ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4678 ในสถานที่แห่งนี้ ฉันคือราชินี！2
บทที่ 4678 ในสถานที่แห่งนี้ ฉันคือราชินี！2
หม่าหลันถึงได้เข้าใจ ความเลอะเทอะของโคลอี้คืออะไร
ที่แท้คือความเลอะเทอะในการเสนอราคา
เธอในตอนนี้ ภายในใจของเธอเดือดดาลอย่างขีดสุด
เธอไม่เคยเห็นใครหน้าด้านเหมือนโคลอี้คนนี้มาก่อน
แม้แต่นายหญิงใหญ่เซียว ก็ไม่สามารถไร้ยางอายได้ถึงขนาดนี้ หนึ่งก็แล้ว แล้วก็สามได้คืบเอาศอก อีกทั้งตัวเองยังพูดหักล้างคำพูดของตัวเอง
วันละหนึ่งตัว เปลี่ยนเป็นสองตัว วันหนึ่งสองตัวก็เปลี่ยนเป็นวันละสี่ตัวอีก ถ้าทำตามที่เธอพูด งั้นวันหนึ่งต้องจ่ายสี่พันดอลลาร์ นี่เป็นเงินจำนวนไม่น้อยเลย！
ถึงแม้ว่าหม่าหลันจะไม่รู้ค่าครองชีพของอเมริกา แต่ในใจเธอไตร่ตรองดู：“อีหมาหัวแดง หน้าขาวกว่ากำแพง ใจดำกว่าผีซะอีก！วันละสี่พันดอลลาร์ เดือนหนึ่งก็แสนกว่าดอลลาร์แล้ว！อยู่ด้านนอก แสนดอลลาร์ฉันเกรงว่าคงจะหานักฆ่ามาเอาชีวิตแกได้แล้ว！”
โคลอี้เห็นว่าหม่าหลันไม่ได้ตอบรับในทันที ขมวดคิ้วเป็นปม เงยหน้าที่เผยรอยยิ้มออกมาในเมื่อสักครู่ ยกมือขึ้นมาแล้วตบลงบนใบหน้าของหม่าหลันอย่างแรง พูดอย่างโมโหว่า：“ฉันถามแก ทำไมไม่ตอบ？！อยากตายหรือไง？”
เดิมทีใบหน้าของหม่าหลันปวดบวมเจ็บจนยากจะทน ถูกตบลงมาหนึ่งฉาด ความเจ็บระเบิดออกมากับที่ กล้ำกลืนจนน้ำตาไหลออกมาจากขอบตา ทำได้เพียงพูดพร้อมทั้งร้องไห้：“คุณอย่าตบแล้ว……พรุ่งนี้ฉันค่อยโทรหาลูกเขย ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปให้เขาซื้อบุหรี่สี่ตัวโอเคไหม……”
โคลอี้ยิ้มเยาะ มองไปที่หม่าหลัน พูดอย่างดูถูก：“แกมันเป็นคนไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง รีบตอบรับไม่ได้หรือยังไง? ต้องให้ตบหนึ่งฉาดถึงตอบตกลง วันนี้ฉันอารมณ์ดีไม่อยากเปิดประสบการณ์ให้แก แต่ถ้าครั้งหน้ายังกล้าลังเลต่อหน้าฉันละก็ ต่อให้สุดท้ายแกตอบรับแล้ว ฉันก็จะตีแกให้ถึงตายสักชุด ได้ยินหรือยัง？”
หม่าหลันได้ยินคำพูดนี้ ยิ่งสั่นเทาไปทั้งร่าง
ได้ยินความหมายของโคลอี้ บุหรี่วันละสี่ตัวยังไม่ใช่ที่สิ้นสุด ต่อไปไม่รู้ว่าอีหัวแดงคนนี้จะเพิ่มเงื่อนไขที่ไร้ยางอายกับตัวเองอย่างไร
แต่ว่าหม่าหลันตอนนี้ไม่สามารถจะไม่คิดพิจารณาสิ่งเหล่านี้ได้ เธอกลัวว่าโคลอี้จะกลับคำอีกครั้ง ทำได้เพียงร้องไห้แล้วรีบพยักหน้าโดยเร็ว：“ฉันได้ยินแล้ว ฉันได้ยินแล้ว……”
โคลอี้ถึงได้พอใจขึ้นมา
เธอลุกขึ้น ยื่นมือไปจับคอเสื้อของหม่าหลัน จ้องไปยังดวงตาของเธอ พูดออกมาอย่างเย็นชา：“จำเอาไว้！ ในสถานที่แห่งนี้ ฉันคือราชินี！แกอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อ ต้องฟังคำสั่งของฉันอย่างไร้เงื่อนไข！ไม่อย่างนั้นละก็ ฉันจะทำให้แกตายทั้งเป็น！”
หม่าหลันพยักหน้าทันที：“ฉันจำได้แล้ว……”
โคลอี้ยิ้มเยาะ พูดต่อว่า：“เมื่อก่อนมีคนใหม่มาเหมือนกับแกเลย ภายนอกดูเหมือนว่าเชื่อฟังฉัน ภายในใจกลับต่อต้าน หลังจากนั้นในตอนที่เธอนอนหลับ ฉันได้ใช้แปรงสีฟันแทงดวงตาทั้งสองของเธอจนบอด ถ้าแกไม่ได้เคารพฉันจากใจจริง คนต่อไปที่จะถูกแทงตาบอด ก็คือแก！”
ทั้งร่างหม่าหลันสั่นเทาจนควบคุมไม่อยู่ แม้แต่คำพูดก็พูดไม่ออก
โคลอี้ในเวลานี้ ความจริงแล้วภายในใจปลื้มปีติเป็นอย่างมาก
แต่ว่า เธอใช้วิธีการการหลอกล่อนี้ รู้ดีว่าในตอนนี้ ไม่สามารถทำหน้าดีกับหม่าหลันได้ อีกทั้งรักษาเวลาที่ยังร้อนตีเหล็ก ยังคงตั้งใจพูดว่าจะทำลายและกำจัดเธออย่างโหดร้ายทารุณอย่างไรต่อ
มีเพียงทำลายก้นบึ้งจิตใจของหม่าหลันลง เธอถึงจะยอมศิโรราบฟังคำสั่งของเธอ
ทว่าในสายตา หม่าหลันเพียงแค่บีบบังคับตัวเอง ไม่สามารถไม่ฟังคำสั่งจากตัวเอง กับผลลัพธ์ที่โคลอี้อยากได้นั้นยังไกลนัก
YOU MAY ALSO LIKE
