ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4585 เกิดความคิดฉับพลัน 2
หม่าหลันปรบมืออย่างมีความสุข แต่กลับกล่าวอย่างเกรงใจว่า “โอ้ ลูกเขยที่ดี แม่รู้ว่าลูกเป็นคนกตัญญู แต่แม่ทำให้ลูกเสียเงินมากขนาดนั้นไม่ได้หรอก แบรนด์วองคลีฟ แอนด์ อาร์เพลส์มันแพงมาก สร้อยคอโคลเวอร์สี่แฉกสุดคลาสสิกเส้นหนึ่ง ราคาก็สี่แสนกว่าแล้ว! พวกเขาคิดเรื่องเงินจนเพี้ยนไปแล้วมั้ง!”
เซียวชูหรันที่อยู่ด้านข้างรู้เจตนาของแม่ทันที จึงรีบกล่าวว่า “คุณแม่! คุณแม่อย่าฟุ้งเฟ้อได้ไหม? ทำไมต้องให้เย่เฉินซื้อวองคลีฟ แอนด์ อาร์เพลส์ที่แพงขนาดนั้นให้คุณแม่ด้วย…… ”
หม่าหลันกล่าวด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความคับข้องใจ “แม่ไม่ได้พูดว่าจะให้เย่เฉินซื้อให้สักหน่อย แม่แค่บอกว่าสินค้าของแบรนด์นั้นแพงมาก และไม่คุ้มกับราคาเลย คนอย่างแม่จะชอบของที่ไม่คุ้มกับราคาแบบนั้นได้อย่างไร?”
หลังจากกล่าวจบ ก็ไม่ลืมที่จะกล่าวกับเย่เฉินว่า “ลูกเขยที่ดี แค่ลูกมีน้ำใจ แม่ก็พอใจมากแล้ว แต่ลูกจำไว้ว่าอย่าซื้อของตามอำเภอใจน่ะ!”
เย่เฉินยิ้มและพยักหน้าเบา ๆ “ครับคุณแม่ ผมเข้าใจแล้วครับ”
ท่าทางของหม่าหลันเศร้าเล็กน้อย แต่เธอก็ข้ามเรื่องของแบรนด์วองคลีฟ แอนด์ อาร์เพลส์ แล้วมุ่งความสนใจไปที่กล่องเครื่องประดับที่อยู่ในมืออย่างรวดเร็ว
ขณะที่เธอเปิดกล่อง เธอคิดอยู่ในใจว่า “เมื่อหลายวันก่อนฉันเพิ่งซื้อสร้อยคอโกลเดรสดรีมหยกเขียวมรกตของบุลการีมาหนึ่งเส้น ไม่รู้ว่าคราวนี้เครื่องประดับของบุลการีที่เย่เฉินมอบให้ตนเองจะเป็นอะไร ถ้าเป็นสร้อยข้อมือโกลเดรสดรีมหยกเขียวมรกต ก็สามารถคู่กับสร้อยคอของฉันได้ มันคงจะดีมาก”
เธอคิดเช่นนั้นอยู่ในใจ จากนั้นก็เปิดกล่องอย่างมีความสุข
แล้วสิ่งที่เธอเห็นก็ทำให้เธอตกตะลึงทันที
“นี่……นี่มัน…….” หม่าหลันมองสร้อยคอที่คุ้นเคยในกล่องเครื่องประดับ และอดไม่ได้ที่จะกล่าวว่า “นี่…….นี่มันเป็นสร้อยคอโกลเดรสดรีมหยกเขียวมรกตนี่?”
ตอนที่เห็นสร้อยคอเส้นนี้ หม่าหลันรู้สึกผิดหวังมาก
เพราะก่อนที่เธอจะมาที่สหรัฐอเมริกา เธอเพิ่งซื้อสร้อยคอที่เหมือนกัน ดังนั้นเมื่อได้รับของขวัญชิ้นนี้ ทำให้เธอรู้สึกหดหู่เล็กน้อย
ปกติเธอเป็นคนที่ฟุ้งเฟ้อและรักศักดิ์ศรีมาก ถึงแม้ว่าราคาของสร้อยเส้นนี้จะแพงมาก และสวยสง่ามาก แต่สร้อยสองเส้นที่เหมือนกัน มันทำให้เธอสามารถใส่อวดได้เพียงแบบเดียวเท่านั้น
วันนี้ใส่เส้นนี้ พรุ่งนี้ใส่เส้นนั้น ในสายตาคนอื่นแล้ว ทั้งสองวันก็ใส่เส้นเดียวกัน
เพราะสร้อยคอนั้นไม่สามารถใส่พร้อมกันสองเส้น ดังนั้นสำหรับเธอแล้ว สร้อยคอที่เย่เฉินมอบให้เธอนั้น โดยทั่วไปแล้วเหมือนกับไม่ได้มอบให้เธอ
ขณะนี้ เย่เฉินเห็นความผิดหวังที่ซ่อนอยู่ในดวงตาของเธอแล้ว ดังนั้นเขาจึงแสร้งทำเป็นแปลกใจและถามว่า “คุณแม่ คุณแม่เข้าใจเครื่องประดับพวกนี้มากขนาดนั้นเชียวเหรอ? ชื่อของสร้อยเส้นนี้ผมจำตั้งนานก็ยังจำไม่ได้เลย”
หม่าหลันเยาะเย้ยและกล่าวว่า “แค่เรื่อยเปื่อย แม่แค่หาข้อมูลไปเรื่อยเปื่อยเท่านั้น!”
หลังจากนั้น เธอก็กล่าวอย่างจริงจังว่า “โอ้ พวกคุณสองคนไม่รู้หรอก เป็นเพราะเฉียนหงเย่น ตอนนี้เธอจนมากจนแทบจะไม่กินแล้ว แต่ก็ชอบลากแม่ไปร้านขายสินค้าฟุ่มเฟือยเหล่านี้ทุกวัน บอกตามตรง ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเธอพูดกรอกหูแม่ทุกวัน แม่คงจำแบรนด์ของสินค้าฟุ่มเฟือยไม่ได้มากมายขนาดนี้หรอก”
เซียวชูหรันรีบถามว่า “คุณแม่ ไปมาหาสู่กับเฉียนหงเย่นอีกแล้วเหรอ?”
หม่าหลันอธิบายว่า “ไม่ถือว่าไปมาหาสู่หรอก ประเด็นสำคัญเป็นเพราะหลังจากที่พวกคุณจากไปแล้ว แม่อาศัยอยู่ที่ Tomson Riviera คนเดียวมันน่าเบื่อมาก การที่มีเธอก็สามารถเป็นเพื่อนกันได้ในระดับหนึ่ง อีกอย่างตอนนี้เธอซื่อสัตย์กว่าเมื่อก่อนมาก ดังนั้นแม่ก็เลยไปมาหาสู่กับเธอบ้าง”
หลังจากนั้น เธอมองสร้อยคอโกลเดรสดรีมที่อยู่ในมืออีกครั้ง รู้สึกเศร้ามากยิ่งขึ้น
YOU MAY ALSO LIKE
