ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4565 เรื่องราวสิ้นสุดแล้ว (3)
หลิวเจียฮุยพูดอย่างตื่นเต้นและปลื้มปริ่ม “คุณเย่มีอะไรก็สั่งการได้อย่างเต็มที่เลย ไม่ว่าขึ้นเขา หรือลงห้วย ผมก็ไม่หวั่น!”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย “ก็ไม่ใช่เรื่องยุ่งยากอะไร ต่อไปก็แค่อยากให้คุณช่วยดูแลลุงโจงและครอบครัว อย่างไรก็ตามตอนนี้คุณทั้งสองครอบครัวก็อยู่ใกล้กันขนาดนี้ จะว่าไปแล้วมันก็ยิ่งสะดวกกว่า”
หลิวเจียฮุยตอบโดยไม่ต้องคิด “คุณเย่วางใจเถอะ ต่อไปคนในครอบครัวของไอ้โจง ก็คือคนในครอบครัวผม ผมจะดูแลอย่างดี!”
ขณะที่พูด ก็มองไปทางเฉินจ้างโจง แล้วพูดอย่างจริงจัง “ไอ้โจง อนาคตนายไปทำงานที่จีน จงวางใจมอบคนในครอบครัวให้ฉันช่วยดูแลเถอะ!”
จากนั้น เขาก็ชี้ไปที่คฤหาสน์ แล้วพูดขึ้น “ผมได้สั่งการไปแล้ว ต่อไปนี้ค่าใช้จ่ายของคฤหาสน์หลังนี้ไม่ว่าจะเป็น คนขับรถ คนใช้ และคนดูแลงานในบ้านมีผมเป็นรับผิดชอบ นอกจากนั้นผมจะออกค่าใช้จ่ายชีวิตประจำวันให้อีกหนึ่งล้านเหรียญสหรัฐ!”
เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง “ไม่ควรให้คุณออกทั้งค่าใช้จ่ายและแรงงาน ดังนั้นค่าใช้จ่ายเหล่านี้ให้ผมจะเป็นคนรับผิดชอบเอง”
เฉินจ้างโจงรีบพูดขึ้น “คุณชายเย่ คนในบ้านเคยชินกับการประหยัดมาทั้งชีวิต ไม่มีทางใช้เงินเยอะขนาดนั้น…..”
เย่เฉินยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร มันเป็นเงินเดือนส่วนหนึ่งในอนาคตของลุง ถือซะว่าให้คนในครอบครัวช่วยลุงเก็บไว้”
เฉินจ้างโจงพูดด้วยอาการที่ประหม่าเล็กน้อย “คุณชายเย่ หลายปีมานี้ผมก็ทำงานเปิดร้านขายห่านในไชน่าทาวน์ ไม่เคยทำงานที่เป็นทางการเลย หากคุณแค่ต้องการกระดูกของผม ผมจะไม่ปฏิเสธแม้ต้องตายเป็นหมื่นๆครั้ง แต่ผมซึ่งไม่มีความสามารถอะไรเลย จะไปรับเงินเดือนที่สูงขนาดนั้นของคุณได้อย่างไร ขอเพียงคุณให้ที่พักพิงผมในเมืองจินหลิง แล้วให้เงินเดือนผมเล็กน้อย เพียงพอกับการดำรงชีวิตในเมืองจิงหลิงก็พอแล้ว…….”
เย่เฉินพูดอย่างจัง “ลุงโจง ลุงเป็นคนที่คุณพ่อผมชื่นชมอย่างมาก ลุงกู้ก็ชมคุณลุงไม่ขาดปาก ผมเชื่อในสายตาของท่านทั้งสอง ต้องมองไม่ผิดอย่างแน่นอน
ขณะพูด เย่เฉินก็ได้พูดต่อไปอีก “ยิ่งไปกว่านั้น สังคมมนุษย์ได้พัฒนาตลอดหลายปีที่ผ่านมา มีเพียงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีเท่านั้นที่พัฒนาอย่างต่อเนื่อง แต่ธรรมชาติของมนุษย์และตรรกะพื้นฐานการดำเนินงานของทั้งสังคม ไม่มีการเปลี่ยนแปลงเลย เนื่องจากสิ่งที่เรียกว่าการเปลี่ยนแปลงนั้นกลับไม่ได้เปลี่ยนแปลงเลย ผมเชื่อว่าคุณจะสามารถสร้างสรรค์มูลค่าที่มหาศาลได้ ”
หลิวเจียฮุยที่อยู่ด้านข้างก็พูดต่อ “ไอ้โจง นายเป็นคนที่ฉลาดที่สุดที่ฉันเคยเจอมาในชีวิต หลายปีมานี้ฉันยังคงคิดอย่างนี้มาตลอด ฉันคิดว่าอนาคตเมื่อนายมาทำงานกับคุณเย่ ต้องกลายเป็นผู้ช่วยคนเก่งของเขาอย่างแน่นอน มาช่วยขยายอาณาเขตสำหรับอาณาจักรธุรกิจของคุณเย่ และฉันเชื่อว่าคุณเย่ก็ต้องคิดแบบเดียวกับฉัน ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ทุ่มเทกับนายมากขนาดนี้หรอก ”
พูดถึงตรงนี้ หลิวเจียฮุยอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “อันที่จริง เมื่อคืนฉันนอนคิดไปทั้งคืน และทำให้ฉันเข้าใจสิ่งหนึ่ง นั่นก็คือ ด้วยความสามารถของคุณเย่ หากเพียงแค่อยากจะช่วยนายจัดการกับปัญหาอย่างฉัน มันช่างง่ายเหลือเกิน ขอเพียงคำพูดเดียวของเขา คนของสำนักว่านหลงคงทำให้ฉันตายโดยไม่รู้ตัว เวลานี้นายก็สามารถกลับมาบนเกาะฮ่องกงอย่างปลอดภัย และเขานั้นไม่จำเป็นต้องมาด้วยตัวเองเลย”
“แต่ที่คุณเย่ต้องมาที่เกาะฮ่องกงตัวด้วยตัวเองนั้น ก็เพราะต้องการช่วยปลดล็อกปมในใจของนาย ไม่เพียงจะช่วยให้นายหมดความกังวล ยังจะช่วยนายให้กลับไปเป็นเฉินจ้างโจงที่ขึ้นชื่อลือชาบนเกาะฮ่องกงอย่างในอดีต!”
บนโลกใบนี้ คนที่เข้าใจความสามารถของเฉินจ้างโจงดีที่สุด ก็คือหลิวเจียฮุย
หากไม่ใช่เพราะฟางเจียซิน เขาต้องคิดหาทุกวิถีทาง เพื่อให้เฉินจ้างโจงอยู่ข้างกายเขา ให้เขาเป็นกุนซือของตัวเอง