ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4685 เจ๊หม่ามีกี่ดวงเนตร2
บทที่ 4685 เจ๊หม่ามีกี่ดวงเนตร2
หม่าหลันในเวลานี้ ไม่ต่างอะไรกับหุ่นยนต์ที่ฆ่าคนอย่างบ้าคลั่ง โคลอี้รู้สึกเพียงว่า ถ้าถูกหม่าหลันตบอยู่อย่างนี้ ชีวิตนี้ของเธอคงจะตายคามือของเธอ จากนั้นก็ร้องไห้ออกมาเสียงดัง：“ขอร้องล่ะคุณปล่อยฉันไปเถอะ……ฉันรู้ว่าฉันผิดไปแล้วจริงๆ……ฉันจะไม่รังแกใครแล้วจริงๆ……”
หม่าหลันรู้สึกว่าเธอร้องออกมาอย่างน่ารำคาญ จากนั้นนำเส้นผมที่ดึงออกมากองใหญ่รวบรวมเอาไว้ในมือ รวมเป็นก้อน ทั้งก้อนต่างยัดเข้าไปในปากของโคลอี้ หลังจากนั้นกัดฟันพูด：“แม่งเอ๊ย บีบบังคับฉันให้กินยาสีฟันใช่ไหม? งั้นฉันบังคับให้แกกินเส้นผม！นี่ต่างเป็นเส้นผมของแกเอง รีบกลืนลงไปเดี๋ยวนี้！”
พูดจบ เธอคิดอะไรออก ก็พูดออกมาอีก：“แม่ง ให้แกกินเส้นผมคงดูหมิ่นแกเกินไป！ฉันควรจะให้แกลองชิมรสชาติของยาสีฟันสักหน่อย！”
พึ่งจะพูดจบ นักโทษที่ก่อนหน้านี้รับผิดชอบเป็นล่ามรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำหยิบเอายาสีฟันสองหลอดกลับมา ยื่นมาให้หม่าหลันอย่างมีไมตรี พูดว่า：“คุณป้า นี่ให้คุณ！ถ้าไม่พอละก็ ฉันจะไปหยิบให้คุณอีก！”
หม่าหลันมองดูสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยไมตรีของหญิงสาว รับยาสีฟันมาก่อน หลังจากนั้นก็ตบไปหนึ่งฉาดบนใบหน้าของเธอ ด่าว่า：“ตอนที่โคลอี้รังแกฉัน ฉันไม่เห็นว่าแกจะมีไมตรีอะไรขนาดนี้？！แม่งเปลี่ยนไปเร็วจริงๆ ฉันรำคาญคนแบบนี้มาก ไสหัวออกไปไกลๆซะ！”
หญิงถูกตบหน้าอย่างแรง แต่ตอนนี้คือกล้าโมโหไม่กล้าส่งเสียง
เพราะว่าเมื่อสักครู่ที่ใหม่สามคนนั้นได้พูดแล้ว ต่อไปนี้คนกับเรื่องต่างๆของที่นี่ มีหม่าหลันเป็นคนตัดสินใจ ดังนั้น หม่าหลันในตอนนี้ก็เหมือนมาแทนที่โคลอี้ ตัวเองจะกล้ามีเรื่องได้อย่างไร
อีกทั้งเบื้องหลังของหม่าหลันยังมีพวกเธอสามคนที่พละกำลังแข็งแกร่งคุ้มกันเอาไว้ อยู่ในตำแหน่งที่แข็งแกร่งมาก นั่นตัวเองยิ่งไม่กล้ามีเรื่องด้วย
โคลอี้มองดูหม่าหลันแก้แค้นตัวเองอย่างบ้าคลั่ง ภายในใจรู้สึกว่าต่อให้กินยาสีฟันเกรงว่าก็ไม่สามารถทำให้ยัยบ้าคนนี้พอใจได้ จากนั้นจึงพูดออกมาจนสุดเสียงว่า：“แกอย่าลืมว่าที่นี่คือในเรือนจำ！วันนี้ทรมานฉันแบบนี้ พรุ่งนี้ตอนผู้คุมมาตรวจห้อง ฉันจะฟ้องผู้คุม！ผู้คุมมีความสัมพันธ์กับฉันค่อนข้างลึกซึ้งในใจแกก็น่าจะชัดเจนดี ถึงเวลานั้นจับพวกแกทุกคนไปขังในห้องมืด อีกทั้งฉันยังสามารถให้ผู้คุมช่วยเหลือ เพิ่มโทษให้พวกแก！ถึงเวลานั้นจะทำให้พวกแกร้องไห้จนไม่เหลือน้ำตา！”
พูดจบ เธอหันหน้าไปมองหญิงสาวที่ช่วยหม่าหลันหยิบยาสีฟันคนนั้น แล้วพูดออกมาอย่างเย็นชา：“ยังมีแก！แกอย่านึกว่าพวกเธอพูดอะไรก็ได้อย่างนั้น คิดอยากจะไปกอดแข้งกอดขาพวกเธอ แกเคยคิดก่อนหรือไม่ถ้าพรุ่งนี้พวกเธอถูกพาตัวออกไปแล้ว ถึงเวลานั้นเหลือแกอยู่ที่นี่ ฉันจะรอดูว่าแกจะทำยังไง！”
หญิงสาวคนนั้นตกใจกลัวจนร้องไห้ออกมา รีบพูดออกมาว่า：“โคลอี้ ฉัน…..ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉัน……”
ทันใดหม่าหลันก็ประหม่า เธอมองไปยังนักรบหญิงของสำนักว่านหลง สั่นเทาแล้วพูดออกมา：“แม่สาวน้อย โคลอี้คนนี้มีความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้คุม ถ้าพรุ่งนี้ผู้คุมมาตรวจห้อง ถึงเวลานั้นคงจะยุ่งยากแล้ว……นี่จะทำยังไงดี……”
หัวหน้ากลุ่มนักรบหญิงของสำนักว่านหลงพูดอย่างเย็นชาว่า：“มีความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้คุมจะมีประโยชน์อะไร? ผู้คุมไม่ใช่พัศดีสักหน่อย ไม่แน่ผู้คุมคนที่ร่วมมือกับเธออาจจะถูกจับตัวไปแล้วก็ได้！”
พึ่งจะพูดจบ ประตูใหญ่ของห้องขังถูกเปิดออกอย่างกะทันหัน
ผู้คุมคนหนึ่งพาผู้หญิงที่สวมชุดนักโทษคนหนึ่งเดินมาที่หน้าประตู ครั้งนี้ผู้คุมไม่เหมือนปกติ ไม่ได้ให้นักโทษที่อยู่ด้านในรวมตัวเรียงแถว แต่ผลักผู้หญิงที่สวมชุดนักโทษคนนั้นเข้ามาเลย หลังจากนั้นปิดประตูแล้วเดินออกไป
บทที่ 4684 เจ๊หม่ามีกี่ดวงเนตร1
บทที่ 4686 การแก้แค้นของหม่าหลัน1
YOU MAY ALSO LIKE
