ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4694 ไม่เข้าถ้ำเสือ ไม่ได้ลูกเสือ 1 - novel-lucky

บทที่ 4694 ไม่เข้าถ้ำเสือ ไม่ได้ลูกเสือ 1
ว่านพั่วจวินวางโทรศัพท์เย่เฉิน จากนั้นนำเจ้าหน้าที่วิเคราะห์ข้อมูลหลายคนจากสำนักว่านหลง ตรวจสอบเอกสารการดำเนินการของคนกว่าสิบอย่างละเอียด

หลังจากนั้น พวกเขาก็ได้ข้อสรุป เกือบทั้งหมดของจำนวนคนที่หายไป ต่างก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเม็กซิโก และไม่มีข้อยกเว้น ทั้งหมดต่างหายสาบสูญที่ท่าเรือของเมืองเม็กซิโก

และที่บังเอิญไปมากกว่านั้น ครอบครัวของพวกเขาในข่าวที่ให้ข้อมูลกับทางตำรวจ ต่างบอกว่าพวกเขาไปเม็กซิโก เพื่อไปเม็กซิโกสมัครงานเป็นกะลาสีเรือ

และตามปฏิกิริยาของพวกเขา พวกเขาต่างติดต่อกับคนเชื้อสายจีนคนหนึ่งที่มีความสามารถ อีกอย่างจากการแนะนำของอีกฝ่าย จึงเลือกอาชีพกะลาสีเรือ

เพราะคนเชื้อสายจีนคนนั้นเคยพูดกับคนในบ้าน งานของกะลาสีเรือนั้นลำบาก บางทีครึ่งปีหรือครึ่งปีกว่าจะต้องร่อนเร่อยู่ในทะเล ไม่สามารถติดต่อกับทางบ้านได้

ยังบอกว่าบางคนหลังจากโดนสั่งให้ไปบนเรือจับปลา ออกทะเลครั้งหนึ่งก็ปีกว่า

ก่อนที่ผู้หายสาบสูญจะออกเดินทางคนในครอบครัวก็เตรียมใจไว้เรียบร้อยแล้ว เพราะงั้นตอนที่พวกเขาติดต่อผู้หายสาบสูญไม่ได้ ภายในเวลาครึ่งปีหรือแม้กระทั่งหนึ่งปี พวกเขาจึงไม่รู้สึกผิดปกติเลยแม้แต่น้อย

รอจนเวลานานเกินกว่าที่คาดการณ์ไว้ ในตอนที่ทำให้พวกเขารู้สึกว่าเรื่องนี้มีอะไรบางอย่างผิดปกติ เวลาก็มักจะผ่านไปอย่างน้อย 1 ปีแล้ว นานจนกระทั่งปีกว่า

ในเวลานี้คนในครอบครัวไปหาคนเชื้อสายจีนคนนั้นเพื่อปรึกษา อีกฝ่ายก็ติดต่อไม่ได้แล้ว

คนในครอบครัวตระหนักว่าเรื่องราวไม่ถูกต้อง ในตอนที่ไปแจ้งความกับตำรวจ คดีนี้ก็พลาดช่องทางการไขคดีที่ดีที่สุดไปแล้ว

นอกจากนี้ เนื่องจากผู้เสียหายหายตัวไปในเม็กซิโก ถึงแม้ตำรวจอยากจะสืบสาวราวเรื่อง ขุดลึกลงไป ก็มีแค่ใจที่เหลือเฟือแต่พละกำลังมากพอ

เพราะเม็กซิโกที่แห่งนี้ แตกต่างจากประเทศส่วนมาก

ในเม็กซิโก เต็มไปด้วยอาวุธ อาชญากรรม กลุ่มจำนวนมากมาย การก่อคดีฆาตกรรมในประเทศนี้ เห็นได้บ่อยยิ่งกว่าอุบัติเหตุรถยนต์เสียอีก

ที่นี่ จำนวนสมาชิกกลุ่มอาชญากรรม ถึงแม้เทียบกันกับจำนวนกองกำลังทหารป้องกันประเทศของทั้งเม็กซิโก จำนวนตำรวจยังมีมากกว่า

และพวกเขาเกือบทั้งหมดมีอาวุธครบมือ รัฐบาลและตำรวจไม่สามารถทำอะไรกับพวกเขาได้

ไม่เพียงเท่านั้น กลุ่มอาชญากรรมของเม็กซิโก ลักพาตัว ลอบฆ่านักการเมืองอย่างเปิดเผยในประเทศ และแทรกซึมอยู่ในระบบกองทัพและรัฐบาลอยู่ก่อนแล้ว เพราะฉะนั้นในเม็กซิโก กลุ่มอาชญากรรมจึงอยู่ส่วนยอดของห่วงโซ่อาหาร

ไม่ว่าจะเป็นตำรวจ ทหาร ของประเทศหรือตำรวจของสหรัฐอเมริกากับแคนาดา FBI ทั้งหมดทั้งสิ้นก็ไม่สามารถเข้าตาของพวกเขาได้

เพราะตลอดมาก็ไม่มีคนที่สามารถก้าวก่ายกลุ่มอาชญากรรมของเม็กซิโกได้

เว้นแต่ จะเป็นกลุ่มอาชญากรรมที่ใหญ่กว่า

เพราะงั้น คนเหล่านี้ที่หายสาบสูญไปในเม็กซิโก ทางด้านตำรวจสหรัฐอเมริกาก็ยากจะเข้าไปตรวจสอบ ดังนั้นสุดท้ายโดยพื้นฐานต่างก็กลายเป็นคดีที่ไม่สามารถปิดได้

ในตอนที่ว่านพั่วจวินรวบรวมข้อมูลให้กับเย่เฉิน เย่เฉินก็อดไม่ได้ที่จะพูดพึมพำกับตัวเอง : “แปลก ถ้าพวกเขาหลอกคนไปที่เม็กซิโก จากนั้นให้พวกเขานำของผิดกฎหมายจากเม็กซิโกกลับมาอเมริกา ฉันพอจะเข้าใจได้ แต่หลังจากที่พวกเขาหลอกคนไปเม็กซิโก คนก็หายสาบสูญ มันแปลก ๆ พวกเขาหลอกคนพวกนี้ไปเม็กซิโก จะสร้างมูลค่าอะไรให้กับพวกเขากัน ?”

ว่านพั่วจวินกล่าว : “คุณเย่เรื่องนี้ผู้ใต้บังคับบัญชาก็ไม่เข้าใจมาพักหนึ่งแล้ว และผมยังพบจุดเด่นอีกอย่าง คนทั้งหมดที่หายตัวที่เม็กซิโก สภาพครอบครัวต่างก็เหมือนกับลูกชายของโจวปี้หัว อย่างมาก ต่างก็เป็นคนประเภทและครอบครัวที่กำลังจะล้มละลายหรือล้มละลายไปแล้ว พูดตรง ๆ ก็คือ คนที่โดนหลอกไปเม็กซิโกต่างก็เป็นคนจน”