ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4536 วางแผนก่อนทำ 1
บทที่ 4536 วางแผนก่อนทำ 1
พูดไป เธอก็ถามอย่างไม่เข้าใจว่า：“ไอ้โจง พรุ่งนี้พวกเราต้องย้ายไปคฤหาสน์ที่หลิวเจียฮุยให้จริงๆ หรือ？”
เฉินจ้างโจงพยักหน้า พูดอย่างจริงจัง：“ต้องไปสิ นี่เป็นการจัดการของคุณชายเย่ หลิวเจียฮุยก็ทำตามคำสั่งของคุณชายเย่ด้วย พูดตามตรงนะ ที่ที่เราจะย้ายไปพรุ่งนี้ คือคฤหาสน์ที่คุณชายเย่ให้มา”
พูดไป เขาก็มองไปที่แม่ และน้องชายน้องสาว จากนั้นพูดไปว่า：“คฤหาสน์ที่ถนนชือซุนใหญ่มาก จะต้องเพียงพอที่ทุกคนในครอบครัวอยู่ร่วมกันแน่ ดังนั้นคืนนี้ทุกคนเก็บข้าวของของใครของมันไว้นะ พรุ่งนี้เช้าเราจะย้ายไป”
น้องสาวสองคนสบตากัน คนน้องก็ถามว่า：“พี่……พวกเราย้ายไป……จะเหมาะหรือ？”
เฉินจ้างโจงรู้ความคิดของพวกน้องสาว พวกเธอคิดว่าตัวเองเป็นลูกสาวที่ออกเรือนแล้ว ปกติกลับบ้านมาเยี่ยมเยียน ช่วยเหลือเล็กน้อยไม่เป็นไร แต่ย้ายกลับไปบ้านไม่เหมาะสมแน่นอน
และน้องสาวทั้งสองคนของเขา ชีวิตก็ค่อนข้างลำบาก และสภาพความเป็นอยู่ที่บ้านก็ไม่ค่อยดีนัก ที่เกาะฮ่องกางนั้น ถือว่าดีกว่าคนยากจนที่อยู่ล่างสุดเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ดังนั้น เฉินจ้างโจงมองน้องสาวทั้งสองคน แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า：“พี่จากไปตั้งหลายปี อยากสนิทกับพวกเธอมากขึ้น ถ้าพวกเธอไม่รังเกียจพี่ ก็ย้ายเข้ามาเถอะ พวกเรามาใช้ชีวิตร่วมกันนะ”
พูดไป เฉินจ้างโจงก็ถอนหายใจเบาๆ พูดอย่างจริงจังว่า：“ยี่สิบปีที่ผ่านมา พี่ในฐานะพี่ชายคนโต ติดค้างพวกเธอไว้มาก บ้านนี้ก็ขอบคุณที่พวกเธอทำงานกันอย่างหนักถึงได้มีวันนี้ได้ ต่อไปพี่จะพยายามแบ่งเบาให้พวกเธอได้มากที่สุด”
น้องสาวสองคนมองหน้ากัน แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา
เฉินจ้างโจงเห็นพวกเธอร้องไห้ ก็รีบพูดว่า：“โหยนี่ พวกเธอสองคน วันนี้ร้องไห้ไปกี่รอบแล้วเนี่ย ยังไม่รีบกลับบ้านอีก กลับบ้านแล้วเก็บของให้เรียบร้อย เอาแต่ของที่จำเป็นพา อย่างอื่นไม่ต้องพกมานะ”
นายหญิงใหญ่อารมณ์ดีเป็นพิเศษ ยิ้มแล้วพูดกับลูกสาวสองคนว่า：“เชื่อฟังพี่ชายพวกลูกเถอะ รีบกลับไปซะ！”
ทั้งสองคนพยักหน้าเบาๆ พาสามีของแต่ละคนออกไปจากบ้านหลังเก่าที่คับแคบของตระกูลเฉิน
เฉินจ้างจู่รู้ว่าพรุ่งนี้จะย้ายไปที่บ้านคฤหาสน์หลังใหญ่ ก็ดีใจจนควบคุมตัวเองไม่ได้ เริ่มจัดของกับภรรยาอย่างเร่งรีบ
เฉินจ้างโจงมองทั้งสองที่เร่งรีบด้วยรอยยิ้มอยู่ด้านข้าง ในใจนั้นมีความรู้สึกท่วมท้น
วินาทีที่เขาออกมาจากด่านศุลกากร ความปรารถนาของเขาก็ยังจะพยายามให้ตายอย่างงดงามที่สุด เพื่อไม่ให้พวกเขาตกใจ เมื่อตำรวจแจ้งครอบครัวเขาให้ไปรับร่างของตัวเอง
แต่ตอนนี้ ความกังวลทั้งหมดถูกแก้ไขแล้ว ไม่เพียงแต่ได้อยู่ร่วมกันกับครอบครัว แม้แต่มาตรฐานการใช้ชีวิตก็ดีขึ้นมากด้วย
แต่ส่วนที่สำคัญที่สุดคือ แม่ที่แก่แล้วฟื้นขึ้นมาอย่างโชคดี ที่ประตูนรก
ทั้งหมดนี้ ขับเคลื่อนไปในทางที่ดีที่สุด
พอคิดได้ เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหาเย่เฉิน
ที่ปลายสาย เย่เฉินกำลังนั่งอยู่บนรถของเฟ่ยเข่อซิน เห็นเป็นเฉินจ้างโจงโทรมา เย่เฉินก็พูดไปอย่างมีมารยาทว่า：“ลุงโจง”
เฉินจ้างโจงพูดอย่างซาบซึ้งว่า：“คุณชายเย่ ทุกอย่างในวันนี้ ขอบคุณคุณจริงๆ นะครับ”
เย่เฉินพูดไปนิ่งๆ：“ลุงโจงเกรงใจไปแล้ว ลุงคือผู้อาวุโส เป็นเพื่อนของพ่อผม สิ่งเหล่านี้ผมควรทำอยู่แล้ว”
เฉินจ้างโจงเงียบสักพัก แล้วพูดอย่างจริงจังว่า：“คุณชายเย่ ถ้าคุณไม่รังเกียจ ต้องแต่นี้ไป ชีวิตของฉินจ้างโจงนี้ เป็นของคุณแล้ว ไม่ว่าคุณจะต้องการอะไร ผมจะทุ่มเทสติปัญญาเเละความสามารถ ตราบจนชีวิตหาไม่！”
YOU MAY ALSO LIKE
