ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4722 เคซี่ฆัวเรซ1
เย่เฉินโบกมือให้เบาๆ พูดเร่งเร้า“ ทำอะไรให้มันว่องไว รีบไปรีบกลับ”
“ได้ครับ!”หม่าขุยพยักหน้าให้ แล้วส่งสายตาไปให้อะเหลี้ยง ทั้งสองคนก็วิ่งออกไปอย่างไว
เมื่อขึ้นมาด้านบนแล้ว อะเหลี้ยงอดไม่ได้ที่จะถามหม่าขุย“อาหม่า……คือ……ไอ้เจ้าหมอนี่เป็นใครกันอ่ะ……”
หม่าขุยตบไปที่ใบหน้าของเขาฉาดหนึ่ง พูดอย่างขุ่นเคือง“ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร แกก็เป็นคนพาเขามา!หากไอ้หมอนี่มีเจตนาไม่ดี ลูกพี่ไม่ฆ่าแกสิแปลก”
“เรื่องนี้จะโทษผมไม่ได้นะอาหม่า……”อะเหลี้ยงพูดด้วยใบหน้าที่เศร้าสร้อย“ตอนนั้นผมก็บอกอาไปแล้ว และอาก็ตอบตกลงด้วย ทำไมตอนนี้ถึงมาโยนความผิดให้ผมคนเดียวซะล่ะ?”
หม่าขุยพูดอย่างเย็นชา“แกยังไม่ต้องมาพูดอะไรไร้สาระกับฉัน ตอนนี้งานด่วนที่สำคัญที่สุดคือรีบรายงานลูกพี่ซะ”
อะเหลี้ยงรีบถามกลับ“อาหม่า แล้วอาคิดว่าไอ้เจ้าหมอนี่จะเก่งกาจจริงไหม ? บัตรใบนั้นของเขาเป็นของจริงหรือเปล่า?”
หม่าขุยตอบอย่างจริงจัง“ต้องจริงอยู่แล้ว ของแบบนั้นเวลาที่สัมผัสดูก็รู้ว่าไม่ใช่ของที่จะลอกเลียนแบบกันได้ อีกทั้งไอ้เจ้าหมอนี่ก็รู้รายละเอียดของเรา แล้วยังรู้การเคลื่อนไหวของเราด้วย แน่นอนว่าต้องสำรวจตรวจสอบพวกเรามาก่อนแล้ว”
อะเหลี้ยงถามอย่างประหม่า “เขาไม่ใช่พวกตำรวจหรอกใช่ไหม?”
“ไม่……”หม่าขุยโบกมือ“ตำรวจไม่ใช้วิธีการแบบนี้ ไอ้เจ้าหมอนี่มองดูก็รู้ว่ามีประสบการณ์ที่โชกโชน เรามีคนมากขนาดนี้ และอาวุธปืนมากอย่างนี้ แต่เขากลับไม่สะทกสะท้านอะไรเลย แล้วยังทำเอาฉันหวาดกลัวจนขาสั่นได้ แกคิดว่านี่คือลักษณะเฉพาะของคนเป็นตำรวจอย่างนั้นเหรอ ?”
ขณะที่พูด หม่าขุยก็หันซ้ายมองขวา แล้วพูดว่า“ตอนนี้ฉันสงสัยว่าไอ้หมอนี่ได้ล้อมเราไว้หมดแล้ว แต่เราแค่มองไม่เห็นเท่านั้น ”
เมื่ออะเหลี้ยงได้ยินก็รู้สึกประหม่าขึ้นมา เขาหันมองไปรอบๆบริเวณแล้วพูดขึ้นว่า “เออนี่อาหม่า เมื่อกี้อาเห็นเขาแกะสายรัดเคเบิ้ลไทร์ที่มัดอยู่ไหม ? ฉันแม่งแทบมองไม่เห็นอะไรเลย……มัดซะแน่นหนาขนาดนั้น ให้เก่งแค่ไหนก็ดิ้นไม่หลุดหรอกมั้ง?”
หม่าขุยพูดอย่างมึนงง “อันนี้ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่คนคนนี้รวยมาก มีความมั่นใจ และกล้าหาญอย่างมาก ที่มาที่ไปต้องไม่ธรรมดาแน่นอน และไม่ใช่คนที่ทั้งแกและฉันจะไปล่วงเกินได้ ไม่แน่เขาอาจจะอยากรวบรวม‘เคซี่ฆัวเรซ’ไว้ทั้งหมดจริงๆ หากเป็นแบบนั้น บางทีก็อาจจะเป็นโอกาสที่ดี……”
พูดจบ หม่าขุยก็พูดต่อ“ ถึงเขาจะมีเจตนาแอบแฝง เราก็อย่าไปยุ่งกับเขา ให้ลูกพี่มาแล้วจัดการเอง”
“มีเหตุผล……”อะเหลี้ยงปาดเหงื่อออก และพูดว่า“ ให้ลูกพี่มาตัดสินใจเองเถอะ เรื่องนี้มันดูแปลกๆมากเกินไป……”
……
ผู้อยู่เบื้องหลังที่แท้จริงของเหมยอวี้เจิน ก็คือองค์กรอาชญากรที่อยู่ทางแถบเหนือของเม็กซิโก ที่มีชื่อเรียกว่า‘เคซี่ฆัวเรซ’
เหตุผลที่มีชื่อเรียกแบบนี้ นั้นก็เพราะหัวหน้าขององค์กรอาชญากรนี้ มีชื่อว่าฆัวเรซ
แตกต่างจากนิสัยของคนหัวเซี่ยที่ถ่อมตัวและไม่โอ้อวด ชาวตะวันตกมักชอบใส่ชื่อตัวเองไว้ในองค์กรธุรกิจต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นสิ่งของที่ใหญ่โตอย่างเครื่องบินโบอิ้ง หรือจะเป็นของชิ้นเล็กอย่างเครื่องดูดฝุ่น ที่ใช้ล้วนก็เป็นชื่อของผู้ก่อตั้งซะเอง
หรือแม้แต่แบรนด์เสื้อผ้าที่ก่อตั้งโดยกลุ่มคนรักร่วมเพศ ก็ยังต้องเอาชื่อของคนทั้งสองมารวมเข้าไว้ด้วยกัน
หากเป็นที่หัวเซี่ย เรื่องแบบนี้ก็แทบไม่มีให้ได้เห็น
แต่ทางแถบตะวันตก มีให้เห็นอยู่ทุกหนทุกแห่ง
ดังนั้น แม้แต่องค์กรอาชญากรนี้ ก็ยังต้องใช้ชื่อของหัวหน้าแก๊งเป็นชื่อขององค์กร