ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4739 ไม่ได้รู้จักคุณธรรมดา 3
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 4739 ไม่ได้รู้จักคุณธรรมดา 3
“มาถึงแล้ว……”อะเหลี้ยงมองเหมยอวี้เจินแวบหนึ่ง พูดอย่างไม่พอใจ：“หล่างหงจวินเจอคนเชื้อสายจีนคนหนึ่งบนเครื่องบิน ทั้งสองคุยเรื่องผลประโยชน์ อีกฝ่ายบอกว่าอยากมาเป็นกะลาสี ผมขอคำแนะนำจากอาหม่าก็เลยรับพวกเขาสองคนกลับมาจากสนามบินพร้อมกัน”
เหมยอวี้เจินหัวเราะ：“ห่าเอ๊ย มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ นี่ไม่ใช่ได้โชคถึงที่หรอกเหรอ？”
“โชค？”อะเหลี้ยงตะลึงเล็กน้อย แล้วส่ายหน้าด้วยรอยยิ้มขมขื่นทันที：“ใช่……โชค ……เดี๋ยวคุณไปเจอโชคนั่นหน่อยละกัน……”
เหมยอวี้เจินก็ไม่คิดอะไรมาก ได้แต่ยิ้มไปพูดไป：“หล่างหงจวินฉันหลอกมาเอง ไอ้เด็กนั่นที่คุณพูดถึง ยังเป็นคนที่หล่างหงจวินพามาอย่างไม่ตั้งใจด้วย ถึงตอนนั้นเด็กนั่นกลายเป็นเงิน ยังไงก็ต้องหารค่าคอมคนละครึ่งนะ”
พูดไป เหมยอวี้เจินก็มองอะเหลี้ยงไปด้วย แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม：“อะเหลี้ยงไม่ต้องห่วง ป้าเหมยของคุณไม่ให้คุณทำงานฟรีๆ หรอก ถึงตอนนั้นฉันจะคุยกับพี่ใหญ่ แบ่งค่าคอมให้คุณครึ่งหนึ่งด้วย”
อะเหลี้ยงมองเหมยอวี้เจินอย่างตกตะลึง จากนั้นหัวเราะแห้งๆ ออกไป พูดว่า：“ช่างเถอะป้าเหมยคุณเก็บไปเองเถอะ……”
เหมยอวี้เจินหัวเราะเบาๆ จากนั้นพูดไปว่า：“นี่คุณพูดแล้วนะ ถึงตอนนั้นอย่าเสียใจล่ะ”
พูดไป เธอก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า：“ไป ไปดูไอ้โง่นั่นที่หาเรื่องให้ตัวเองเถอะ！”
ระหว่างที่พูด พวกเหมยอวี้เจินสี่คน ก็มาถึงหน้าทางเข้าห้องผ่าตัดชั้นใต้ดิน
และเหมยอวี้เจินไม่รู้เลยว่า เธอที่ทำความชั่วมาทั้งชีวิต จะถูกฝังอยู่ที่นี่โดยสมบูรณ์แล้ว
เหมยอวี้เจินก้าวเท้าลงบันได เห็นด้านในมีคนยืนอยู่มากมาย แต่ไฟด้านล่างสลัว เธอเลยมองไม่เห็นเบาะแสใดๆ ในทันที
เวลานี้ หล่างหงจวินที่ตกใจเห็นเหมยอวี้เจินเดินลงมา ก็ตะโกนไปด้วยความโกรธว่า：“เฉินลี่ผิง ไอ้สารเลวนี่！！”
เหมยอวี้เจินตกใจ กับเสียงที่ตะโกนมากะทันหันนี้ เมื่อเธอเห็นว่าคนที่พูดคือ หล่างหงจวิน ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา พูดว่า：“โอ๊ย ที่แท้ก็ลูกชายของพี่โจวเอง เป็นไงบ้าง งานนั้นที่ป้าเฉินแนะนำให้แกชอบไหมล่ะ？”
พูดไป ก็ยังไม่รอให้หล่างหงจวินพูด เธอพูดต่อไปว่า：“อ้อ ใช่สิ ไม่มีโอกาสบอกแกเลย ที่จริงป้าเฉินไม่ได้นามสกุลเฉินนะ ฉันนามสกุลเหมย แกเรียกฉันว่าป้าเหมยได้นะ！”
หล่างหงจวินด่าไปว่า：“ไปตายซะ！ยายแก่ไร้จิตใจแบบแก คนแบบแกนี้ สมควรตายในนรกขุมที่สิบแปด อย่าได้เกิดมาอีกเลย！”
เหมยอวี้เจินคิดไม่ถึงว่า หล่างหงจวินจะด่าตัวเองขนาดนี้ แต่เธอก็ไม่โกรธ ได้แต่เดินก้าวเข้าไปหาหล่างหงจวินทีละก้าว แล้วพูดเย้ยหยันไปว่า：“โอ๊ย สุภาษิตนี้พูดได้ดี อย่าไล่ตามศัตรูที่จนตรอก！คนที่จนตรอกแบบแกแล้วเนี่ย ฉันป้าเหมยไม่ได้รู้จักแกธรรมดาๆ หรอกนะ”
นิสัยของหล่างหงจวิน ที่จริงเป็นคนที่มีความเป็นผู้ใหญ่และมีความคิดค่อนข้างหัวโบราณ
ถ้าพูดถึงคำที่ค่อนข้างเป็นที่นิยมในตอนนี้ ก็คือคนๆ นี้ค่อนข้าง old school
ตัวเขามีความทระนงของปัญญาชนมาตลอด และเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่เรียกได้ว่ายากจน
คนแบบนี้ โดยทั่วไปจะไม่ว่าใคร แต่ถ้าเขาว่าขึ้นมา ก็จะทำให้โมโหจริงๆ
แม้ว่าตอนนี้ หล่างหงจวินไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยของตัวเองแล้ว แต่เขาก็ยังยากที่จะควบคุมความแค้นในใจที่มีต่อเหมยอวี้เจินได้
ยังไงแล้วผู้หญิงคนนี้ ก็เคยพยายามใช้วิธีการอันโหดร้ายมาฆ่าเขา แต่ตัวเองกลับรู้สึกขอบคุณและมองว่าเธอเป็นผู้มีพระคุณอันยิ่งใหญ่อย่างโง่เขลา
YOU MAY ALSO LIKE
