ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4710 เป็นคนเก่งคนหนึ่ง 1 - novel-lucky

บทที่ 4710 เป็นคนเก่งคนหนึ่ง 1
พอเย่เฉินอ่านถึงตรงนี้ ก็อดมองหล่างหงจวินมุมใหม่ไม่ได้ แต่เขาไม่อยากให้หล่างหงจวินวิตกเร็วเกินไปจะได้ไม่แหวกหญ้าให้งูตื่น จึงบอกว่า： “จริงด้วย ตอนอาซ้อสาว ๆ สวยจริง ๆ！”

พูดจบ มือก็พิมพ์บรรทัดต่อมา： “เสาสัญญาณนั่นเสียหรือเปล่า？ สถานที่แบบนี้ เสาสัญญานานหลายปีไม่ได้ซ่อมก็เป็นเรื่องปกติมั๊ง？”

หล่างหงจวินรับมือถือมา มือหนึ่งพิมพ์ไปปากก็พูดไปว่า： “จริงสิ ผมยังมีลูกสาวคนเล็กอีกคน หน้าตาเหมือนเมียผมเลย ผมจะหารูปให้นายดู”

ระหว่างพูดคุย หล่างหงจวินหลางหลงจวินก็พิมพ์ข้อความมาหนึ่งบรรทัด： “ตอนแรกผมก็นึกว่าอย่างนี้ แต่พอผมเห็นซอฟต์แวร์นำทาง พบว่าขนาดซอฟต์แวร์นำทางก็เชื่อมต่อสัญญาณดาวเทียมไม่ได้ อย่างนี้ก็ยิ่งประหลาดเข้าไปใหญ่！ต่อให้โครงสร้างพื้นฐานของมอสโคว์แย่แค่ไหน ต่อให้เสาสัญญาณเมื่อกี๊พังจริง ๆ แต่ดาวเทียมบนท้องฟ้าไม่พังแน่ GPS มีดาวเทียมกว่า 24 ดวงที่ทำงานบนทางโคจร 6 ทางร่วมกัน ต่อให้มอสโคว์เป็นเขตที่ไม่มีผู้คน ก็รับสัญญาณดาวเทียมได้เหมือนกัน แต่มือถือของผมหาสัญญาณดาวเทียมอะไรไม่เจอเลย ซึ่งเป็นเครื่องพิสูจน์ว่า บนรถยนต์มีอุปกรณ์ตัดสัญญาณ สามารถตัดสัญญาณมือถือและสัญญาณดาวเทียม！”

เย่เฉินอ่านถึงตรงนี้ก็อดอุทานในใจไม่ได้ว่า： “มีความชำนาญในอาชีพจริง ๆ อีกฝ่ายติดตั้งอุปกรณ์ตัดสัญญาณ ก็เจอกับหลางหลงจวินมืออาชีพด้านโทรคมนาคม ดังนั้นเขาเลยรู้สึกว่ามีอะไรไม่ชอบกลได้ทันที นอกจากนี้ยังเห็นได้ว่าหล่างหงจวินเป็นคนเก่งคนหนึ่งจริง ๆ”

เย่เฉินกลัวแต่เขาจะวู่วาม จึงตอบกลับในมือถือว่า： “พี่ชาย อย่าเพิ่งวู่วาม ให้ดูกันไปก่อนค่อยว่ากัน”

หล่างหงจวินร้อนใจ หาเหตุผลให้เขาดูข้อความตอบกลับในมือถืออีก： “น้องชาย ถ่วงเวลาต่อไปไม่ได้แล้ว！ ตอนนี้เราสองคนต้องหาทางหนีบางทีอาจจะทัน ถ้ารอถึงจุดหมาย เราก็คงได้แต่โดนเชือดแล้วล่ะ！”

เย่เฉินตอบกลับไปว่า： “พวกเราจะกระโดดลงรถหนีไม่ได้หรอกมั๊ง？ ความเร็วขนาดนี้ กระโดดลงไปตายอย่างเดียวไม่ต้องสงสัย อีกทั้งบนตัวเจ้ามอสโคว์ที่ขับรถก็มีปืน ต่อให้เราสองคนกระโดดลงรถไม่ตกลงมาตาย เขาเข้ามายิงแค่นัดเดียว เราสองต้องตายแน่”

หล่างหงจวินตอบเขาว่า： “แต่ถ้าไปถึงถิ่นพวกมัน พวกเราก็จะยิ่งหมดโอกาสนะ ！ แล้วตอนนั้นก็ต้องถูกเชือดอยู่ดีไม่ใช่เหรอ？”

เย่เฉินตอบกลับว่า： “เราสองคนยากจนข้นแค้น พวกเขาคงไม่เอาชีวิตหรือทรัพย์สินแน่นอน ไม่แน่กะจะหลอกเราสองคนไปเป็นแรงงานบนเรือฟรี ๆ ก็ได้ ถ้าเป็นอย่างนั้น เราสองคนแค่เชื่อฟังดี ๆ เอาตัวรอดไม่น่าจะเป็นปัญหา แต่ถ้าหนีไปตอนนี้ เราสองคนมีเปอร์เซ็นต์ตายในมอสโคว์สูง ถึงผมจะบอกว่าดินที่ไหนบ้างที่ไม่ฝังคน แต่ผมไม่อยากถูกฝังในป่าช้าที่ขนาดนกยังไม่มาอึเลยหรอกนะ……”
หล่างหงจวินเห็นข้อความตอบกลับของเย่เฉินท่อนนี้ ก็ตกอยู่ในความขัดแย้งชั่วขณะ

เขารู้ว่า เปอร์เซ็นต์ที่เย่เฉินพูดไม่ผิด

สถานการณ์ตอนนี้ถ้าคิดหนีละก็ ได้แค่สู้ตายอย่างเดียว

แต่ว่า จุดจบของการสู้ตาย เปอร์เซ็นต์สูงก็คือตาย

ยังไงอีกฝ่ายก็เตรียมตัวไว้หมดแล้ว อีกทั้งยังมีปืนติดตัว พอพูดไม่เข้าหูก็ลั่นไก ตัวเองกับเย่เฉินต้องถูกทิ้งเป็นศพในพงป่าแน่

ยังไงหล่างหงจวินก็อยู่อเมริกามาหลายปี เข้าในสถานการณ์ในเม็กซิโกอย่างดี

ที่แบบนี้ เต็มไปด้วยกลุ่มอาชญากรติดอาวุธทั้งนั้น จำนวนอาชญากรติดอาวุธ เรียกว่ามีมากกว่าตำรวจและกองกำลังทหารรวมกันเสียอีก ในสถานที่อย่างนี้ กลุ่มอาชญากรฆ่าคนง่ายกว่าขโมยรถจักรยานบนท้องถนนอีก อย่าว่าแต่คนธรรมดาถูกฆ่าเลย ต่อให้เป็นเศรษฐี นักการเมือง ข้าราชการชั้นสูงของเม็กซิโก ก็ถูกลักพาตัวลอบฆ่าไม่เว้นแต่ละวัน