ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4681 คลั่งฆ่า2
บทที่ 4681 คลั่งฆ่า2
ครั้งนี้ ภายในใจของโคลอี้กระวนกระวายบ้างแล้ว
น้ำหนักของเธอเกือบจะหนึ่งร้อยกิโลกรัม กำลังก็ค่อนข้างมาก ถ้าสู้กันหนึ่งต่อหนึ่งละก็ ในห้องขังนี้มีคู่ต่อสู้อยู่ไม่กี่คน
แต่ว่าหญิงสาวชาวจีนบอบบางร่างน้อยที่อยู่เบื้องหน้าคนนี้ ด้านพละกำลังกลับสามารถกดตัวเองเอาไว้ได้ นี่ทำให้ภายในใจของเธอรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ไม่ดีกำลังจะเกิดขึ้น
ในเวลานี้ หญิงสาวคนนั้นมองมาที่เธอ พูดอย่างเย็นชา：“นี่คุณรนหาที่ตายเอง อย่าหาว่าฉันไม่ไว้หน้า！”
พูดออกมาขนาดนี้แล้ว เธอจับมือของโคลอี้แน่นทันใดนั้นออกแรงบิด ได้ยินเพียงเสียงแกร๊ก ข้อมือของโคลอี้พลิกมาอีกด้าน มุมนี้ทำให้ผู้คนหวาดกลัวอย่างมาก！
ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทันใดทำให้โคลอี้โอดครวญ เธอคิดยังไงก็คิดไม่ถึง หญิงสาวชาวจีนแสนบอบบาง กลับสามารถหักข้อมือของตัวเองได้อย่างง่ายดาย！
เมื่อเธอรู้ตัวขึ้นมาจึงตะโกนใส่ลูกน้อง：“จัดการมันให้ฉันเดี๋ยวนี้！ตีให้ตาย！ตีมันให้ตาย！”
ลูกน้องกลุ่มนี้ยังไม่ทันได้สติดีที่จะมาคิดพิจารณาถึงความแตกต่างด้านพละกำลัง พวกเธอมองเห็นว่าหัวหน้าใหญ่กำลังเสียเปรียบ และได้ยินคำสั่งจากหัวหน้าใหญ่แล้ว หัวร้อนขึ้นมา ผึ้งรังนี้จึงพุ่งเข้าหาหญิงสาวคนนั้น
แต่ว่าหญิงสาวคนนั้นไม่ได้เกรงกลัวสักนิด อีกทั้งส่งสายตาไปหาเพื่อนอีกสองคน ทั้งสามพุ่งเข้าหากลุ่มคนสีผิวหลากหลายด้วยกัน
ต่อมา เสียงหมัดหนักๆกระทบเนื้อ เสียงร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวดและผิดหวังดังมาไม่หยุด
หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ลูกน้องโคลอี้เหมือนกับผักที่โดนหั่นก็มิปาน ถูกพวกเธอจัดการกองอยู่ที่พื้น อีกทั้งแต่ละคนเจ็บหนักไม่น้อย！
แต่ทว่าหญิงสาวทั้งสาม สามคนหันหลังชนกันเป็นรูปสามเหลี่ยม ทุกคนต่างอยู่ในท่าที่เตรียมพร้อมต่อสู้ อย่าพูดถึงบาดเจ็บ แม้แต่ผมเฝ้ายังไม่เป็นอะไรแม้แต่น้อย
หญิงสาวคนแรกมองดูแวดล้อมโดยรอบ พูดอย่างเย็นชา：“ยังมีใครกล้าดีอีกไหม ลองดูสักหน่อยมา！”
นักโทษทั้งหมดเหมือนหลักปักโคลนก็มิปาน เมื่อเห็นว่าพละกำลังการต่อสู้ของทั้งสามแข็งแกร่งมาก ทันใดหวาดกลัวจนถอยไปชิดผนังห้อง
พวกเธอก็ไม่ได้โง่ เวลานี้ เห็นได้อย่างชัดเจนว่าโคลอี้ถูกจัดการเรียบร้อยแล้ว
ดังนั้น ในเวลาแบบนี้ที่สำคัญที่สุด ต้องแบ่งขอบเขตกับเธออย่างชัดเจน อย่าได้ให้หญิงสาวคลั่งฆ่าสามคนชาวเอเชียนั้นคิดว่า ตัวเองเป็นพวกเดียวกับโคลอี้
โคลอี้เองก็หวาดกลัวจนวิญญาณแทบหลุดจากร่าง
เธอคิดไม่ถึงจริงๆ หญิงสาวชาวเอเชียสามคนแสนบอบบาง แต่ละคนกลับต่างเป็นมือดี
ตัวเองกับลูกน้องตัวเองนั้น แต่ละคนแม้ว่าจะรูปร่างใหญ่ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าสามคนนี้ ไม่ต่างอะไรกับเด็กประถม ฝีมือการต่อสู้ไม่สามารถเทียบกันได้เลย
เธอรู้ว่าวันนี้ตัวเองไม่สามารถตั้งตัวขึ้นมาได้ อีกทั้งเธอก็ถือว่าสามารถยืดหยุ่นได้ รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทันใดคุกเข่าลงบนพื้น พูดออกมาอย่างเลื่อมใสว่า：“ขอโทษค่ะ！ต้องขอโทษด้วยจริงๆ เมื่อกี้ฉันตาบอด ไม่ทันได้ระวังลบหลู่ทั้งสามท่าน หวังว่าทั้งสามท่านจะไม่ติดใจเอาความกับคนธรรมดาอย่างฉัน……ต่อไปนี้อยู่ที่กรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ ฉันโคลอี้·จอห์นสันเป็นหมารับใช้ของทั้งสามท่าน！ทั้งสามท่านสั่งอะไร ฉันโคลอี้ฉันจะออกหน้ารับก่อน！”
ใครต่างก็คิดไม่ถึง โคลอี้ที่ยิ่งใหญ่อยู่ในห้องขังนี้ แต่กลับคุกเข่าให้กับคนที่มาใหม่เร็วขนาดนี้ อีกทั้งยังกระดิกหางขอร้อง พูดว่าตัวเองจะเป็นหมาให้กับอีกฝ่าย
ความจริงแล้วสำหรับคนชั่วร้ายอย่างโคลอี้ เพราะว่าปกติเธอชอบข่มขู่รังแกคนอื่น ดังนั้นภายในใจของเธอยิ่งกลัวว่าจะถูกคนอื่นข่มเหงรังแก
บทที่ 4680 คลั่งฆ่า1
บทที่ 4682 ไม่ใช่ว่าใจอ่อนแล้วนะ?1
YOU MAY ALSO LIKE
