ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4754 สูตรลับเฉพาะ 1
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 4754 สูตรลับเฉพาะ 1
เหมยอวี้เจินยื่นมือออกมาตบหน้าซุนฮุ่ยน่าอย่างดุเดือด และด่าว่า “อีไร้ประโยชน์ ถ้าแกพูดไร้สาระเพื่อทำลายความสุขของแม่ แม่จะฆ่าแกก่อน!”
ซุนฮุ่ยน่าโดนตบหน้า แก้มของเธอเป็นสีแดงและบวมทันที
แต่เธอเพียงยิ้มอย่างเศร้าสร้อยและพูดด้วยรอยยิ้มที่ปฏิเสธตนเองว่า “ป้าเหมย คนอย่างฉันที่ไม่สำคัญอะไร ก็ไม่กวนให้ป้าฆ่าฉันด้วยตัวเองหรอก…”
เหมยอวี้เจินนึกว่าซุนฮุ่ยน่ายอมรับแล้วเลยส่งเสียงเย็นทันที
เมื่อกำลังจะพูด ซุนฮุ่ยน่าก็มองไปที่ทุกคนและยิ้ม แล้วพูดอย่างจริงจังว่า “ทุกคน ฉันไม่อยากรออีกต่อไปแล้ว ทุกคนโปรดไปตายพร้อมฉันด้วยนะ”
เหมยอวี้เจินไม่คิดว่าซุนฮุ่ยน่าจะพูดอะไรที่น่าผิดหวังอีกครั้งและก็โกรธจัดทันที กำลังยกมือขึ้นเพื่อจะตบ แต่พบว่าไฟแช็กไปอยู่ในมือของซุนฮุ่ยน่าเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
เมื่อเธอเห็นว่าซุนฮุ่ยน่ากำลังจะจุดไฟแช็ก เธอจึงตะโกนด้วยความตื่นตระหนกทันที “ห้ามจุด!”
ทันทีที่พูดจบ ซุนฮุ่ยน่ายิ้มเล็กน้อยและจุดไฟด้วยมือทั้งสองข้าง
ไฟแช็กสำหรับซิการ์ คล้ายกับไฟแช็กกันลม มีเปลวไฟสีฟ้าครามพ่นออกมา
ในขณะนี้ ในรูม่านตากว้างของทุกคนที่เบิกกล้างมีเงาแสงสะท้อนของเปลวไฟสีฟ้าคราม
วินาทีถัดมา ไฟก็ระเบิดออกจากอากาศทันที!
ไม่กี่นาทีที่แล้ว
เมื่อฆาตกรชั่วร้ายทั้งหมดที่กำลังพูดกันไม่หยุดอยู่ในห้องผ่าตัดใต้ดิน เย่เฉินสั่งคนให้เหยื่อที่ได้รับการช่วยเหลือได้รับการรักษา จากนั้นจึงถามว่านพั่วจวินว่า “พั่วจวิน ของที่ผมให้คุณเตรียม คุณได้เตรียมไว้ล่วงหน้าหรือยัง?”
ว่านพั่วจวินพยักหน้าและกล่าวด้วยความเคารพ “คุณเย่ ทุกสิ่งที่คุณให้ผมเตรียมอยู่ในท้ายรถของผมครับ คุณต้องการต้องนี้ไหมครับ? หากคุณต้องการผมจะไปยกมาครับ”
“ครับ” เย่เฉินพูด “ยกมาเถอะ”
ว่าแล้วเย่เฉินชี้ไปที่ห้องว่างที่อยู่ไม่ไกล และพูดกับว่านพั่วจวินว่า “ยกไปที่นั่นนะ”
“ครับคุณเย่” ว่านพั่วจวินหันหลังกลับและเดินออกไป ในไม่ช้า เขาหยิบกล่องกระดาษแข็งขนาดใหญ่ออกจากท้ายรถแล้วเดินมา
นอกจากจะถือกล่องกระดาษแข็งขนาดใหญ่ไว้ในมือแล้ว เขายังถือถุงช้อปปิ้งที่มีน้ำหนักมากอีกด้วย
บนกล่องกระดาษแข็งขนาดใหญ่มีโลโก้ของสุราหมาวถาย ซึ่งเป็นสุราฉลองที่เย่เฉินสั่งให้ว่านพั่วจวินจัดเตรียมไว้ล่วงหน้าเป็นพิเศษ
เมื่อเปิดกล่อง มีขวดสุราหมาวถายสามลิตรสองขวด และในถุงช้อปปิ้งอีกใบ มีแก้วที่มีความจุประมาณ 50 มล.
ว่านพั่วจวินพูดกับเย่เฉินว่า “คุณเย่ครับ ทุกสิ่งที่คุณต้องการอยู่ที่นี่แล้ว”
เย่เฉินพยักหน้าและกล่าวว่า “สิบนาทีต่อมา ให้พี่น้องทั้งหมดมารวมกันที่สนาม ผมจะดื่มสุราฉลองร่วมกับทุกคน”
ว่านพั่วจวินอดไม่ได้ที่จะถามเขาว่า “ถ้าคุณเย่ดื่มสุราฉลอง สุรานี้เตรียมน้อยไปหรือเปล่าครับ เรามีมากกว่า 100 คน และมีสุราทั้งหมดเพียงหกกิโลกรัม หากเฉลี่ยแบ่งแล้ว หนึ่งคนสามารถได้ 50 กรัม…”
ขณะพูดว่านพั่วจวินกล่าวเสริมว่า “ทหารในสำนักว่านหลงดื่มเก่งกันทุกคน ด้วยสุราเพียงเล็กน้อย ผมเกรงว่าพวกเขาจะได้แค่เกาคันเท่านั้น…”
เย่เฉินยิ้มเบา ๆ และกล่าวว่า “เดี๋ยวทุกคนต้องกลับไปที่สหรัฐอเมริกา ไม่เหมาะกับการดื่มมากเกินไป การฉลองเป็นเพียงพิธีการเท่านั้น หลังจากที่ทุกคนกลับไปแล้ว คุณสามารถดื่มได้มากเท่าที่ต้องการ!”
ว่านพั่วจวินพยักหน้าแล้วยิ้ม “ครับ คุณเย่”
เย่เฉินพูดอย่างราบเรียบ “พอแล้ว พั่วจวิน คุณไปทำงานก่อน แล้วมาหาผมในอีกสิบนาที”
ว่านพั่วจวินโค้งคำนับพร้อมกล่าวด้วยความเคารพ “ผมขอลาก่อนครับ!”
หลังจากที่ว่านพั่วจวินจากไป เย่เฉินก็เปิดขวดหมาวถายขนาด 3 กิโลกรัมสองขวด จากนั้นหยิบโอสถสี่เม็ดออกจากกระเป๋าของเขา
YOU MAY ALSO LIKE
