ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4735 ในที่สุดก็ได้เจอคุณแล้ว 1
พูดถึงตรงนี้ เย่เฉินก็เปลี่ยนเรื่อง พูดอีกว่า：“แต่ผมจะพูดคำพูดแย่ๆ ต่อหน้า ถ้าเขาโตแล้ว ถึงแม้ผมจะไม่สามารถคิดบัญชีย้อนหลัง จับเขากลับซีเรียได้ แต่ผมจะบอกทุกคนที่อยู่ข้างกายเขา ในทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณได้ทำไป！”
“รวมถึงเพื่อนในโรงเรียน เพื่อนของพวกเขา ครูและคนรักในอนาคตด้วย！”
“ผมอยากให้พวกเขารู้ว่า เขามีผู้อาวุโสแบบไหน แบบนี้ ก็เป็นไปได้สูงที่เขาจะอายต่อหน้าผู้คนเพราะการกระทำทั้งหมดของคุณได้ และในใจจะเกลียดคุณเข้ากระดูกไปทั้งชีวิตด้วย！”
“ผมยังจะให้ลูกน้องของผมบอกเขาด้วยว่า ตราบใดที่เขายังคงเลือกนามสกุลหม่า ไม่ว่าชีวิตของเขาจะซ่อนอยู่ที่ไหน ผมจะทำให้เขาหนีเงาของคุณไปไม่พ้น นอกจากเขาจะยอมเปลี่ยนนามสกุล ปกปิดชื่อแซ่ตั้งแต่นี้！”
“ถึงตอนนั้น หลานของคุณ ก็จะละอายในนามสกุลของคุณ และเขาจะเปลี่ยนนามสกุล ลูกของเขาก็จะเปลี่ยนนามสกุลเหมือนเขาด้วย เวลานั้น คุณก็จะไม่มีทายาทสืบสกุลโดยสมบูรณ์！พอคุณตายแล้ว จะมีแต่คนเกลียดแค้นคุณ ไม่มีใครระลึกถึงคุณ ตระกูลหม่าของคุณจะถูกตัดขาดโดยสมบูรณ์ เหลือแต่ชื่อเสียงฉาวโฉ่ของคุณ ！”
หม่าขุยได้ยินก็ขนหัวลุก เขาพูดโพล่งออกมาอย่างบ้าคลั่ง：“คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะ！คุณทำแบบนี้กับเด็กไม่ได้！มันไร้มนุษยธรรมมากถ้าทำแบบนี้！ตอนนี้ศตวรรษที่ 21 แล้ว ไม่ใช่แบบยุคโบราณที่จะลากครอบครัวมาเกี่ยวด้วย！คุณทำแบบนี้ ต่างอย่างไรกับคนป่าเถื่อน？！”
เย่เฉินหัวเราะอย่างเยือกเย็น พูดไปเบาๆ ว่า：“ขอโทษนะ ผมเย่เฉินทำอะไรแบบนี้มาเสมอ！วิธีที่มีอารยธรรม มีแต่จะทำให้คุณหงุดหงิดกับความประมาทของตัวเอง แต่จะไม่ทำให้คุณไตร่ตรองและเสียใจในสิ่งที่คุณทำไป และฉัน ก็จะทำให้คุณรู้สึกเสียใจในสิ่งที่คุณทำอย่างแท้จริง แต่ผมจะไม่ให้โอกาสคุณเริ่มใหม่ หรือเปลี่ยนแปลง！ผมจะทำให้คุณเต็มไปด้วยความรู้สึกเจ็บปวด ในทุกวินาทีก่อนคุณตาย！”
อือ หม่าขุยคิดไม่ถึงว่า เย่เฉินจะคิดวิธีแบบนี้ได้
ไม่เพียงแต่ชีวิตของตัวเองจะจบสิ้น ลูกชายทั้งสามคนของตัวเองก็จะอยู่ในสังคมมืดไปตลอดชีวิตด้วย พวกเขาจะหนีการไล่ล่าของสำนักว่านหลงได้อย่างไร？
แม้แต่หลานของตัวเอง ก็ยังไม่ปล่อย ถ้าเขาได้รับความอัปยศอดสูและตำหนิจากการกระทำของตัวเอง งั้นเขาก็คงเกลียดตัวเองเข้ากระดูก
ถึงเวลานั้น เขาจะต้องสละสกุลนี้อย่างไม่ลังเลแน่นอน
แบบนี้ การสืบทอดของตระกูล ก็คงพังทลายโดยสิ้นเชิง！
พอคิดถึงตรงนี้ หม่าขุยก็กลัวขั้นสุด เขาร้องไห้อ้อนวอนเย่เฉิน：“คุณเย่……คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะคุณเย่……ใครทำคนนั้นต้องรับผิดชอบสิ……ถึงคุณจะให้ลูกชายของผมรับผิดแทนผม ก็จะเล่นงานกับเด็กคนหนึ่งแบบนี้ไม่ได้นะ！”
เย่เฉินหัวเราะ：“ผมเล่นงานอะไรเขาเหรอ？ฉันแค่ประกาศสิ่งที่ปู่ของเขาทำ ผิดหรือไง？คุณทำสิ่งเลวร้ายตั้งมากมายข้างในใจยังไม่กลัว แต่ดันมากลัวว่าความผิดเหล่านี้จะถูกเปิดเผยต่อสาธารณะ？แล้วคุณเคยคิดบ้างไหมว่า ถ้าการกระทำของคุณถูกเปิดเผย สื่อทั่วโลกจะรายงานเรื่องนี้ การกระทำของพวกคุณอาจถูกผู้กำกับแต่ละประเทศนำไปสร้างเป็นหนังได้ด้วย เข้าโรงในประเทศต่างๆ ทั่วโลก ถึงตอนนั้นคุณก็จะฉาวโฉ่จริงๆ ถึงตอนนั้นคุณไม่จำเป็นต้องให้ผมคอยผสมโรงแล้ว พอหลานชายของคุณโตขึ้น ก็จะเกลียดคุณเข้ากระดูกเอง！”
หม่าขุยเหมือนกับคนบ้า ตะโกนไปอย่างแตกสลาย：“คุณเข้ามายุ่งกับครอบครัวผม ทำให้บ้านผมแตกสาแหรกขาด！ผมเป็นผีก็จะไม่ปล่อยคุณไป！”
YOU MAY ALSO LIKE
