ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4611 คำสัญญาของผมเท่านั้นที่มีค่า1
เฟ่ยเข่อซินฟังมาถึงตรงนี้ ก็รู้ว่าเย่เฉินต้องการที่จะตอบแทนน้ำใจเธอ
ส่วนเฟ่ยเจี้ยนจงเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็ยิ่งรู้สึกประทับใจและยอมรับหลานสาวคนนี้มากขึ้น
นอกจากนี้ สิ่งที่เขาคาดหวังมากยิ่งกว่าก็คือท่าทีต่อไปของเย่เฉิน เขาไม่หวังว่าเย่เฉินจะให้ยาอายุวัฒนะกับเขาอยู่แล้ว แต่กับยาช่วยหัวใจ เขาก็แอบหวังอยู่นิดหน่อย
ในตอนที่เขากำลังลุ้นอยู่นั้น เย่เฉินก็เอ่ยพูดขึ้นมาว่า “คุณท่านเฟ่ย เราก็รู้จักกันมานานถือว่าคุ้นเคยกันแล้ว ดังนั้นผมจะไม่อ้อมค้อมเลยแล้วกัน ในเมื่อสิ่งที่คุณเฟ่ยเป็นห่วงมากที่สุดคือปัญหาเรื่องสุขภาพของคุณ เพราะงั้นวันนี้ ผมเย่เฉินคนนี้ขอประกาศไว้ ณ ที่นี่ว่า ถ้าคุณสนับสนุนให้การช่วยเหลือคุณเฟ่ยดูแลตระกูลเฟ่ยอย่างดี เพื่อเป็นการตอบแทน นอกจากผมจะให้คุณผ่อนจ่ายยาอายุวัฒนะแล้ว ก็จะคุ้มครองคุณไปอีกสิบปีด้วย!”
ชั่วขณะนั้นเฟ่ยเจี้ยนจงก็ตื่นเต้นขึ้นมาในทันที ก่อนหน้านี้เขาซื้อยาอายุวัฒนะแบบแบ่งขายหนึ่งส่วนสี่ยังสามารถยืดอายุตัวเองได้ตั้งหลายปี ถ้าบวกเพิ่มกับสิบปีที่เย่เฉินให้มา แบบนั้นก็ไม่ใช่ว่าเขาจะสามารถอยู่ต่อได้อีกอย่างน้อยยี่สิบปีเลยเหรอ?！
คิดมาถึงตรงนี้ เขาก็รีบพูดว่า “คุณ…..คุณเย่……คุณพูด….พูดจริงเหรอ?!”
เย่เฉินพยักหน้า กล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “คนอย่างผม พูดคำไหนคำนั้น”
ชั่วขณะนั้นน้ำตาของเฟ่ยเจี้ยนจงก็ไหลพรากเป็นทาง
โควต้าสิบปี สำหรับเขาแล้ว มันเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่เทียบเท่าภูเขาเลย!
ดังนั้น เขาจึงยืนขึ้น ประกบมือทั้งสองข้างเข้าหากัน แล้วเอ่ยอย่างนอบน้อม “เฟ่ยเจี้ยนจง ขอขอบพระคุณความกรุณาของคุณเย่ ผมจะจดจำบุญคุณอันใหญ่หลวงของคุณไม่ลืมเลือน！”
พูดจบ เขาก็กำลังจะคุกเข่าลง
ในตอนนี้เองเย่เฉินก็ยื่นมือออกมาจับเขาไว้ กล่าวอย่างจริงจังว่า “คุณท่านเฟ่ยอย่าเพิ่งรีบขอบคุณ เพราะผมมีข้อแม้ และคุณก็ต้องตอบตกลง”
เฟ่ยเจี้ยนจงรีบเอ่ยขึ้น “เชิญคุณเย่พูดมาได้เลย ไม่ว่าจะมีกี่ข้อแม้ ผมก็จะทำตามไม่นึกลังเล!”
เย่เฉินเอ่ยพูดอย่างเรียบนิ่ง “ผมต้องการให้คุณหยุดประมูลยาอายุวัฒนะตั้งแต่นี้เป็นต้นไป!”
“หยุดประมูลยาอายุวัฒนะ?”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของเย่เฉิน เฟ่ยเจี้ยนจงก็นิ่งไป จากนั้นก็เอ่ยถามอย่างหวาดหวั่น “คุณเย่……ทำ……ทำไมคุณถึงยื่นข้อแม้นี้ออกมาล่ะ……”
เย่เฉินมองมาที่เขา แล้วเอ่ยพูดอย่างราบเรียบ “ถ้าปีหน้างานประมูลยังมีอยู่ คุณท่านเฟ่ยคิดว่า สภาพการเงินของคุณ จะประมูลยาอายุวัฒนะมาได้เหรอ?”
“เรื่องนี้……” เฟ่ยเจี้ยนจงนึกย้อนไปถึงงานประมูลในครั้งนั้น ขีดจำกัดราคาที่เขาสู้ได้อยู่ที่สองพันล้าน แต่ราคาทที่ฮั่วหย่วนเจิงเสนอมา กลับสูงกว่าเขาเสียอีก
ถ้าเกิดปีหน้าราคาประมูลยังคงสูงถึงหลักนี้ ไม่ว่ายังไงเขาก็คงไม่มีปัญญาจ่าย มากไปกว่านั้นเขาจะเอาผลประโยชน์ของทั้งตระกูลเฟ่ยมาทุ่มให้ผลประโยชน์ส่วนตัวไม่ได้ เรื่องนี้ให้บทเรียนแสนเจ็บปวดแก่เขามาแล้ว ดังนั้น ว่ากันตามเหตุผลแล้ว เขาจะพลาดซ้ำสองไม่ได้เด็ดขาด
ซึ่งมันหมายความว่า เขาสูญเสียสิทธิ์ที่จะประมูลยาอายุวัฒนะแล้ว
แต่ถึงอย่างนั้น สำหรับเขาแล้ว ต่อให้ไม่สามารถประมูลยาอายุวัฒนะมาได้ อย่างน้อยก็ยังสามารถไปช่วงชิง ยาอายุวัฒนะที่แบ่งขายแบบหนึ่งส่วนสี่ได้
ถ้าได้ยามาครอบครองแม้จะแค่นิดเดียว แต่อย่างน้อยก็ยังสามารถทำให้ตัวเองมีอายุได้อีกตั้งสี่ห้าปี
ถึงแม้เย่เฉินจะรับปากเขาแล้วว่าจะคุ้มครองเขาไปอีกสิบปี แต่เรื่องอายุขัย ไม่มีใครมักน้อยหรอก
ถ้าให้เขาหยุดประมูลยาอายุวัฒนะจริงๆ นั่นก็เท่ากับว่าเขาต้องตัดช่องทางสำคัญในการต่ออายุขัยตัวเอง
YOU MAY ALSO LIKE
