ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4815 แก้ปัญหาเฉพาะหน้า 2 - novel-lucky

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 4815 แก้ปัญหาเฉพาะหน้า 2
อานโฉงชิวคิดก่อนจะกล่าวว่า “หรือจะบอกไปว่าแกถูกบังคับให้เกษียณก่อนกำหนด ก็เลยไม่ค่อยสบอารมณ์หนัก จึงหนีไปพักผ่อนที่อื่น?”

หลี่ญ่าหลินกล่าวอย่างกระอักกระอ่วน “มันจะดูไม่รับผิดชอบเกินไปไหม หากลูกสาวของฉันไม่ได้บอกก่อนว่าเธอท้อง ถ้าฉันอธิบายแบบนี้ก็ยังพอจะถูไถไปได้ แต่ประเด็นสำคัญคือลูกบอกฉันแล้วว่าเธอท้อง เรื่องน่ายินดีขนาดนี้ สุดท้ายฉันกลับแอบหนีไปพักผ่อนเพราะอารมณ์ไม่ดี นี่ไม่เท่ากับเป็นการแขวนคอตัวเองหรือ……”

อานโฉงชิวตีปากตัวเองแล้วกล่าวว่า “เฮ้อ แกหายไปตั้งหลายวันโดยไม่รู้อะไรเลย แถมยังติดสำคัญเรื่องที่ลูกสาวของแกท้องอีก หากไม่เล่าความจริง ก็ไม่รู้จะหาคำอธิบายดีๆ อะไรได้……”

ในตอนนั้นคนในตระกูลอานต่างพากันกลุ้มใจ เพราะพวกเขารู้สถานการณ์ภายในครอบครัวของหลี่ญ่าหลินดี เมียและลูกของเขาแยกบ้านกับเขาไปนานแล้ว จึงไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่นัก

และในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้เขายังมาหายตัวไปอีก แถมยังไม่สามารถบอกความจริงกับลูกเมียได้ เรื่องนี้เป็นเรื่องร้ายแรงราวกับไม่มีวิธีการใดรับมือได้เลย

การกลับบ้านของหลี่ญ่าหลินครั้งนี้ คงจะหนีการมีปากเสียงกับภรรยาไม่พ้น

ในขณะที่ทุกคนกำลังกลุ้มใจอยู่กับเรื่องของหลี่ญ่าหลิน เฟ่ยเข่อซินก็นึกบางอย่างออกจึงเอ่ยปากว่า “พล.ต.ท.หลี่ ฉันมีวิธีค่ะ ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะรับได้หรือไม่”

หลี่ญ่าหลินรีบกล่าวว่า “คุณหนูเฟ่ยไม่ต้องเกรงใจข้าเลย มีความคิดอะไรดีๆ ก็เสนอมาได้เลย ไม่ว่าจะใช้ได้หรือไม่ หลี่ญ่าหลินล้วนรู้สึกซาบซึ้งใจมาก”

เฟ่ยเข่อซินกล่าวว่า “ก่อนหน้านี้ตระกูลอานต้องวุ่นวายเพราะเรื่องของเฟ่ยฮ่าวหยางจนทุกคนรู้กันทั่ว คนข้างนอกก็รู้กันทั่วว่าตำรวจสืบไม่ได้ว่าใครคืออันตรพาลที่ฆ่าพวกเขา ดังนั้นคุณสามารถเอาเรื่องนี้ไปอ้างกับลูกเมียคุณได้ว่าฉันขอให้คุณช่วยสืบคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้”

“แต่เนื่องจากฉันขอให้คุณเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ ดังนั้นคุณจึงไม่สามารถบอกพวกเธอล่วงหน้าได้ และหลายวันที่ผ่านมานี้คุณก็ทำตามคำขอร้องของฉันที่จะปิดเรื่องนี้ไม่ให้ใครรู้อย่างเด็ดขาด คุณเลยไม่สามารถบอกครอบครัวได้ว่าคุณไปไหน”

“และคุณก็ยังบอกพวกเธอได้อีกว่าอันที่จริงแล้วคุณไม่สบายใจกับคดีนี้มาตลอด เมื่อมีโอกาสได้ร่วมมือกับตระกูลเฟ่ย คุณจึงอยากชดเชยความรู้สึกเสียดายนั้น ดังนั้นจึงยอมตกลงรับคำขอร้องของฉัน หากพวกเธอไม่เชื่อข้ออ้างนี้ ฉันสามารถช่วยคุณยืนยันได้”

หลี่ญ่าหลินครุ่นคิดพักหนึ่งก่อนจะพยักหน้ากล่าวว่า “ความคิดนี้ไม่เลวเลย เหตุผล แรงจูงใจ และรายละเอียดเป็นเหตุผลที่น่าเชื่อได้……”

หลี่ญ่าหลินถอนใจแล้วกล่าวอย่างจนปัญญา “แต่เป็นเพราะว่าก่อนหน้านี้ผมสนใจแต่เรื่องงานตลอด จนมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีกับลูกสาวมากนัก อีกอย่างพวกเราทั้งสองคนมีนิสัยเหมือนกันมาก ไม่ว่าใครก็ไม่ยอมใคร ดังนั้นหลายปีมานี้จึงเกิดสงครามเย็นตลอด……”

“จนกระทั่งถึงตอนที่ผมโดนบังคับให้เออรี่ ทำให้นักสืบเชื้อสายจีนคนนี้ต้องเสียชื่อ เธอถึงจะเริ่มมาปลอบใจผม แถมยังบอกผมด้วยว่าเธอกำลังท้อง และอยากให้ผมกลับไปอยู่กับพวกเธอสองแม่ลูก……”

“คนเป็นพ่ออย่างผมก็เข้าใจดีว่าลูกสาวกำลังปลอบใจผม จึงยอมลดทิฐิและยอมเสียหน้าเพื่อให้กำลังใจผม……”

“แต่ถ้าผมกลับไปแล้วบอกว่า เพราะจิตใจของผมที่ไม่สงบ จึงไม่ยอมรับกำลังใจที่เธอให้ไม่สนใจข่าวการตั้งครรภ์ของเธอ แต่กลับหายตัวไปหลายวันเพื่อสืบคดี ผมคิดว่าเธอต้องผิดหวังในตัวผมแน่……”