ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4766 ผู้ช่วยที่เก่งกาจ2
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย “ผมซาบซึ้งในความกรุณาของคนแล้ว ตอนนี้เวลาก็ไม่เช้าแล้ว ยังเหลืออีกหลายร้อยกิโลเมตรที่ยังต้องเดินทาง ทุกคนควรพักผ่อนให้เพียงพอก่อน”
หลังจากที่เย่เฉินพูดจบ ทุกคนที่ยกเว้นหญิงชราก็หาว แล้วก็ผล็อยหลับไปทีละคน
หญิงชราประหลาดใจเล็กน้อย พูดว่า “คนเหล่านี้…ทำไมถึงอยู่ ๆ ก็หลับไป…”
เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ย่าครับ ย่าเองก็รีบพักผ่อนเถอะครับ เมื่อผมกลับประเทศผมจะไปเยี่ยมย่าแน่นอน แต่เมื่อถึงเวลานั้นย่าอาจจำผมไม่ได้ แต่ไม่เป็นไร ผมจะอ้างว่าเป็นเป็นทายาทของเพื่อนของสามีย่าตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ เมื่อถึงเวลานั้น ผมจะช่วยย่าและลูกของย่าจัดการทุกอย่างในภายหน้า เพื่อให้ตลอดชีวิตนี้ของย่าและลูกชายจะได้ไม่ต้องวิตกกังวล”
หญิงชราฟังแล้วงุนงงไปหมด เธอพูดอย่างหนักแน่น “คุณเย่ แม้ว่าย่าจะอายุมากแล้ว แต่สมองของย่ายังดีอยู่ คุณไม่ต้องกังวลนะ ย่าจะไม่ลืมพระคุณที่คุณช่วยชีวิตอย่างแน่นอน!”
เย่เฉินรู้ว่าเธอไม่เข้าใจสิ่งที่เขาที่พูดถึง ดังนั้นเขาจึงยิ้มและกล่าวว่า “ย่าครับ รถไฟกำลังจะออก ย่าควรพักผ่อนเร็ว ๆ”
ทันทีที่พูดจบ ปราณทิพย์เล้กน้อยก็เข้าสู่เส้นลมปราณของหญิงชรา และหญิงชราก็ผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว
เย่เฉินลงจากรถ พูดกับซูรั่วหลีที่รออยู่ที่นี่ว่า “ไปกันเถอะ รั่วหลี เรากลับไปที่นิวยอร์กกันเถอะ!”
…
ท่ามกลางความมืดมิดยามค่ำคืน เย่เฉินนั่งรถกันกระสุนคาดิลแลคที่ได้รับการดัดแปลงไปที่สนามบินเอนเซนาดาแม็กซิโก
ในรถ นอกจากคนขับที่ว่านพั่วจวินจัดให้ มีเพียงเย่เฉินและซูรั่วหลีสองคน
ทั้งคู่มาที่นี่โดยเครื่องบินลำนี้จากประเทศตามความต้องการของเย่เฉิน แต่ในตอนนี้ ทั้งสองคนยังไม่รู้ว่าทำไมเย่เฉินต้องโทรหาพวกเขาให้มาไกลถึงเม็กซิโก
เมื่อเห็นว่ารถที่เย่เฉินกำลังขับเข้ามาใกล้ หงห้าอดไม่ได้ที่จะถามเฉินจื๋อข่ายด้วยเสียงต่ำ “ผู้จัดการเฉิน คุณคิดว่าอาจารย์เย่เรียกให้พวกเรามาที่เม็กซิโกในครั้งนี้เพราะจะทำอะไรกันครับ?”
“ผมจะไปรู้ได้ยังไง…” เฉินจื๋อข่ายยักไหล่แล้วพูดว่า “ผมแค่ฟังคำคำสั่งของคุณชายที่จะให้ผมขึ้นเครื่องบินลำนี้แล้วมากับคุณ ส่วนเรื่องเตรียมการต่อไปของคุณชายนั้น ผมก็ไม่รู้”
หงห้าจี๊ดปากและพูดว่า “เหอะเหอะ ดูแบบนี้แล้ว ดูเหมือนว่าอาจารย์เย่วางแผนที่จะบินไปในคืนนี้เลย ผมนึกว่าให้เรามาเม็กซิโกเพื่อทำอะไรบางอย่างสักอีก แล้วยังบอกว่าไปกินทาโก้ของเม็กซิโกอีก ผมชอบกินของพวกนี้มาก แต่ดูเหมือนของในประเทศจะไม่ค่อยเป็นของแท้ และอาหารอร่อยนี้ก็ต้องกินในที่ที่มันต้นกำเนิด เพื่อที่จะได้สัมผัสรสชาติที่แท้จริง”
เฉินจื๋อข่ายยิ้มและพูดว่า “อย่ารีบที่จะกินทาโก้ ผมจะเตรียมการให้เมื่อคุณทำหน้าที่ที่คุณชายสั่งเสร็จแล้ว!”
YOU MAY ALSO LIKE
