ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4862 รบกวนคุณเรื่องหนึ่งได้ไหม？1
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 4862 รบกวนคุณเรื่องหนึ่งได้ไหม？1
ทว่า ในตอนที่จิตใต้สำนึกสั่งให้เธอควบคุมแขนขวานั้น เธอรับรู้ได้ถึงการตอบสนองที่ชัดเจนจากระบบประสาทของแขนขวาตัวเอง ความรู้สึกนั้นเหมือนจริงมาก！
เธอมองไปที่ซูรั่วหลีด้วยความตื่นตะลึงอย่างที่สุด เอ่ยถาม“รั่วหลี……นี่……นี่มันอะไรกัน……นี่แม่สติฟั่นเฟือนไปแล้วใช่ไหม？！”
ซูรั่วหลีรีบอธิบาย“แม่！ใจเย็นๆ！แม่ไม่ได้สติฟั่นเฟือน นี่เป็นผลจากยาก่อใหม่ของคุณเย่ มันสามารถทำให้แขนขาที่ขาดหายไปงอกขึ้นมาใหม่ได้！ก่อนที่แม่จะมา นางาฮิโกะ อิโตะจากตระกูลอิโตะ ก็ใช้ยาก่อใหม่ของคุณเย่นี้ ทำให้ขาที่ขาดไปทั้งสองข้างกลับมามีสภาพเหมือนเดิม ！”
ได้ยินคำพูดของซูรั่วหลี แม้ในใจของเหออิงซิ่วจะตื่นตะลึงอย่างมาก แต่สติก็ได้สั่งการให้เธอตัดสินใจทำในสิ่งที่ถูกต้อง
เธอเคยเห็นสรรพคุณอันน่าทึ่งในโอสถของเย่เฉินมาแล้ว สามารถทำให้พลังวิชาของนักบู๊คนหนึ่ง ก้าวข้ามไปยังชั้นสูงสุดที่ต่อให้ต้องใช้เวลาเป็นสิบปีก็ไม่สามารถจะบรรลุได้ด้วยเวลาเพียงหนึ่งก้านธูป
เคยเห็นความน่าอัศจรรย์ใจแบบนี้ มาตอนนี้แขนขาที่ขาดก็สามารถจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ แม้เธอจะตื่นตะลึงอย่างมาก แต่ก็ไม่สงสัยในความจริงที่เกิดขึ้นนี้
เมื่อแน่ใจแล้วว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นเป็นความจริง เหออิงซิ่วรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก เธอมองดูแขนขวาของตัวเอง แล้วพึมพำ“ตั้งแต่ที่แม่เสียแขนไป ก็ไม่เคยคิดเลยว่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีก……”
ซูรั่วหลีจับมือขวาของแม่ พูดเสียงสะอื้น“แม่ แม่เคยถามหนูว่าพรวันเกิดที่หนูขอมาตลอดนั้นมันคืออะไร ? นี่แหละคือคำขอของหนู……เพียงแต่หนูไม่คิดว่า มันจะเป็นจริงขึ้นมาได้……”
เมื่อเหออิงซิ่วได้ยิน ก็ตื้นตันใจจนน้ำตาไหลพราก
แม่ลูกสองคนสายสัมพันธ์นั้นลึกซึ้งเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว บวกกับใช้ชีวิตร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก สายสัมพันธ์นี้ลึกซึ้งกว่าแม่ลูกทั่วไปมาก
และการสูญเสียแขนของเหออิงซิ่ว สำหรับสองคนแม่ลูกแล้ว เป็นการมีอยู่ที่พิเศษมากอย่างหนึ่ง
ในแง่ของหลักความเป็นจริง หากเหออิงซิ่วไม่สูญเสียแขนข้างนี้ไป ซูรั่วหลีก็คงไม่ได้เกิดมาบนโลกใบนี้
ดังนั้น ถึงแม่จะใช้ชีวิตที่พิการมากว่ายี่สิบปี แต่ภายในใจส่วนลึกก็ยินดีกับแขนที่สูญเสียไป ผิดกับลูกสาวที่รู้สึกเสียใจอย่างมากกับแขนที่ขาดหายไปนี้
เธอจะไม่รู้สิ่งที่คนเป็นแม่คิดได้ยังไง
แต่ว่า เมื่อคิดขึ้นมาว่าแขนของแม่นั้นต้องแลกมากับตัวเอง ในใจของเธอก็รู้สึกผิดต่อแม่เป็นอย่างมาก
แต่ในตอนนี้ ยาก่อใหม่ที่เย่เฉินให้มา ได้คลายปมที่อยู่ในใจของซูรั่วหลีแล้วอย่างสมบูรณ์ ขณะเดียวกันก็ชดเชยความรู้สึกขาดของเหออิงซิ่วที่มีมาตลอดยี่สิบปีด้วย
ชั่วขณะหนึ่ง แม่ลูกสองคนก็ปลาบปลื้มดีใจเป็นอย่างมาก น้ำตาไหลอาบแก้มกันทั้งคู่
และสิ่งที่คนทั้งสองไม่รู้นั่นก็คือ ซูโสว่เต้าที่สวมใส่ชุดสูท กำลังเดินไปมาอย่างกระวนกระวายอยู่ที่ห้องนั่งเล่น
ในมือมีดอกกุหลาบสีสดช่อใหญ่ และแหวนเพชรที่เขาไม่ค่อยจะพอใจเท่าไร ในตอนนี้ก็เก็บเอาไว้ในกระเป๋าเสื้อด้านในอย่างเงียบๆ
ชีวิตนี้ของซูโสว่เต้า ไม่เคยขอผู้หญิงคนไหนแต่งงานมาก่อน ดังนั้นภายในใจก็จึงรู้สึกประหม่าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ตอนนั้นที่แต่งงานกับตู้ไห่ชิง ไม่ใช่ว่าเขาขอตู้ไห่ชิงแต่งงาน แต่เพราะหลังจากที่เย่ฉางอิงได้แต่งงานไป ตู้ไห่ชิงก็เป็นฝ่ายมาหาเขาเอง แล้วยังได้ยื่นข้อเสนอบางอย่างในการแต่งงานกับเขา พูดด้วยว่า หากตอบตกลง ก็จะแต่งงานกับเขาในทันที
ในตอนนั้นซูโสว่เต้าไม่ได้ลังเลเลยสักนิด ตอบตกลงทุกอย่าง จากนั้นครอบครัวของทั้งสองฝ่ายก็มาพูดคุยกัน กำหนดวันแต่งงาน และจัดงานแต่งงานขึ้นอย่างปัจจุบันทันด่วน
แต่เพราะช่วงเวลาที่กระชั้นชิด เกิดขึ้นเร็วจนซูโสว่เต้าไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะขอแต่งงาน
เขาในตอนนี้ เดินวนไปเวียนมา ในใจแอบคิดคำที่จะขอแต่งงาน ขณะเดียวกันก็คอยมองดูนาฬิกาที่ข้อมือไปด้วย
YOU MAY ALSO LIKE
