ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4579 รับมันไว้ (2)
เมื่อได้ยินคำพูดที่จริงใจของเย่เฉินนั้น ภายในใจของเฟ่ยเข่อซินรู้สึกตื้นตันขึ้นมาในทันที
เธอเข้าใจความหมายของเย่เฉิน และก็รู้ว่า ในใจของเย่เฉิน ต้องมีที่สำหรับเธออย่างแน่นอน เธอรีบเช็ดน้ำตาที่ไม่สามารถหยุดไหลได้ แล้วพยักหน้าอย่างหนักแน่น จึงพูดขึ้น “ขอบคุณคุณเย่ เข่อซินเข้าใจแล้ว!”
เย่เฉินตอบรับ แล้วพูดว่า “กลับไปช่วยเรียนคุณปู่ของคุณด้วย ก่อนที่ผมจะออกจากสหรัฐอเมริกา ผมจะไปจะไปพบท่าน”
“ค่ะ” เฟ่ยเข่อซินพยักหน้า รีบถามกลับไปว่า คุณเย่คุณจะพบคุณปู่มีธุระอะไรไหม? ฉันจะได้ให้คุณปู่เตรียมตัวล่วงหน้า
เย่เฉินส่ายหัว “ไม่ต้องเตรียมตัวอะไรหรอก เมื่อผมได้พบกับท่าน จะบอกกับท่านว่า ไม่ต้องไปร่วมงานประมูลยาอายุวัฒนะที่จะจัดขึ้นในต้นปีหน้า”
เฟ่ยเข่อซินถามด้วยความประหลาดใจ “คุณเย่…….เพราะ…….เพราะอะไรหรือคะ?”
เย่เฉินพูดอย่างจริงจง “คุณปู่ของคุณมีความต้องการที่จะมีชีวิตมากเกินไป ถ้าหากปีหน้าท่านยังไปงานประมูลอีก ท่านไม่มีทางที่จะรับกับผลที่พ่ายแพ้ได้อย่างแน่นอน อาจจะกลายเป็นเรื่องเลวร้ายก็ได้”
พูดถึงตรงนี้ เย่เฉินนิ่งไปครู่หนึ่ง มองไปที่เฟ่ยเข่อซินแล้วพูดต่อ “ถ้าท่านทุ่มวางเดิมพันทั้งหมดที่มี แต่คุณกลับมีความอดทนและเห็นใจท่าน มันมีโอกาสที่จะทำให้ตระกูลเฟ่ยทั้งตระกูลตกต่ำลงได้ สำหรับผมแล้ว ในอนาคตคุณและตระกูลเฟ่ยนั้นคือพันธมิตรที่สำคัญมาก ผมไม่อาจทนดูพันธมิตรถูกทำลายเพียงเพราะเรื่องนี้”
เฟ่ยเข่อซินพูดอย่างลำบากใจ “คุณเย่…….คุณปู่เป็นคนที่……..รู้ว่าตัวเองนั้นต้องการอะไรมาโดยตลอด และเป็นคนที่ยอมทุ่มเทอย่างมาก ท่านไม่มีทางที่จะฟังใคร……..”
“ไม่เป็นไร” เย่เฉินพูดอย่างเรียบเฉย “ผมคงไม่ไปห้ามท่านโดยปากเปล่า ถ้าเป็นแบบนั้น อย่าว่าแต่ท่านเลย ถึงเป็นคนอื่นก็ไม่สามารถที่จะยอมรับฟังแน่นอน”
ขณะที่พูด เย่เฉินนิ่งไปครู่นึ่ง แล้วพูดต่อ “ยาช่วยหัวใจที่ให้คุณเมื่อกี้ คุณเก็บรักษามันไว้ให้ดี เมื่อผมได้พบกับคุณปู่ของคุณนั้น ผมจะให้คำมั่นสัญญากับท่าน เพื่อให้ท่านล้มเลิกที่จะอยากได้ยาอายุวัฒนะ
เฟ่ยเข่อซินไม่แน่ใจว่าสำหรับคุณปู่นั้นในโลกนี้ยังมีอะไรที่สำคัญกว่ายาอายุวัฒนะอีก เฟ่ยเข่อซินอดไม่ได้ที่จะถามต่อ “คุณเย่ คุณจะให้คำมั่นสัญญาอะไรกับคุณปู่?”
เย่เฉินพูดอย่างเรียบเฉย “แค่ท่านช่วยให้คุณยืนอยู่บนตำแหน่งผู้นำตระกูลเฟ่ยได้อย่างมั่นคง ท่านไม่จำเป็นต้องไปประมูลยาอายุวัฒนะนี้ ผมเย่เฉินกล้ารับรองว่าท่านสามารถมีชีวิตอยู่อีกได้สิบปี!”
คำพูดของเย่เฉิน ทำให้เฟ่ยเข่อซินถึงกับตัวสั่นเทา
เธอเข้าใจคำพูดประโยคนี้ของเย่เฉินอย่างมาก
ในเมื่อเย่เฉินกล้ารับรองว่าสามารถทำให้คุณปู่มีชีวิตต่ออีกสิบปี แสดงว่าเขาต้องทำได้แน่นอน
เมื่อเป็นแบบนี้ ก็เท่ากับว่าเย่เฉินนั้นได้มอบยาอายุวัฒนะครึ่งเม็ดให้คุณปู่ไปแล้ว
สิ่งที่สำคัญกว่านั้นก็คือ เย่เฉินช่วยให้คุณปู่มีชีวิตอยู่ต่ออีกสิบปี เย่เฉินไม่ได้ต้องการเงิน หรือของอะไรเลย สิ่งที่ต้องการมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น นั่นก็คือให้คุณปู่ช่วยเหลือให้เธอนั่งตำแหน่งผู้นำตระกูลเฟ่ยอย่างมั่นคง
เธออดไม่ได้ที่จะพึมพำในใจ “ที่คุณเย่ทำเรื่องพวกนี้……..ก็เพราะช่วยปูทางให้เธอ………
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เฟ่ยเข่อซินมองเย่ฉินทั้งน้ำตาและพูดอย่างซาบซึ้งใจ “คุณเย่ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณทำเพื่อเข่อซิน เข่อซินขอสาบาน ในอนาคตข้างหน้าไม่ว่าคุณเย่จะก้าวหน้าหรือถดถอยตระกูลเฟ่ยพร้อมที่จะสนับสนุนคุณ ตระกูลเฟ่ยจะเป็นพันธมิตรที่เหนียวแน่นและพึ่งพาได้ โดยไม่มีใครสู้ได้เลย!”
เย่เฉินพยักหน้าและพูดอย่างจริงจัง “อันที่จริงในสายตาของคนส่วนใหญ่บนโลกใบนี้ ไม่ว่าจะเป็นทรัพย์สินของผม หรือทรัพย์สินของตระกูลเฟ่ย ก็ล้วนแล้วแต่อยู่ในระดับที่สูงสุดแล้ว หากอยากจะก้าวขึ้นไปอีกขั้น ด้วยความสามารถของเราตอนนี้ คงเพียงพอแค่เริ่มต้น คนที่รู้จักพอ ก็เสพสุขความมั่งมีไปชั่วชีวิต คนที่ไม่รู้จักพอ ก็ต้องปีนขึ้นไปอีก อาจจะต้องเผชิญกับความอันตรายที่คาดไม่ถึง”