ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4612 คำสัญญาของผมเท่านั้นที่มีค่า2
ในขณะที่เขากำลังลังเลอยู่นั้น จู่ๆเย่เฉินก็พูดขึ้นมาว่า “คุณท่านเฟ่ยต้องรู้ไว้อย่างหนึ่ง งานประมูลยาอายุวัฒนะในอนาคตจะได้จัดขึ้นอีกหรือไม่นั้น มันขึ้นอยู่กับความเห็นชอบของผม ถ้าวันใดวันหนึ่งผมไม่อยากจัดอะไรแบบนี้อีก ทุกคนบนโลกก็จะไม่มีที่ที่ให้ซื้อยาอายุวัฒนะ ถึงตอนนั้น คุณก็จะรู้ว่า มีแค่คำสัญญาของผมเท่านั้นที่มีค่า และคุณก็มีสิทธิ์ผ่อนซื้อยาอายุวัฒนะอยู่ในมือแล้ว แล้วไหนจะสัญญายืดอายุสิบปีนั่นอีก คุณมีอายุอยู่ถึงร้อยยี่สิบกว่าปี ภาพรวมก็ถือว่ามากแล้ว แค่นี้ยังไม่พอสำหรับคุณอีเหรอ?”
คำพูดของเย่เฉิน ทำให้เฟ่ยเจี้ยนจงฉุกคิดขึ้นมาทันที
เย่เฉินสัญญาว่าจะคุ้มครองเขาให้มีอายุต่อไปอีกสิบปี แลกกับการที่เขาต้องช่วยสนับสนุนเฟ่ยเข่อซิน พร้อมกันนั้นก็ต้องให้ทั้งตระกูลเฟ่ยหยุดเอาเงินไปประมูลยาอายุวัฒนะ
ส่วนการประมูลยาอายุวัฒนะ จะจัดขึ้นหรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเย่เฉินทั้งหมด เรื่องจำนวนของยาอายุวัฒนะยิ่งแล้วใหญ่ ยิ่งประมูลจำนวนก็ยิ่งน้อยลงเรื่อยๆ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องสภาพการเงินเหมือนที่เย่เฉินว่าเลย ดูท่าแล้วน่าจะใช้ได้อีกไม่นาน เขาถึงได้ดูถูกรายได้ในการประมูลยาอายุวัฒนะของตระกูลเฟ่ยแบบนี้
ไม่ว่าจะซื้อจนเงินหมด หรือไม่ซื้อเลย เขาก็ไม่สามารถควบคุมปริมาณเงินได้อยู่ดี
ถ้าเกิดเย่เฉินตัดหัวตัดหางกลางคัน เขาก็คงไม่เหลือโอกาสอะไรแล้ว
จะว่าไป เงื่อนไขที่เย่เฉินบอกว่าจะคุ้มครองเขาไปอีกสิบปี เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดแล้ว ตราบใดที่เขาให้ความร่วมมือแต่โดยดี เรื่องนี้ก็จะมั่นคง ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
มีอายุจนถึงหนึ่งร้อยยี่สิบปี เป็นเรื่องที่คนทั่วไปไม่คิดไม่ฝันแน่นอน คำนวณดูคนทั่วไปอายุก็เฉลี่ยอยู่ที่อย่างน้อยหกสิบปี ถ้ามีชีวิตจนถึงร้อยยี่สิบปีจริงๆ ชาตินี้ก็ถือว่าคุ้มแล้ว!
คิดมาถึงตรงนี้ เฟ่ยเจี้ยนจงก็คุกเข่าลงบนพื้น เอ่ยพูดขอบคุณว่า “ขอบพระคุณคุณเย่ บุญคุณนี้ผมจะไม่ลืมไปตลอดชีวิต！”
เย่เฉิยพยักหน้าเบาๆ หยิบยาช่วยหัวใจครึ่งเม็ดที่เตรียมมาด้วยออกมาจากกระเป๋าเสื้อ พร้อมเอ่ยพูดว่า “คุณท่านเฟ่ย ผมเห็นว่าช่วงนี้ร่างกายของคุณค่อนข้างอ่อนแอ เอายาช่วยหัวใจครึ่งเม็ดนี้ไปกินก่อน คุณก็จะใช้ชีวิตได้สบายๆในอีกสองปีข้างหน้า”
เฟ่ยเจี้ยนจงดีใจเป็นอย่างยิ่ง แม้ว่ายาช่วยหัวใจครึ่งเม็ดที่เย่เฉินให้ก่อนหน้านี้จะช่วยชีวิตเขาไว้ได้ แต่เนื่องจากในตอนนั้นร่างกายของเขาอ่อนแอเกินไป ดังนั้นยานี้เลยไม่ได้ทำให้เขารู้สึกว่าร่างกายแข็งแรงขึ้นเท่าไหร่ แต่ยาอายุวัฒนะปริมาณแค่หนึ่งส่วนสี่ กลับทำให้เขารู้สึกสบายตัวขึ้นเยอะ แต่ถึงอย่างนั้นตัวเขาก็อายุเก้าสิบกว่าปีแล้ว ยาอายุวัฒนะในปริมาณแค่นั้นก็เหมือนทำให้อายุของเขาถอยหลังกลับไปแค่ไม่กี่ปีเพียงชั่วคราว
แต่สำหรับคนอายุเก้าสิบ ต่อให้อายุจะถอยหลังสี่ห้าปี แต่ก็ยังมีความรู้สึกเหมือนจะได้ลงโรงอยู่ตลอดเวลา
อีกอย่าง ด้วยความที่เขาอายุเยอะ ถึงจะผ่านการรักษาแบบทั่วไปมามากมาย ก็ไม่สามารถทำให้สภาพร่างกายของเขาเปลี่ยนไป
ดังนั้น สำหรับเขาแล้ว สิ่งเดียวที่ใช้ได้ผลในปัจจุบัน ก็คือยาอายุวัฒนะและยาช่วยหัวใจของเย่เฉิน
และในวันนี้ เย่เฉินก็มอบยาช่วยหัวใจให้เขา สำหรับเฟ่ยเจี้ยนจงแล้ว เหมือนเจอแหล่งน้ำกลางทะเลทรายเลยล่ะ!
เฟ่ยเจี้ยนจงที่ตกอยู่ในอาการดีใจ รีบใช้มือสั่นๆทั้งสองข้างวางไว้เหนือหัว แล้วเอ่ยพูดอย่างเคารพนอบน้อมว่า “ขอบพระคุณที่คุณเย่เฉินให้ยา!”
เย่เฉินนำยาวางไว้บนฝ่ามือของอีกฝ่าย เอ่ยพูดอย่างเรียบนิ่งว่า “คุณท่านเฟ่ยไม่ต้องเกรงใจกันขนาดนี้ก็ได้ ลุกขึ้นมากินยาก่อนเถอะ”
เฟ่ยเจี้ยนจงไม่กล้าลุกขึ้น จึงนำยาช่วยหัวใจเข้าปากอย่างระมัดระวังขณะที่คุกเข่าอยู่บนพื้น
YOU MAY ALSO LIKE
