ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4738 ไม่ได้รู้จักคุณธรรมดา 2 - novel-lucky

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 4738 ไม่ได้รู้จักคุณธรรมดา 2
สำหรับพวกเขาคนกลุ่มหนึ่งที่มักรวมตัวทำสิ่งไม่ดีนั้น เพื่อผลประโยชน์ของตัวเองแล้วไม่จำเป็นต้องแคร์คนอื่นถือเป็นความคิดมาตรฐานของพวกเขา

ถึงแม้จะบอกว่าปกติทุกคนนั้นอยู่ในความสัมพันธ์ร่วมงานกัน แต่ถ้าใครเกิดอะไรขึ้น คนอื่นๆ จะไม่เห็นอกเห็นใจแม้แต่น้อย

ดังนั้น เธอจึงถามด้วยความสงสัยว่า：“พี่หม่าเขาเป็นอะไรไป？ไปก่อเรื่องอะไรกันแน่？！”

อะเหลี้ยงได้ยินเหมยอวี้เจินถามแบบนี้ ก็โมโห อดไม่ได้ที่จะแอบด่าในใจ：“ทุกคนทุกแกทำร้ายหมด ยังจะมีหน้ามาถามอีกไอ้ห่า！ถ้าไม่ใช่แกหลอกแม่ยายของเย่เฉิน วันนี้พวกเราจะถูกสำนักว่านหลงตามมาฆ่าถึงที่ไหม？ถ้าวันนี้พวกเราตายที่นี่ แกก็เป็นตัวการที่ก่อกรรมทำชั่ว！”

แต่ว่า อะเหลี้ยงกล้าที่จะตอบโต้ต่อหน้าทหารของสำนักว่านหลงสองคนได้อย่างไร จึงเสแสร้งกับ ได้แต่พูดอย่างโกรธเคืองว่า：“พูดไปก็ไม่เข้าใจหรอก เดี๋ยวคุณลงไปเจอเขาก็รู้แล้ว……”

เหมยอวี้เจินก็ไม่คิดอะไรมาก เวลานี้ในใจเธอรู้สึกผ่อนคลายเป็นพิเศษ

เดิมทียังคิดว่า ครั้งนี้ตัวเองทำงานได้ไม่ดี พี่ใหญ่จะต้องสั่งสอนเขาสักทีแน่ คิดไม่ถึงว่าในตอนที่เขาก่อเรื่องนี้ หม่าขุยจะเป็นเกาะป้องกันให้ตัวเอง？ให้เขาไปดึงดูดพลังทำลายล้างของพี่ใหญ่ คาดว่าพอถึงตัวเองที่นี่จะเหลือไม่มากแล้ว

ทันใดนั้น อารมณ์ของเหมยอวี้เจินก็ดีขึ้นเยอะ แล้วจึงเห็นว่าด้านข้างอะเหลี้ยงมีคนเชื้อสายจีนอยู่สองคนที่ไม่คุ้นหน้า

ในเคซี่ฆัวเรซ มีคนเชื้อสายจีนไม่เยอะ คนที่เข้าไปในส่วนสำคัญได้จริงๆ ที่จริงแล้วมีแค่หม่าขุยคนเดียว ส่วนเหมยอวี้เจินและอะเหลี้ยงที่จริงแล้วเป็นคนที่หม่าขุยชุบเลี้ยงและพัฒนามา

ส่วนพวกสวีเจี้ยนสี่ หม่านหยิงเจี๋ย ก็เป็นคนที่เหมยอวี้เจินชุบเลี้ยงและพัฒนามาในสหรัฐอเมริกา ถือเป็นสมาชิกประสานนอกแล้ว

ดังนั้น จู่ๆ ที่นี่ก็มีคนเชื้อสายจีนผิวเหลืองสองคนปรากฏตัวแบบนี้ สำหรับเหมยอวี้เจินแล้ว แปลกมากๆ

ดังนั้นเธอจึงถามอย่างแปลกใจว่า：“อะเหลี้ยงสองคนนี้มาใหม่เหรอ？ทำไมเมื่อก่อนไม่เคยเห็นเลย？”

อะเหลี้ยงรีบใช้คำให้การที่เย่เฉินเตรียมไว้ให้เขาแล้วตอบไปว่า：“สองคนนี้เป็นบอดี้การ์ดคนใหม่ที่พี่ใหญ่จ้างมา มาจากสำนักว่านหลงอันเลืองชื่อ”

“สำนักว่านหลง？！”เหมยอวี้เจินได้ยินก็ตกตะลึง เธออยู่ในโลกสีเทามาหลายปี ได้ยินชื่อเสียงของสำนักว่านหลงมานาน ตอนนี้พอได้ยินว่าพี่ใหญ่จ้างทหารสำนักว่านหลงสองคนมาเป็นบอดี้การ์ดได้ ก็ตกใจจนโพล่งออกไปว่า：“พี่ใหญ่กระชับความสัมพันธ์กับสำนักว่านหลงได้แล้ว？！เมื่อก่อนเขาอยากกระชับความสัมพันธ์กับสำนักว่านหลงมาตลอด แต่ไม่เคยสำเร็จ！”

“ใช่”อะเหลี้ยงนึกถึงสำนักว่านหลงก็มีแต่ความหมดหวัง พูดอย่างเศร้าใจเล็กน้อย：“ครั้งนี้พี่ใหญ่กับสำนักว่านหลง……ในความหมายหนึ่ง ถือว่ากระชับความสัมพันธ์ได้โดยสิ้นเชิง……”

เหมยอวี้เจินพูดอย่างตื่นเต้นทันที：“โอเค！ดีจัง！ได้ติดต่อกับสำนักว่านหลง ต่อไปพวกเรามีอะไรให้กังวลอีก？ไม่ว่าจะยุโรป สหรัฐอเมริกาหรือแม้แต่ตะวันออกกลางก็มีอำนาจได้！”

พูดไป เธอก็มองความหงอยของอะเหลี้ยงออก ยังคิดว่าอะเหลี้ยงจะต้องกังวล เพราะหม่าขุยก่อความวุ่นวาย และถูกพี่ใหญ่สั่งสอน

ยังไงหม่าขุยก็เป็นเกราะป้องกันของอะเหลี้ยงที่นี่ ถ้าหม่าขุยหมดอำนาจจริงๆ จึงพูดปลอบไปว่า：“อะเหลี้ยงคุณไม่ต้องตื่นตระหนกขนาดนั้นหรอก ยังไงพี่หม่าก็ติดตามพี่ใหญ่มาหลายปีแล้ว พี่ใหญ่ไม่ทำให้เขาลำบากใจหรอก”

อะเหลี้ยงมองเหมยอวี้เจิน ยิ้มอย่างเหี่ยวเฉา พูดอย่างไม่จริงใจว่า：“หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น……”

เหมยอวี้เจินพยักหน้ายิ้ม คิดอะไรได้ ก็ถามเขาอีกว่า：“ใช่สิอะเหลี้ยงหล่างหงจวินนั่นน่าจะถึงแล้วใช่ไหม？สองวันนี้ฉันไม่กล้าติดต่อกับโลกภายนอกเลย เลยไม่รู้การเคลื่อนไหวของเขา”