ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4725 พวกกากเดน2
อะเหลี้ยงรีบพยักหน้ารับอย่างกระตือรือร้น “ได้ครับได้！”
พูดจบ เขาก็หันไปพูดคุยกับกลุ่มคนชาวเม็กซิโกเป็นภาษาสเปน
จากนั้นหม่าขุยก็ยิ้มและพูดกับเย่เฉินว่า“คุณเย่ สภาพแวดล้อมที่ด้านล่างนี้มันแย่ไปหน่อย เราไปคุยกันที่ข้างบนดีไหมครับ ？”
“ไม่เป็นไร”เย่เฉินโบกมือให้เล็กน้อย พูดเสียงเรียบ“ฉันชอบที่นี่ เรียบง่ายแต่ไม่ธรรมดา ดูห้องผ่าตัดของพวกนาย ถึงจะมีขนาดเล็กแต่ก็ครบสมบูรณ์ ดูออกว่าอุปกรณ์นั้นล้วนพิถีพิถันอย่างมาก กลิ่นของน้ำยาฆ่าเชื้อที่รุนแรง คาดว่าพวกนายคงใส่ใจเรื่องสุขอนามัยเป็นอย่างดี”
หม่าขุยรีบตอบกลับ“คุณเย่ พูดตามตรง ในเรื่องการแพทย์นี้ ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่อะซานชาวอินเดียคนเมื่อกี้มีทักษะความสามารถนิดหน่อย คุณรู้ไหมว่าไอ้เจ้าหมอนี่มีวีรกรรมที่ยอดเยี่ยมอะไรมา？”
เย่เฉินส่ายหัว แล้วถาม“ วีรกรรมอะไร？”
หม่าขุยกล่าวว่า“ไอ้เจ้าหมอนี่ตอนอยู่ที่อินเดีย ใช้ทุกวิธีการ ทั้งลักพาตัวและหลอกเอาไตคนมากว่าห้าหกร้อยคน ต่อมาในประเทศเรื่องราวนี้ถูกเปิดเผย อยู่ต่อไปไม่ไหว ก็เลยต้องหนีมาที่สหรัฐอเมริกา พอมาถึงที่สหรัฐอเมริกาก็ยังคงยึดอาชีพเดิม ตอนนี้ในแถบทางอเมริกาเหนือ ไอ้หมอนี่ก็ยังถือว่ามีชื่อเสียงอยู่ ”
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะจิ๊ปาก พูดอย่างทีเล่นทีจริงว่า“แม้เรื่องพวกนี้จะเป็นเรื่องที่ต่ำช้า แต่ก็ต้องยอมรับ ว่าเป็นพวกมีของอยู่”
หม่าขุยหัวเราะ พยักหน้าและพูดว่า “คุณพูดถูก เมื่อเทียบกับคุณแล้ว ธุรกิจของพวกเราเป็นอะไรที่ต่ำช้าและน่าละอายมาก โดยปกติทั่วไป การขายไตชิ้นหนึ่ง ทั่วทั้งห่วงโซ่อุตสาหกรรมสามารถสร้างรายได้แค่หลักหมื่นหรือหลักแสนดอลลาร์เท่านั้น หากอยากจะทำรายได้ให้เทียบเท่ากับคุณที่มีมูลค่ากว่าหลายหมื่นล้านนั้น เกรงว่าต้องหาไตมาเป็นแสนถึงจะได้ ชีวิตนี้ให้เหนื่อยแทบตายก็เป็นจริงไม่ได้……”
เย่เฉินเหยียดมุมปาก และถามเขากลับ“ ใครบอกนายว่าฉันมีสินทรัพย์หมื่นล้าน ? หมื่นล้าน ในสายตาของฉันไม่มีค่าอะไรเลยสักนิด ”
พูดจบ เย่เฉินก็พูดต่อ“ฉันบอกนายแบบนี้แล้วกัน ก่อนหน้านั้นฉันได้รวบรวมองค์กรหนึ่งขึ้นมา ทั้งระยะยาวและระยะสั้น ฉันยังได้ลงทุนไปกว่าหลายหมื่นล้านดอลลาร์ในนั้น”
หม่าขุยมองดูเขาอย่างไม่เชื่อสายตา พูดโพล่งออกมา“ คุณเย่……คุณ……ไม่ได้ล้อผมเล่นใช่ไหม……องค์กรอะไรที่ทำให้คุณถึงขั้นลงทุนไปกว่าหลายหมื่นล้านดอลลาร์ได้？”
เย่เฉินพูดอย่างขอไปที“เรื่องนี้ยังบอกนายตอนนี้ไม่ได้ แต่นายไม่ต้องสงสัยว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ เพราะฉันไม่มาพูดล้อเล่นอะไรแบบนี้”
หม่าขุยเองก็รู้ เย่เฉินถือบัตรAmerican Expressได้ ก็ยืนยันได้ว่าเขามีศักยภาพนั้นจริง ไม่จำเป็นต้องมาโอ้อวดต่อหน้าผู้น้อยอย่างตัวเองเลยสักนิด
ดังนั้น เขาจึงพูดอย่างนบนอบว่า“คุณเย่ ต้องขอบคุณที่คุณให้ความสนใจในเคซี่ฆัวเรซของเรา ผมเชื่อว่าหากคุณได้เจอกับลูกพี่ของเราแล้ว จะต้องไม่ผิดหวังในพวกเราอย่างแน่นอน ！”
เย่เฉินพยักหน้า มองไปยังหล่างหงจวินที่ยังไม่ได้สติ ขมวดคิ้วในทันทีแล้วพูดกับหม่าขุยว่า“ฉันคิดว่านายเป็นคนตาถึงมาก แต่ทำไมถึงไม่คิดจะตัดสายเคเบิ้ลไทร์ของพี่ชายคนนั้นล่ะ ？”
ทันทีที่หม่าขุยได้ยินคำนี้ ก็เพิ่งมาได้สติ
เดิมทีเขาคิดว่า เย่เฉินอาศัยหล่างหงจวินเพื่อมาที่นี่ ในใจยังคิดว่า เย่เฉินเป็นถึงผู้มีอิทธิพลจะไปล่วงเกินไม่ได้ แต่หล่างหงจวินเป็นคนที่กำลังจะขึ้นเขียงผ่าตัด จากนี้ไปทั้งสองคนก็คงไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกันอีก
แต่เมื่อฟังคำของเย่เฉินแล้ว ก็ตระหนักรู้ว่าเย่เฉินคงมาเพื่อปกป้องหล่างหงจวินคนนี้ ดังนั้นเขาก็จึงตบหน้าตัวเองในทันที พูดอย่างโกรธเคืองว่า “โธ่คุณเย่ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ห่วงแต่จะรับใช้คุณ ลืมนึกถึงเพื่อนของคุณคนนี้ไปเลย……ความผิดของผมเอง ผมผิดเอง ！”
พูดจบ เขาก็รีบพูดกับอะเหลี้ยงว่า“ยังไม่รีบแก้มัดคุณหล่างอีก！”
YOU MAY ALSO LIKE
