ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4600 บรรยากาศแปลก ๆ 2
ขณะนี้ หม่านจินซานกับหม่านหยิงเจี๋ยสองพ่อลูกได้เริ่มชนแก้วกันแล้ว
ดูเหมือนทั้งสองจะชอบดื่มมาก พ่อยกแก้วขึ้นแล้วชนแก้วกับลูกชาย หลังจากสองคนเพิ่งดื่มเสร็จ ลูกชายก็ยกแก้วขึ้นมาอีกครั้งแล้วชนแก้วกับพ่อ
ภรรยาของหม่านหยิงเจี๋ยที่นั่งอยู่ด้านข้างก็ไม่สนใจ เธอทานอาหารและเล่นโทรศัพท์มือถือไปด้วย ไม่ค่อยพูดอะไร
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้เย่เฉินไม่สบายใจก็คือถึงแม้ว่าหม่านหยิงเจี๋ยจะดื่มเหล้าตลอด แต่เขามักจะหาโอกาสเหลือบมองเซียวชูหรันภรรยาของตนเองอย่างเงียบ ๆ
ยิ่งไปกว่านั้น สายตาที่เจ้าชู้ของเขา แค่มองแวบเดียวก็สามารถมองออกว่าเขามีเจตนาไม่ดี
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะมองด้วยสายตาที่เตือนกลับไป ในที่สุดหม่านหยิงเจี๋ยก็สงบลงเล็กน้อย
สิ่งที่แปลกคือภรรยาของหม่านหยิงเจี๋ยเงยหน้าขึ้นคีบผักเป็นครั้งคราว เธอดูออกว่าสามีของตนเองแอบมองเซียวชูหรันเป็นครั้งคราว
เพียงแต่เย่เฉินไม่เห็นเธอส่งสัญญาณขัดขวางใด ๆ
โดยปกติในสถานการณ์ดังกล่าวแล้ว ถึงแม้ว่าภรรยาจะไม่สามารถโกรธสามีต่อหน้าคนอื่นได้ แต่อย่างน้อยเธอก็ควรขยิบตาเพื่อเตือนเขา หรือทำการเตือนอยู่ใต้โต๊ะเพื่อให้เขาสงบลง
แต่ซุนฮุ่ยน่ากลับไม่สนใจว่าหม่านหยิงเจี๋ยกำลังมองใครอยู่ ราวกับว่าเรื่องทั้งหมดนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเธอ
ดังนั้นทำให้บรรยากาศบนโต๊ะอาหารดูแปลกเล็กน้อย หม่าหลันกับเฉินลี่ผิงกำลังสนทนาอย่างคึกคัก ส่วนหม่านจินซานกับหม่านหยิงเจี๋ยกำลังดื่มได้ที่ ในขณะที่ซุนฮุ่ยน่าเอาแต่เล่นด้วยโทรศัพท์ โดยปล่อยให้เย่เฉินกับเซียวชูหรันนั่งมองหน้ากัน
หลังจากทานอาหารเสร็จแล้ว หม่าหลันกับเฉินลี่ผิงสนทนากันอีกสักครู่ จากนั้นก็เตรียมกลับด้วยความอาลัยอาวรณ์
ก่อนจากหม่าหลันเตือนเฉินลี่ผิงว่า “พี่เฉิน อีกสักครู่อย่าลืมส่งนามบัตรวีแชทเพื่อนคุณมาให้ฉันด้วยน่ะ”
เฉินลี่ผิงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “โอเค ฉันจะส่งให้คุณเดี๋ยวนี้แหละ”
หลังจากนั้น เธอกำชับเย่เฉินว่า “เสี่ยวเย่ ขับรถช้าหน่อยน่ะ ระวังความปลอดภัยด้วย”
เย่เฉินพยักหน้าและกล่าวขอบคุณเธอ จากนั้นสตาร์ทรถแล้วขับออกไปจากบ้านเฉินลี่ผิง
ระหว่างทาง เย่เฉินกล่าวกับหม่าหลันว่า “คุณแม่ ทำไมผมถึงรู้สึกว่าครอบครัวของป้าเฉินแปลก ๆ”
“แปลกเหรอ?” หม่าหลันเอ่ยปาก “แม่ไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรแปลก”
เซียวชูหรันที่อยู่ด้านข้างอดไม่ได้ที่จะกล่าวว่า “คุณแม่ หนูก็รู้สึกว่าแปลกจริง ๆ แต่ไม่สามารถบอกได้ว่าแปลกอย่างไร ต่อไปคุณแม่อย่าติดต่อพวกเขามากนัก”
หม่าหลันกล่าวว่า “เฮ้อ แม่กำลังจะกลับหัวเซี่ยแล้ว ไม่แน่ต่อไปอาจจะไม่มีโอกาสได้พบหน้ากันอีก ถึงแม้ว่าแม่อยากจะไปมาหาสู่ ก็ไม่มีโอกาสแล้ว”
เซียวชูหรันนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงกล่าวเตือนว่า “หลังจากคุณแม่กลับไปถึงหัวเซี่ยแล้ว ถึงแม้ว่าเธออยากจะพาคุณแม่เล่นหุ้น คุณแม่อย่าตกลงเด็ดขาด ตลาดหุ้นสหรัฐเสี่ยงมาก และมีความเป็นไปได้ที่วันหนึ่งจะขาดทุนไปถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ คุณแม่อย่าซื้อเรื่อยเปื่อยน่ะ”
“โอเค โอเค แม่รู้แล้ว!”
ขณะที่หม่าหลันพูด เธอมีแผนอยู่ในใจแล้ว เธอวางแผนว่าหลังจากกลับไปแล้ว เธอจะขายสร้อยคอทันที จากนั้นแลกเป็นเงินเป็นดอลลาร์ และเปิดบัญชีหุ้นสหรัฐ แล้วเรียนรู้วิธีเล่นหุ้นกับเฉินลี่ผิง
ก่อนห้านั้นเธอใช้เงินไปหมด จึงไปสหรัฐอเมริกาด้วยความจำใจ ทำให้เธอเข้าใจเรื่องหนึ่ง คนไม่สามารถไม่มีเงินได้ มิเช่นนั้นถึงแม้ว่าคุณจะอาศัยอยู่ใน Tomson Riviera และขับรถโรลส์รอยซ์ ถ้าคุณไม่มีข้าวกิน ก็คือไม่มีข้าวกิน
ดังนั้น ตอนนี้เธอจึงหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะสามารถเก็บสะสมเงินเป็นของตนเอง เพื่อต่อไปเธอจะได้มีความมั่นใจมากยิ่งขึ้น
อย่างไรก็ตาม เธอไม่พูดเรื่องนี้ต่อหน้าลูกสาวอย่างแน่นอน ดังนั้นเธอจึงกล่าวว่า “แม่แค่ถามด้วยความอยากรู้เท่านั้น ลูกวางใจเถอะ แม่จะไม่ซื้อหุ้นหรอก หุ้นพวกนั้นเป็นล้วนเป็นการหลอกลวง”
เซียวชูหรันพยักหน้าและกล่าวด้วยความโล่งอกว่า “คุณแม่รู้ก็ดีแล้ว อย่าฝันว่าจะสามารถร่ำรวยในชั่วข้ามคืนได้!”
YOU MAY ALSO LIKE
