ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4728 คิดว่าไร้ข้อผิดพลาด3 - novel-lucky

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 4728 คิดว่าไร้ข้อผิดพลาด3
ไม่กี่นาที ฆัวเรซก็ได้มาถึงยังลานของห้องผ่าตัด

เพราะมีการสำรวจเส้นทางก่อนหน้าของเฮกเตอร์ เขาก็จึงไม่ได้กลัวหรือกังวลใดๆ เดินตรงไปยังบันไดของห้องผ่าตัดในทันที

และเมื่อหม่าขุยเห็นฆัวเรซเดินลงมา ก็รีบบอกกับเย่เฉินอย่างตื่นเต้นในทันที “คุณเย่ ลูกพี่เรามาแล้ว！”

พูดจบ ก็รีบวิ่งไปหาฆัวเรซ พูดอย่างสุภาพด้วยภาษาสเปนว่า“ลูกพี่ คุณเย่ที่มาในวันนี้ เป็นถึงไฉ่ซิ้งเอี๊ยผู้ยิ่งใหญ่ พวกเราต้องคว้าโอกาสนี้ไว้นะ！”

ฆัวเรซตบไปที่ไหล่ของเขา ไม่ได้พูดอะไร แต่เดินไปตรงหน้าเย่เฉิน ยิ้มแล้วพูดเป็นภาษาสเปนว่า “คุณเย่ใช่ไหม ผมชื่อฆัวเรซ，ราฟาเอล·ฆัวเรซ เรียกผมว่าราฟาเอลแล้วกัน”

เย่เฉินไม่เข้าใจภาษาสเปน แต่มีหม่าขุยคอยแปลให้อยู่ข้างๆ ดังนั้นการสนทนากันกับฆัวเรซก็จึงไม่มีอุปสรรคอะไร

เย่เฉินมองสำรวจฆัวเรซตั้งแต่หัวจรดเท้า พบว่าชายเม็กซิโกคนนี้ช่างมีกลิ่นอายของกองโจรซะจริง แม้จะไม่ได้สูงมาก แต่รูปร่างก็กำยำแข็งแกร่ง ที่คอของเขามีสร้อยคอทองคำเส้นใหญ่ แม้กระทั่งที่ฟันก็ยังฝังไปด้วยเพชร ไว้ผมทรงสกินเฮด ใบหน้าเต็มไปด้วยไขมัน แค่ดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนดีอะไร

เย่เฉินจ้องมองเขา ยิ้มแล้วพูดอย่างเรียบเฉย“คุณฆัวเรซปล่อยให้ผมรอตั้งนาน มาถึงแล้วก็ยังไม่ปรากฏตัวอีก ให้ลูกน้องมาถ่ายวิดีโอ การกระทำของคุณ ทำเอาผมคาดไม่ถึงจริงๆ ”

ฆัวเรซรู้ว่าเย่เฉินกำลังต่อว่าที่เขามาช้า และยังต่อว่าเขาที่ระแวงเกินไป ก็จึงหัวเราะออกมา แล้วพูดว่า“ต้องขอโทษคุณเย่ด้วย เจอกันครั้งแรก ระมัดระวังตัวไว้ก็เป็นเรื่องดี”

พูดจบ เขาก็เปลี่ยนเรื่องคุยในทันที ถามเย่เฉิน“คุณเย่ ผมได้ยินหม่าขุยบอกว่า คุณมีความประสงค์ที่อยากจะร่วมงานกับองค์กรของพวกเรา ไม่ทราบว่าการร่วมงานกันในแบบไหนครับ? ”

เย่เฉินไม่ตอบคำถามของเขา แต่หัวเราะแล้วถามว่า“องค์กรของพวกคุณ มีทั้งหมดกี่คน？”

ฆัวเรซตอบกลับในทันที“พวกเรามีกันกว่าสองร้อยคน”

เย่เฉินคิ้วขมวดเล็กน้อย พูดเสียงเรียบ “สองร้อยคนดูเหมือนจะน้อยไปนะ”

ฆัวเรซรีบพูด“ถึงคนของเราจะไม่ได้มาก แต่ทุกคนล้วนเป็นนักรบที่แข็งแกร่ง！”

เย่เฉินถามด้วยความสงสัย“วันนี้พามาด้วยทุกคนไหม？”

ฆัวเรซพยักหน้า และกล่าวว่า“ คนของผมอยู่ข้างนอกนั้นทั้งหมด หากคุณเย่สนใจ ผมพาคุณขึ้นไปดูได้ ”

“ไม่จำเป็น”เย่เฉินพูดอย่างขอไปที“ คนพวกนั้นของคุณ ไม่จำเป็นต้องให้ผมลงมือจัดการหรอก ”

ฆัวเรซไม่เข้าใจคำพูดในความหมายของเย่เฉิน ตบไปที่อกแล้วพูดกับเย่เฉินว่า“หากคุณเย่ตัดสินใจจะร่วมงานกับเรา ลูกน้องทุกคน ผมจะดูแลอย่างดี ไม่จำเป็นต้องให้คุณเย่ลงมือจัดการใดๆทั้งสิ้น ”

พูดจบ เขาถามเย่เฉิน“คุณเย่ คุณยังไม่ได้บอกเลยว่าจะร่วมงานอะไรกับพวกเรา？”

เย่เฉินพูดอย่างขอไปที“ผมมีโครงการใหญ่ในซีเรีย อันที่จริงแล้วก็ยังขาดคนอยู่จำนวนมาก แต่ว่า……”

เย่เฉินพูดมาถึงตรงนี้ ก็จงใจหยุดลง จากนั้นก็หยิบเอาโทรศัพท์มือถือตัวเองออกมา มองดูเวลา คาดคะเนว่าฆัวเรซก็เข้ามาได้ครบห้านาทีแล้ว เขาก็ค่อยๆหุบรอยยิ้มบนใบหน้าลง มองไปยังฆัวเรซ พูดเสียงเย็นเยือก“ช่างมันเถอะ ที่ซีเรียนั้นเหมาะกับพวกที่โทษไม่ถึงตาย แต่ยังต้องได้รับผลของกฎแห่งกรรม แต่กับพวกนายที่ต้องสับให้เป็นหมื่นๆชิ้นแล้ว คงไม่เหมาะ ”

หม่าขุยที่กำลังจะแปล กลับต้องตะลึงในทันที เขาอดที่จะหันมองไปยังเย่เฉินไม่ได้ ขมวดคิ้วแล้วถาม“ คุณเย่ นี่คุณหมายความว่ายังไง ？”

เย่เฉินหัวเราะเยาะ มองไปที่ฆัวเรซ และคนรอบๆตัวเขา พูดเสียงเรียบ“ความหมายง่ายๆ You’re all gonna die ！tonight！”

แปลเป็นภาษาจีน ก็คือ“คืนนี้ต้องตายกันหมดทุกคน！”