้า ผมมาหาถึงที่ เพื่อจะมาขอโทษคุณป้ากับไอ้โจง ก่อนหน้านี้ผมผิดเอง ตอนนี้ผมตระหนักถึงความผิดพลาดของตัวเองและความเจ็บปวดที่นำมาให้ไอ้โจงกับคุณป้าได้อย่างรู้ซึ้งแล้ว ดังนั้นผมจึงหวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณป้ากับไอ้โจง จะให้โอกาสผมได้เปลี่ยนแปลง……”
เฉินจ้างโจงรับมือไม่ทันเล็กน้อย รีบพูดว่า：“คุณหลิว เรื่องก่อนหน้านี้ พวกเราเคลียร์กันไปเรียบร้อยแล้วไม่ใช่หรือ？คุณกับป้าต่างมีส่วนที่ผิดทั้งนั้น เรื่องนี้เปลี่ยนไปแล้ว ไม่ต้องคิดเล็กคิดน้อยว่าใครถูกใครผิดได้แล้ว”
หลิวเจียฮุยพูดในใจ：“แม่เอ๊ย แกคิดว่าฉันอยากคิดเล็กคิดน้อยกับแกงั้นหรือ？ฉันมาที่นี่ เพราะว่าเย่เฉินบังคับให้ฉันมา ไม่อย่างนั้น ฉันก็ไม่อยากเห็นพวกแกสักวินาทีเดียว！”
ถึงข้างในใจจะไม่พอใจนัก แต่หลิวเจียฮุยก็พูดอย่างถ่อมตัวว่า：“ไอ้โจง ผมรู้ว่าคุณใจกว้าง ไม่อยากมาคิดเล็กคิดน้อยกับผม แต่เรื่องนี้ผมผิดก่อนเอง ทำให้คุณต้องไปเร่ร่อนที่สหรัฐอเมริกากว่ายี่สิบปี ข้างในใจผมรู้สึกเสียใจจริงๆ ดังนั้นโปรดให้โอกาสผมชดเชยมันด้วย！”
เฉินจ้างโจงสงสัยเล็กน้อย แต่ก็พูดอย่างมีมารยาทไปว่า：“คุณหลิว คุณไม่จำเป็นต้องชดเชยอะไรผม ตั้งแต่ต้นจนจบผมก็ไม่ได้โทษคุณ คุณปล่อยผมไป ทำให้ผมได้กลับบ้านมาอยู่กับครอบครัว ผมก็พอใจมากแล้วครับ！”
หลิวเจียฮุยหันกลับ ยื่นมือไปทางฟางเจียซินที่อยู่ด้านข้าง
ฟางเจียซินรีบหยิบซองเอกสารออกมาจากกระเป๋าถือแอร์แม็สของตัวเอง Hermes ของเขา ยื่นไปในมือหลิวเจียฮูย
หลิวเจียฮุยถือซองเอกสารไว้ พูดกับเฉินจ้างโจงด้วยใบหน้าประจบประแจง：“ไอ้โจง นี่คือข้อมูลกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินของคฤหาสน์ตระกูลฮั่วที่อยู่ด้านข้างฉัน ฉันซื้อบ้านหลังนี้ไปเมื่อตอนบ่ายเรียบร้อยแล้ว ตั้งแต่นี้ไป บ้านหลังนี้เป็นของนายแล้ว ถือว่าเป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของฉันเถอะ！”
เฉินจ้างโจงมองหลิวเจียฮุยด้วยสีหน้าตกตะลึง ความคิดแรกในหัวคือเขาไม่มีเหตุผลที่จะทำอย่างนี้เลย
อย่างแรกคือหลิวเจียฮุยน่าจะไม่ค่อยอยากชดเชยให้ตัวเอง
อย่างที่สองก็คือถึงหลิวเจียฮุยจะอยากชดเชยให้ตัวเองจริง ก็ไม่จำเป็นต้องซื้อคฤหาสน์หลังข้างๆ บ้านตัวเองให้เขาเลย
ในใจเฉินจ้างโจงรู้ดีว่า ครั้งนี้ถึงแม้หลิวเจียฮุยจะไม่กล้าทำอะไรตัวเอง เพราะว่าเย่เฉิน แต่ในใจเขาจะต้องเกลียดตัวเองเข้ากระดูกแน่
ในสถานการณ์แบบนี้ จะให้คฤหาสน์หลังด้านข้างตัวเองได้ไง？
ดังนั้น เรื่องนี้มีเพียงอย่างเดียวที่อธิบายได้อย่างสมเหตุสมผลก็คือเย่เฉิน
พอนึกถึงสไตล์การทำงานของเย่เฉินที่ก็ชอบเปิดเผยแรงจูงใจของอีกฝ่าย ดังนั้นเฉินจ้างโจงก็ยิ่งแน่ใจว่า เรื่องนี้จะต้องเป็นเพราะเย่เฉินแน่
และหลิวเจียฮุยก็ไม่กล้าไปขัดความต้องการของเย่เฉิน ดังนั้นจึงได้แต่ทำตาม
คิดถึงตรงนี้ ความคิดแรกของเฉินจ้างโจงก็คือปฏิเสธโดยอ้อม
แต่จากนั้นเขาก็คิดอีกว่า ในเมื่อเย่เฉินจัดแจงแบบนี้ ทางที่ดีตัวเองอย่าปฏิเสธดีกว่า
YOU MAY ALSO LIKE
