ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4750 ตายอย่างไร พวกคุณเลือกเอง 2
เย่เฉินพยักหน้า พูดเบาๆ：“เอาศพพวกนี้ กับพวกที่รอดชีวิต ขังไว้ในคุก”
ว่านพั่วจวินพูดอย่างไม่รู้ตัว：“คุณเย่ พื้นที่ในคุกมีจำกัด กลัวว่าจะใส่ไม่ได้……”
เย่เฉินพูดเบาๆ ：“ไม่เป็นไร กองศพไว้ด้วยกัน เหมือนกองฟืน กองทีละอันๆ”
ว่านพั่วจวินฟังจบ ก็พยักหน้าทันที：“ครับคุณเย่ ผมเข้าใจแล้ว”
พูดไป เขาก็มองไปยังลูกน้องที่อยู่ด้านข้าง แล้วสั่งว่า：“ทำตามที่คุณเย่ขอทันที”
“รับทราบ！”
เหมยอวี้เจิน สวีเจี้ยนสี่และก็อะเหลี้ยงที่รอดอยู่พวกนี้ เวลานี้ต่างตกใจจนร้องไห้เสียงดัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหมยอวี้เจิน เธอตกใจจนตัวสั่นไปทั้งตัว ขอร้องเย่เฉินว่า：“คุณเย่ งั้นคุณยิงนัดเดียวให้ฉันตายเถอะ ขอร้องล่ะ ……”
เย่เฉินพูดเบาๆ：“สัตว์ร้ายโหดเหี้ยมอย่างคุณ ไม่สมควรตายในมือผม”
ตอนนี้เอง ทหารสำนักว่านหลงคนหนึ่งเดินมาที่ด้านข้างเธอ จับคอเสื้อของเธอไว้ แล้วลากเธอเข้าไปในคุก
และตอนนี้ ศพในคุกก็กองรวมกันเป็นภูเขาแล้ว
เย่เฉินพูดกับว่านพั่วจวินว่า：“พั่วจวิน หาไฟแช็กให้ผมหน่อย”
ว่านพั่วจวินสูบซิการ์เป็นนิสัย ดังนั้นจึงหยิบไฟแช็กที่ใช้จุดซิการ์โดยเฉพาะออกมาจากกระเป๋า แล้วยื่นให้เย่เฉิน
เย่เฉินหันแล้วโยนไฟแช็กไปที่เหมยอวี้เจิน พูดเบาๆ ว่า：“ไฟแช็กนี้คุณถือไว้ เดี๋ยวผมจะให้คนล็อกห้องขังไว้ จากนั้นค่อยให้คนเอาน้ำมันตรงถังน้ำมันในรถตรงนั้นมาให้หมด เติมใส่ที่นี่ ถ้าใครรับไม่ได้ ก็สามารถใช้ไฟแช็กนี้เพื่อจุดไฟน้ำมันได้ ถ้าพวกคุณไม่กล้าจุด ก็เลือกได้ว่าจะอยู่ในนั้นเฝ้าศพหรือต้อนรับความตายดี จะตายอย่างไร พวกคุณเลือกเอง”
เหมยอวี้เจินตกใจกลัวจนขวัญหนีดีฝ่อ ร่างอ่อนปวกเปียกจนกลายเป็นโคลน
อะเหลี้ยงที่กำลังถูกจับไปในคุกก็ตกใจจนร้องไห้เสียงดัง เขาไม่อยากจินตนาการว่าตัวเองถูกไฟเผาตาย จึงโพล่งออกมาว่า：“คุณเย่ ขอร้องล่ะให้เราเกิดเองตายเองเถอะ อย่าให้พวกเราจุดไฟแช็กเลย……ผมกลัวว่าพวกเขาจะควบคุมไม่อยู่แล้วจุดไฟจริงๆ……”
หม่าขุยแทบจะพูดอย่างแตกสลายว่า：“ไม่จุดไฟคุณก็ยังจะทรมานให้ค่อยๆ ตายในนั้นด้วยเหรอ？！คุณรู้ไหมว่าพรุ่งนี้ซากศพจะเน่าเหม็นแล้ว！ถึงตอนนั้นถ้าพวกเราไม่ถูกรมควันด้วยกลิ่นเหม็นจนตาย ก็จะได้รับพิษที่เกิดจากการหมัก！คุณอยากให้ตายในกองเลือดแบบนั้นเหรอ？！”
อะเหลี้ยงได้ยินคำนี้ ก็ตกใจจนฉี่รดกางเกง หวาดกลัวยิ่งกว่าเดิม
แต่กลัวก็กลัวไป ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่กล้าบอกให้เย่เฉินอย่าส่งไฟแช็ก เพราะหลังจากได้ยินคำพูดของหม่าขุย จู่ๆ เขาก็คิดได้ว่า หากจัดการทุกอย่าง อาจจะเป็นทางที่ดี
แป๊บเดียว หลังจากศพทั้งหมดก็ลากไปที่ห้องขัง พวกที่รอดชีวิตก็ถูกขังไปด้วย
พวกเขาในตอนนี้ ได้แต่ยืนหรือล้มลงไปตรงพื้นที่โล่งเล็กๆ และด้านหลังของพวกเขา ก็คือกองศพที่หนาแน่น
เย่เฉินเดินก้าวไปตรงหน้าคนสองสามคน มองท่าทางหมดหวังและหวาดกลัวของพวกเขา จากนั้นถามอย่างเย็นชาว่า：“พวกคุณยังจำสภาพก่อนตาย ของคนที่ถูกพวกคุณทำร้ายได้ไหม？！”
ทุกคนรีบก้มหน้าลง ไม่กล้ามองเย่เฉิน
และในหัวของพวกเขา ปรากฏภาพทุกคนที่ถูกตัวเองทำร้ายจนตายอย่างไม่รู้ตัว ความน่าสังเวชอย่างหาที่เปรียบไม่ได้แบบนั้น
เหตุและผมวนเวียนไปเรื่อยๆ ใครทำอะไรไว้กรรมก็จะตามสนอง
คนแก๊งนี้หาผลประโยชน์โดยทำลายผู้อื่นโดยเฉพาะ เรียกได้ว่าพวกเขาชั่วร้าย ร้ายกาจอย่างยิ่ง
YOU MAY ALSO LIKE
