ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4693 พินิจพิเคราะห์อย่างถี่ถ้วน 3
บทที่ 4693 พินิจพิเคราะห์อย่างถี่ถ้วน 3
เย่เฉินกล่าวเสียงเบา : “สภาพแบบนี้เป็นได้บ่อยในกิจการขนาดใหญ่ สำหรับกิจการใหญ่บางแห่ง พนักงานที่อายุมากเนื่องจากอายุการทำงานที่นานเกิน คุณสมบัติและประสบการณ์แก่เกิน แต่เงิเดือนค่าจ้างสูงจนตกใจ และเพราะอายุมากแล้ว ร่างกายทรุดโทรมอย่างน่ากลัว มีบ้านมีครอบครัวให้เป็นห่วง เพราะงั้นความสามารถในการเรียนรู้จะสู้วัยรุ่นก็สู้ไม่ได้ สำหรับบริษัทใหญ่เหล่านี้ ถ้าเกิดเปลี่ยนวัยรุ่นกับวันทำงานพวกนี้ ไม่ใช่แค่สามารถลดต้นทุนได้มหาศาล และคนหนุ่มสาวที่มาใหม่ก็เต็มไปด้วยพลังความสามารถ สามารถขูดรีดอย่างถึงที่สุดสิบปีขึ้นไป”
พูดอยู่ เย่เฉินก็เอ่ยอีกครั้ง : “คนวัยกลางคนแบบนี้ ในเมื่อถูกทิ้ง ในตอนที่สมัครงานอีกครั้ง ระดับเงินเดือนก็จะถล่มลง วัยรุ่นย้ายงานเงินเดือนยิ่งสูง แต่วัยกลางคนส่วนใหญ่ยิ่งย้ายงานเงินเดือนยิ่งต่ำลง”
ว่านพั่วจวินคิดคัดค้าน ถอนหายใจกล่าว : “นายทุนโหดร้ายกันทั้งนั้นจริง ๆ”
ขณะที่พูด ว่านพั่วจวินก็คิดอะไรได้ รีบร้อนพูด : “อ้อใช่แล้ว เมื่อกี้ผมเช็กในระบบการบินพลเรือน ลูกชายของโจวปี้หัว จองตั๋ววันมะรืนบินไปเม็กซิโก อาจจะไปทำงานที่เม็กซิโกหรือเปล่า…”
เย่เฉินประหลาดใจมากขึ้น : “ไปทำงานเม็กซิโก ? ที่นั่นจนกว่าสหรัฐอเมริกาตั้งเยอะ และยังถือว่าเป็นสถานที่นอกกฎหมาย คนปกติที่ไหนจะไปจากอเมริกาไปทำงานที่นั่น ?”
“นี่ก็ไม่แน่ใจ…” ว่านพั่วจวินกล่าวเสริม : “ผมยังค้นเจอบันทึกการตรวจร่างกายลูกชายของเขาอาทิตย์ก่อน ทำที่โรงพยาบาลของพรอวิเดนซ์ ลงทะเบียนรายการตรวจร่างกายเป็นการตรวจร่างกายเข้าทำงาน คงจะตรวจเพื่อหางาน”
เย่เฉินส่งเสียงอืม ตอนแรกไม่ได้คิดอะไร
แต่ทว่า ทันใดนั้นเขาก็คิดอะไรได้ เอ่ยปากกล่าว : “พั่วจวิน ในข้อมูลที่เพิ่งให้ฉันมันแสดงว่า คนที่เคยติดต่อเหมยอวี้เจิน มีไม่น้อยที่หายไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่รู้ว่าหายไปไหนใช่ไหม ?”
“ครับ” ว่านพั่วจวินพูด : “คนเหล่านี้ในระบบของทางตำรวจ ลงทะเบียนว่าหายสาบสูญ และหาไม่เจอสักราย”
เย่เฉินขมวดคิ้วแน่นเป็นปม พูดขึ้นทันใดนั้น : “รีบหาคนที่หายสาบสูญพวกนี้ ดูว่าในเอกสารราชการหายสาบสูญจากที่ไหน ที่สำคัญตรวจสอบก่อนที่พวกเขาจะหายตัว ว่าได้ไปที่เม็กซิโกไหม !”
เนื่องจากเวลามีจำกัด และข้อมูลเบาะแสที่จะต้องค้นหามีมากเกินไป ในตอนที่ลูกน้องของว่านพั่วจวินตรวจสอบประชากรที่หายสาบสูญพวกนี้ แค่ในระบบของทางตำรวจที่อเมริกา ก็หาสถานการณ์หายตัวไปของคนเหล่านี้
แต่พวกเขาไม่สามารถดูรายละเอียดปลีกย่อยการหายตัวไปของพวกเขาได้ และที่ที่พวกเขาหายตัวไป
ถึงอย่านั้น เย่เฉินก็สังเกตเห็นอย่างว่องไวถึงความแตกต่างที่อยู่ในนั้น รู้สึกว่าลูกชายของโจวปี้หัว นั่น เวลาแบบนี้ไปเม็กซิโกมันไม่ปกติ
เพราะงั้น จิตใต้สำนึกของเขารู้สึกว่า คนที่หายตัวไม่รู้ว่าหายไปไหนพวกนั้น มีความเป็นไปได้มากที่จะเกี่ยวข้องกับเม็กซิโก
การทำงานของว่านพั่วจวินนั้นเร็วอย่างมาก ในเวลาอันน้อยนิด เขาอ่านเอกสารบันทึกการทำผิดกฎหมายของคนที่หายไปเหล่านี้อย่างละเอียด ทันทีหลังจากนั้นก็พูดกับเย่เฉินด้วยความตกใจ : “คุณเย่ คนพวกนี้…ไม่คิดเลยว่าจะหายสาบสูญที่เม็กซิโก”
ดวงตาเย่เฉินเป็นประกาย รีบถามกลับทันที : “ดูทีว่าพวกเขาหายไปจากที่ไหนของเม็กซิโก ครั้งสุดท้ายพวกเขาติดต่อกับใคร”
ว่านพั่วจวินกล่าวอย่างรีบเร่ง : “ผมต้องตรวจสอบเอกสารแจ้งความของคนเหล่านี้หลังจากที่หายตัวไป ดูบันทึกคำให้การของครอบครัวพวกเขา”
“ดี” เย่เฉินเร่งตอบ : “หาคนอื่น ๆ มาดูด้วย ฉันจะรอข่าวจากนาย !”
“รับทราบ !”
YOU MAY ALSO LIKE
