ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4603 เหยื่อหมายเลขหนึ่ง1 - novel-lucky

เมื่อได้ยินคำสั่งของเฉินลี่ผิง หม่านหยิงเจี๋ยก็พยักหน้ารัวๆ ควักโทรศัพท์ออกมา กดค้นหารายชื่อผู้ติดต่อ “ลูกค้ารายที่15” แล้วกดโทรออกหาอีกฝ่าย

เสียงอ่อนแรงดังขึ้นมาจากปลายสาย เอ่ยถามว่า “สวัสดี พวกคุณหาคนที่สามารถจับคู่อวัยวะได้หรือยัง?”

หม่านหยิงเจี๋ยตอบอืม เอ่ยพูดเสียงเรียบนิ่งว่า “หาได้แล้ว อีกฝ่ายเป็นผู้ชายวัยกลางคนอายุประมาณสี่สิบปี ร่างกายแข็งแรง กำลังวังชาเต็มเปี่ยม หลังจากปลูกถ่ายอวัยวะสำเร็จ รับประกันได้เลยว่าคุณใช้งานถึงยี่สิบสามสิบปีก็ไม่มีปัญหา ถ้าคุณอยากทำการปลูกถ่ายเร็วๆ ก็แค่จ่ายมาแปดแสนแล้วอาทิตย์หน้าก็ไปผ่าตัดที่เม็กซิโกได้เลย”

เมื่ออีกฝ่ายได้ยินประโยคนี้ ก็รีบพูดขึ้นมาว่า “ตกลงกันไว้ที่ห้าแสนไม่ใช่เหรอ?”

หม่านหยิงเจี๋ยพูดอย่างไม่แยแส “ห้าแสนคือราคาเป็นเที่ยว ส่วนแปดแสนคือราคาเหมาเฉพาะ ถ้าไม่รีบก็รอบเที่ยว แต่คงต้องรออย่างน้อยสองเดือนน่ะนะ”

“นีมัน……” อีกฝ่ายร้อนใจขึ้นมาทันที หลุดพูดออกไปว่า “แต่ว่าผม…..ผมรอนานขนาดนั้นไม่ได้หรอกนะ……”

“นั่นมันปัญหาของคุณ” หม่านหยิงเจี๋ยพูดเสียงนิ่ง “ไหนๆผมก็บอกรายละเอียดกับคุณชัดเจนแล้ว จะทำไม่ทำมันก็ขึ้นอยู่กับการพิจารณาของคุณ ถึงยังไงคนที่รอต่อคิวอยู่ก็ไม่ได้มีแค่คุณคนเดียว คุณค่อยๆคิดก็ได้ ระหว่างนั้นผมก็จะโทรหาคนอื่นที่ต่อคิวอยู่ไปพลางๆ”

เมื่ออีกฝ่ายได้ยินแบบนี้ ก็ลนลานขึ้นมาในทันที รีบเอ่ยพูดว่า “อย่าๆ เดี๋ยวยังไงผมจะหาทาง หาเงินมาจ่ายเพิ่มอาทิตย์หน้า…..”

หม่านหยิงเจี๋ยตอบอืมในลำคอ แล้วกล่าวว่า “พรุ่งนี้คุณเตรียมเงินไว้สี่แสน ถ้าพวกผมได้รับเงินแล้วจะจัดเวลาผ่าตัดให้”

พูดจบ เขาก็วางสาย

หลังจากวางสาย เขาก็หันมาพูดกับเฉินลี่ผิงว่า “ป้าเหมย ลูกค้าตอบตกลงแล้ว”

“ดี” เฉินลี่ผิงหัวเราะหึๆ หยิบโทรศัพท์แ้ลวเดินออกไปข้างนอก พร้อมกันนั้นก็กดโทรหาใครบางคน

เมื่อปลายสายกดรับ เฉินลี่ผิงก็พูดกับอีกฝ่ายกลั้วยิ้มว่า “พี่โจว เรื่องที่พี่ให้ฉันไปสอบถามมา ตอนนี้ได้คำตอบแล้ว…..”

“ใช่ๆ ผลตรวจร่างกายออกมาแล้วว่า ร่างกายของลูกชายพี่แข็งแรงดี ไม่มีปัญหาอะไร…..”

“รับสิคะ เรื่องนี้พี่ไม่ต้องเป็นห่วง มีฉันอยู่ทั้งคน!”

“ฉันเปรยๆกับเพื่อนไว้แล้ว ว่าให้เขาเริ่มทำจากตำแหน่งนักเดินเรือระดับสูง……”

“ไอ้หยา ไม่ต้องขอบคุณๆ พี่จะมาเกรงใจอะไรฉัน……”

“เรื่องเงินเดือน…..ฉันได้ยินมาว่าสตาร์ทที่ห้าพันดอลลาร์ บวกรวมกับสวัสดิการต่างๆ ก็คงได้ราวๆหกพันดอลลาร์…..”
“ใช่ค่ะ…..พี่ฟังไม่ผิด หกพันดอลลาร์…..เงินไม่ใช่น้อยๆ แต่งานมันก็หนักนะ เดินทางไปๆมาๆ ต้องห่างจากบ้านตั้งหลายเดือน เรือแล่นสู่มหาสมุทรปุ๊บ ก็ต้องตัดขาดการติดต่อกับครอบครัวปั๊บ คงจะลำบากแย่”

“ค่ะๆ ทนงานหนักได้ก็ดีแล้ว อาทิตย์หน้าเรือของบริษัทพวกเขาจะออกจากฝั่ง ถ้าลูกชายคุณพี่ไม่มีปัญหาอะไร อาทิตย์หน้าก็สามารถขึ้นเรือได้เลย”

“เขาต้องไปขึ้นเรือที่เม็กซิโกอาทิตย์หน้า พี่รอฉันสองวัน เดี๋ยวฉันส่งที่อยู่ให้ ถึงตอนนั้นพี่ก็ให้เขาไปรายตัวที่เม็กซิโกได้เลย”

“ไอ้หยาไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก คนบ้านเดียวกันทั้งนั้น สมควรช่วยเหลือกันอยู่แล้ว พี่นั่งสวยๆรอฟังข่าวจากฉันได้เลย!”

เมื่อวางสาย มุมปากของเฉินลี่ผิงก็ประดับไปด้วยรอยยิ้มแสนเหี้ยม

เธอได้ทำความรู้จักนายหญิงใหญ่โจวในร้านอาหารแห่งหนึ่งในพรอวิเดนซ์ นายหญิงใหญ่อายุมากแล้ว แต่กลับมาทำความสะอาดที่ร้านอาหาร ตอนที่เฉินลี่ผิงไปทานข้าวที่นั่น จึงได้พูดคุยกับเธอ จนได้รู้ว่าลูกชายของเธอตกงานมาปีกว่าแล้ว ยังหางานที่เหมาะสมไม่ได้สักที เฉินลี่ผิงจึงออกอุบายกับอีกฝ่าย

เมื่อใดก็ตามที่เธอได้เจอคนที่ชีวิตกำลังลำบาก ต้องการหาเงินเลี้ยงครอบครัว เธอก็จะใช้เงินเดือนสูงๆเป็นเหยือล่อ หลอกให้อีกฝ่ายไปที่เม็กซิโก แล้วจัดการฆ่าทิ้ง เพื่อนำอวัยวะมาขาย