ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4568 เพื่อความรัก（1）
ขณะที่เย่เฉินและเฟ่ยเข่อซินกำลังเดินห้างอยู่นั้น หลิวม่านฉงที่อยู่ในมหาวิทยาลัยกำลังเตรียมข้อโต้แย้งของวิทยานิพนธ์ที่จะมีขึ้นในอีกไม่นาน จู่ๆก็ได้รับอีเมลฉบับหนึ่งที่มาจากมหาวิทยาลัยจิงหลิง
เมื่อเห็นชื่อของมหาวิทยาลัยจิงหลิงแล้ว เธอนั้นตื่นเต้นมาก รีบเปิดอีเมลในทันที จากนั้นอดไม่ได้ที่จะอ่านเนื้อหาของเมลออกมาอย่างเบาเสียง
“เรียนคุณหลิวม่านฉง สวัสดีค่ะ ฉันคือเจ้าหน้าที่รับผิดชอบวางแผนจัดหาบุคลากรที่ดีเลิศของทางมหาวิทยาลัยจิงหลิงชื่อหลัวหรุ่ยเสวีย จดหมายแนะนำตัวของคุณ หลังจากผ่านการตรวจสอบเบื้องต้น คิดว่าคุณสมบัติของคุณเหมาะกับบุคลากรดีเลิศที่เรากำลังจัดหา จึงอยากเรียนเชิญคุณมาร่วมสัมภาษณ์ที่จิงหลิง…….วันและเวลาสัมภาษณ์คือ………..”
อ่านถึงตรงนี้ หลิวม่านอุทานด้วยความตื่นเต้นและดีใจ “เยี่ยมมากเลย!”
เฉินจื่อเซียวนเพื่อนร่วมคณะและเพื่อนในสาขาวิชาเดียวกันกำลังหาข้อมูลอย่างเงียบๆ อยู่ๆเธอก็ได้ยินหลิวม่านฉงอุทานอย่างเสียงดัง จึงถามด้วยความแปลกใจว่า “พี่ม่านฉง พี่เป็นอะไร เรื่องอะไรที่ทำให้พี่ตื่นเต้นได้ขนาดนี้”
หลิวม่านฉงตอบกลับโดยไม่ต้องคิด “ฉันได้รับจดหมายให้ไปสัมภาษณ์จากมหาวิทยาลัยจิงหลิง รอให้ฉันทำข้อโต้แย้งเสร็จก็สามารถไปสัมภาษณ์ได้เลย หากสัมภาษณ์ผ่าน ฉันก็จะไปสอนหนังสือที่มหาวิทยาลัยจิงหลิง!”
เฉินจื่อเซียวนพูดอย่างตกตะลึง “ไมใช่มั้ง พี่ม่านฉง พี่ก็จะได้เป็นดอกเตอร์ของมหาวิทยาลัยฮ่องกงในไม่ช้านี้แล้ว หากพี่อยากอยู่เป็นอาจารย์ ทางมหาวิทยาลัยอยากได้ตัวพี่อย่างมากอยู่แล้ว ทำไมพี่ยังต้องไปเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยที่ไม่มีชื่อเสียงล่ะ?”
หลิวม่านฉงพูดอย่างจริงจังมาก มหาลัยจิงหลิงไม่ใช่ว่าจะไม่ใช่มหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง ในทางตรงกันข้าม มันคือมหาวิทยาลัยระดับประเทศ คณาจารย์ ทรัพยากร การพัฒนามีความแข็งแกร่งอย่างมาก ”
เฉินจื่อเซียวนพูดอย่างไม่เห็นด้วย “ต่อให้แข็งแกร่งแค่ไหนก็สู้มหาวิทยาลัยฮ่องกงไม่ได้หรอก อีกอย่างถ้าหากพี่อยู่สอนที่มหาวิทยาลัยฮ่องกง ก็ไม่ต้องไปจากฮ่องกง ทำงานใกล้บ้านของตัวเอง ยังไงก็ดีกว่าการไปทำงานที่จีนมาก”
หลิวม่านฉงยิ้มเล็กน้อย พูดย่างจริงจัง “พี่อยู่ฮ่องกงมานานขนาดนี้แล้ว ก็ควรแก่เวลาในการไปดูโลกภายนอกแล้ว
เฉินจื่อเซียวนทำหน้าทำตาแล้วกล่าว “โลกภายนอกมีอะไรดี ฉันดูแล้วไม่มีที่ไหนดีกว่าฮ่องกงเลย และบ้านพี่ม่านฉงที่อยู่บนเกาะฮ่องกงมีทั้งเงิน มีทั้งอำนาจ เรียกเงินได้เงินเรียกทอง ยังจะไปเมืองจีนที่แสนไกลทำไมนะ?”
ขณะที่พูด เธอก็ถามอย่างอยากรู้อยากเห็น “ใช่แล้วพี่ม่านฉง ที่พี่อยากไปทำงานที่จีน คงไม่ใช่เพราะความรักมั้ง?”
แก้มของหลิวม่านฉงแดงระรื่นขึ้นมาในทันที แต่ปากกลับไม่ยอมรับ พูดอย่างร้อนรน “ฉันก็แค่อยากจะออกไปจากComfort Zoneเท่านั้น เธออย่าเดาไปเรื่อย”
เฉินจื่อเซียวนสังเกตท่าทางของหลิวม่านฉงอย่างละเอียด กล่าวอย่างมั่นใจ “พี่ม่านฉง ฉันรู้จักพี่มานานขนาดนี้แล้ว ฉันนั้นเข้าใจในตัวพี่อย่างมาก คนอย่างพี่น่ะพูดโกหกไม่เป็นเลย พูดโกหกเมื่อไหร่หน้าจะแดงทันที พี่ดูหน้าพี่สิว่ามันแดงขนาดไหนแล้ว ยังจะมาพูดว่าไม่ใช่……..”
หลิวม่านฉงยื่นมือออกไปลูบแก้มตัวเองอย่างไม่รู้ตัว เมื่อพบว่าแก้มตัวเองนั้นร้อนผ่าวจริง ก็รีบพูดขึ้น “คำพูดเมื่อกี้ให้มันจบอยู่ตรงนี้ เธอห้ามไปพูดกับคนอื่นเด็ดขาด”
เฉินจื่อเซียวนยิ้มตาหยี “ค่ะ ค่ะ ฉันไม่พูดอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าพี่ม่านฉงสามารถไขความสงสัยในใจฉันหน่อยได้มั้ย ตอนนี้ฉันนึกไม่ออกจริงๆ คนแบบไหนกันนะ? ใช้เสน่ห์อะไร ถึงสามารถมัดใจคุณหนูหลิวผู้เย็นชาไร้ความรู้สึกอย่างพี่ได้นะ……..”
หลิวม่านฉงถลึงตาใส่เธอ แล้วพูดเตือน “รีบทำงานทำการ อย่าไปยุ่งเรื่องคนอื่น!”
YOU MAY ALSO LIKE
