ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4642 ดูแลหน่อย3
บทที่ 4642 ดูแลหน่อย3
เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง:”คุณช่วยฉันตรวจสอบพรอวิเดนซ์ คนจีนที่ชื่อเฉินลี่ผิง อายุประมาณห้าสิบ คนนี้น่าจะใช้ตัวตนปลอม แต่เธอกลับใช้ตัวตนปลอมนี้ ใช้ชีวิตในพรอวิเดนซ์ จะต้องทิ้งร่องรอยไว้อย่างแน่นอน ดังนั้นฉันต้องการให้คุณช่วยฉันหาที่อยู่ปัจจุบันของบุคคลนี้โดยเร็วที่สุด”
พูดจบ เย่เฉินสั่งอีกว่า:”นอกจากนี้ แก๊งของพวกเขาน่าจะมีผู้ติดต่อในนิวยอร์กด้วย คุณหาวิธีตรวจสอบกล้องวงจรปิดของสนามบิน แล้วดูว่าคนที่มารับแม่ยายของฉันเป็นใครกันแน่ และหาวิธีหาที่อยู่ของเธอ ดีที่สุดที่ก็จับคนมาเลย”
“ไม่มีปัญหา!”ว่านพั่วจวินพูดโดยไม่ลังเล:”ไม่ต้องกังวล คุณเย่ ให้ผมจัดการทุกอย่างได้เลย!”
เย่เฉินรู้ดีว่า เฉินลี่ผิงจะหาวิธีจับตามองทุกย่างก้าวของหม่าหลันอย่างแน่นอน ตอนนี้หม่าหลันถูกจับ และขาดการติดต่อกับเธอแล้ว ดังนั้นเธอจึงตื่นตัวและตระหนักว่าหม่าหลันเกิดอุบัติเหตุ ในกรณีนี้พวกเขาจะอพยพออกจากที่ที่อาศัยอยู่เดิมในเวลาที่สั้นที่สุด
ดังนั้น จึงไม่น่าเป็นไปได้มากที่จะไปหาเฉินลี่ผิงที่โพรวิเดนซ์ตอนนี้ ได้แต่ให้คนของสำนักว่านหลง ตามหาเธอจากเบาะแสที่เธอทิ้งไว้
ส่วนผู้ติดต่อของหม่าหลันในนิวยอร์ก ไม่ว่าหม่าหลันจะประสบอุบัติเหตุหรือไม่ก็ตาม เธอจะหนีจากที่เกิดเหตุโดยเร็วที่สุด ดังนั้นความเป็นไปได้ที่อยากจะจับใครคนได้ทันที จึงน้อยมาก
โดยรวมแล้วเรื่องนี้ จะไม่สามารถเร่งได้ ได้แต่พยายามหาทางจับกุมคน และมั่นใจว่าหม่าหลันจะไม่มีเหตุการณ์ร้ายแรงเกิดขึ้นในนั้น
เมื่อสำนักว่านหลงเปิดเผยเบาะแสทั้งหมด แล้วจึงจับกุมผู้กระทำผิดทีละคน ความสงสัยของหม่าหลันก็จะหมดไป และเมื่อถึงเวลานั้น เธอก็จะได้รับอิสรภาพกลับคืนมา
……
ณ ตอนนี้
รถกระบะฟอร์ดขับออกจากพรอวิเดนซ์ ไปยังซีแอตเทิลอย่างรวดเร็ว
โดยรวมแล้วเรื่องนี้ จะไม่สามารถเร่งได้ ได้แต่พยายามหาทางจับกุมคน และมั่นใจว่าหม่าหลันจะไม่มีเหตุการณ์ร้ายแรงเกิดขึ้นในนั้น
คนที่นั่งอยู่ในรถคือเฉินลี่ผิงและสมาชิกในครอบครัวสี่คนที่เธอว่า
คนขับคือหม่านหยิงเจี๋ย ซึ่งเล่นเป็นลูกชายของเฉินลี่ผิง
และเฉินลี่ผิง ที่ตอนนี้นั่งที่นั่งข้างคนขับ ก็ด่าอย่างโกรธจัดว่า:”โชคของหม่าหลันนี้มันร้ายเหลือเกิน ฉันคิดว่าแม้เธอจะประสบอุบัติเหตุ ก็ต้องเกิดขึ้นหลังจากที่เธอมาถึงเกาะฮ่องกง ฉันไม่นึกเลยว่าคนโง่แบบเธอจะประสบอุบัติเหตุ โดยที่ยังไม่ได้ออกจากสหรัฐอเมริกา!”
หม่านหยิงเจี๋ยพูดอย่างลำบากใจ:”ป้าเหมย พูดตามตรง ปมคิดมาตลอดว่าหม่าหลันคนนี้ไม่น่าเชื่อถือ ไม่ใช่ว่าเธอทะเลาะเพื่อแย่งผลประโยชน์กัน ผมแค่รู้สึกว่านังนี้เหลิงจนเกินตัวมาก คนที่ชอบอวดดีเหมือนเธอ ในตัวมีความเข้าในสถานการณ์อย่างธรรมชาติ”
เฉินลี่ผิงถามด้วยใบหน้าเย็นชา:”ความเข้าในสถานการณ์ธรรมชาติคืออะไร?”
หม่านหยิงเจี๋ยโพล่งออกมา:”ก็คือคนที่มีแนวโน้มที่จะเกิดอุบัติเหตุได้ง่าย! ตัวอย่างเช่นถ้า 10,000 คนกำลังเดินอยู่บนถนน และก้อนอิฐตกลงมาจากท้องฟ้า ความน่าจะเป็นที่จะชนอีก 9,999 คนคือ 50% และความน่าจะเป็น 50% ที่เหลือคือการโยนโดนเธอ”
เฉินลี่ผิงตะโกนอย่างแรง:”ฉันให้แกมาพูดทีหลังเหรอ? ก่อนหน้านี้แกไปทำอะไร? ครั้งก่อนหม่าหลันมาทานข้าว ทำไมแกไม่พูดอะไรหลังจากที่เธอไปแล้ว? โอ้ ตอนนี้แกดันมารู้แล้วเฉยเลย รอวันไหนแกถูกรถชนตายขณะเดิน ฉันมาบอกว่าฉันรู้ว่าแกจะถูกรถชนตายอยู่แล้ว ถึงตอนนั้นจะชุบชีวิตแกกลับคืนมาได้ไหม, พูดไร้สาระไปเพื่ออะไร?”
YOU MAY ALSO LIKE
