ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4659 โศกนาฏกรรมของมนุษย์2 - novel-lucky

ว่ากันว่าเพื่อผลประโยชน์ตัวเอง ไม่สนใจที่จะสละคนอื่น

พูดกันคนตาย

หม่านจินซาน มีความคิดเช่นนี้

ยิ่งไปกว่านั้น เขารู้สึกว่า เขามักจะอิจฉาเหมยอวี้เจินที่ทำเงินได้มากขึ้น

แต่ตอนนี้ ทรัพย์สินของเหมยอวี้เจินกลายเป็นศูนย์ทันที รู้สึกว่าตัวเองสมหวังที่ไเแซงหน้าเหมยอวี้เจินได้ในทันที และเป็นการแซงแบบพลิกคว่ำ

เงินเป็นสิ่งนอกกาย ตราบใดที่คุณรักษาเนินเขาสีเขียวได้ ไม่ต้องกลัวจะไม่มีฟืน ตอนนี้คุณยังอยู่อเมริกา เป็นไปไม่ได้ที่จะถูกตำรวจในจีนจับกุมไป จะดีกว่า ถ้าทำในสหรัฐอเมริกาต่ออีกสักสองสามปี! จะต้องมีโอกาสกลับมาตั้งตัวอีกแน่นอน!

ฉันพยายามมา20กว่าปี กลับมาเป็นศูนย์ในครั้งเดียว! นั้นหมายความว่า ทุกสิ่งที่ฉันเคยทำมาก่อนนั้นเปล่าประโยชน์ ต้องใช้เวลาอย่างน้อย20ปี กว่าจะได้เงินที่สูญเสียกลับคืนมาจาก ฉันจะมีอีก 20ปีอีกได้อย่างไร ปีนี้ฉันอายุ50กว่าแล้ว เดิมทีฉันควรจะเกษียณแล้วกลับไปประเทศจีนเพื่อใช้ชีวิตที่เหลือของฉัน

ขณะที่เธอพูดนั้น เธอตบหน้าตัวเองสองครั้งและตะโกนด้วยอารมณ์บ้าคลั่ง:”ฉันทำงานหนักมากว่า20ปีจนจบ ก็แค่ใช้ตระกร้าตักน้ำอย่างเสียเปล่า……20กว่าปีแล้ว! !ฉันต้องการอะไร! ต้องการอะไรกันแน่!”

หม่านหยิงเจี๋ยที่อยู่ข้างๆนั้นรีบชักจูง:”ป้าเหมย คุณอย่าพึ่งรีบร้อน! เรายังมีธุระที่ต้องทำ และสิ่งสำคัญที่สุดของคุณในตอนนี้คือรีบหาเงินให้มากที่สุด ไม่เช่นนั้น ในอนาคตสามีและลูกชายของคุณออกมา ถ้าไม่มีเงินจะกลับมาตั้งตัวได้อย่างไร? ! ”

โทษจำคุกสูงสุดแค่สิบปีใช่ไหม? ถ้าประพฤติตนดีและได้ลดโทษลง เมื่อออกมา ก็แค่40กว่าไม่ถึง50ปี ถือว่าไม่แย่มาก! นอกจากนี้ คุณมีหลาน8คน ไม่สิ หลาน9คน ถ้าคุณไม่ลุกขึ้นสู้

เมื่อเหมยอวี้เจินได้ยินแบบนี้ สติกลับมาทันทีและพึมพำว่า:”ใช่……ฉันต้องหาเงิน…..ฉันต้องหาเงินเพิ่ม……ถ้าฉันสามารถหาเงินได้เพียงพอ ฉันจะอพยพไป เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และทยอยรับลูกๆหลานๆไป……”

เมื่อพูดอย่างนั้น เธอรีบลุกขึ้นยืนและสั่งว่า:”ขึ้นรถ ขึ้นรถเร็ว! เราต้องไปถึงเม็กซิโกให้เร็วที่สุด!”

หม่านจินซานพยักหน้าอย่างรวดเร็ว กำลังจะพยุงเหมยอวี้เจินให้กลับขึ้นรถ แต่โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นทันที

เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าโดยไม่รู้ตัว เห็นว่าเป็นลูกสะใภ้ของเธอโทรมา ในขณะนั้น หัวใจของเขาขึ้นมาถึงลำคอของเขา

เขาไม่กล้ารับสาย แต่บ่นว่า:”ทำไมลูกสะใภ้ของฉันโทรมา……นี่……นี่……มีบางอย่างเกิดขึ้นหรือเปล่า……”

รูม่านตาของเหมยอวี้เจินหดตัวลงอย่างกะทันหัน โพล่งออกมา:”ต้องเกิดเรื่องอย่างแน่นอน!”

หม่านจินซานรนรานทันที กดรับสายอย่างสั่นเทา และโพล่งออกมา:”ไห่……ไห่อิง……เธอ……ทำไมเธอถึงโทรมาในเวลานี้……”

ยังไม่ทันพูดจบ ลูกสะใภ้ที่อยู่อีกด้านของโทรศัพท์ก็ร้องไห้ออกมาและพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า:”พ่อ……แม่กับเจียหมินถูกตำรวจจับ ตำรวจบอกว่าพวกเขาถูกสงสัยว่าฟอกเงิน……พวกเขายังบอกอีกว่าต้องยึดทรัพย์สินของในบ้าน ทำอย่างไรดี…… คุณช่วยกลับมาและคิดวิธี……ฉันเองไม่รู้จะทำอย่างไรจริงๆ……”

เมื่อกี้หม่านจินซานที่ยังคงหัวเราะเยาะเหมยอวี้เจินในใจ และเฝ้าดูท่าทางตลกของเหมยอวี้เจินนั้น รู้สึกหน้ามืดและหมดสติในทันที ล้มตัวลงกับพื้น