ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4869 ตั๋วเงินระยะยาว1
เจ้าหน้าที่ตำรวจชนกลุ่มน้อยส่วนใหญ่ ล้วนทำงานในระดับล่าง อยากจะปีนป่ายขึ้นไปนั้น ก็ต้องแลกกับความพยายามมากกว่าคนอื่นๆ
หลังจากที่กลับมาถึงบ้าน หลี่ญ่าหลินให้ทุกคนมานั่งกันที่ห้องนั่งเล่น พูดอย่างปลงตก“กว่าจะได้กลับมาไม่ใช่เรื่องง่าย ขอประชุมกับทุกคนก่อนแล้วกัน ”
ภรรยา ลูกสาวและลูกเขยตอบตกลงอย่างไม่ลังเล แยกกันนั่งลงยังที่นั่งข้างๆของหลี่ญ่าหลิน
หลี่ญ่าหลินหยิบเอาเช็คสิบล้านดอลลาร์ที่เฟ่ยเข่อซินให้มาจากกระเป๋าเสื้อตรงหน้าอก แล้วกล่าว“เงินก้อนนี้ ความคิดของพ่อคือเก็บไว้ให้ลูกในท้องของหยวนหยวนทั้งหมด ให้เขาเป็นผู้รับผลประโยชน์นี้”
ลูกสาวรีบกล่าว“พ่อ เด็กยังไม่คลอด พ่อไม่ต้องคิดเผื่อเขาขนาดนั้นก็ได้……”
หลี่ญ่าหลินพูดอย่างจริงจัง“นี่เป็นสิ่งที่พ่อต้องคิด ก่อนหน้านั้นเพราะพ่อคิดถึงพวกเราน้อยเกินไป ดังนั้นจึงทำให้ความสัมพันธ์ของครอบครัวเราต้องเหินห่างกัน อีกอย่าง พ่อก็ไม่ได้ทำเพื่อแก แต่เพื่อลูกของแกและลูกของเขาในอนาคต……”
ขณะที่พูด เขาทอดถอนใจแล้วกล่าว“ไปมาหาสู่กับครอบครัวลุงอานเขามาก พ่อเข้าใจหลักการข้อหนึ่ง คนตะวันตกที่ร่ำรวยสืบต่อกันไปได้นั้น เพราะพวกเขาให้ความสำคัญกับการสืบทอดทรัพย์สิน ไม่ใช่แค่การยกให้เท่านั้น ดังนั้นเริ่มจากเด็กในท้องของลูก เราจะทำกองทุนทรัสต์ในครอบครัวกัน เอาเงินสิบล้านเหรียญนี้เป็นกองทุน ก่อนเด็กอายุ18ปีบริบูรณ์ เงินก้อนนี้จะถูกนำไปใช้ในการลงทุนที่มีความเสี่ยงน้อย รอเมื่อเขาอายุ18ปี คาดว่าก็น่าจะทำผลกำไรได้เพิ่มขึ้นอีกเป็นเท่าตัว”
ลูกเขยของหลี่ญ่าหลินในตอนนี้ก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา“พ่อ……มีเรื่องหนึ่ง ที่อยากจะหาโอกาสบอกกับพ่อในตอนที่เดินทางกลับมากัน บอกไปแล้วพ่อห้ามโกรธอย่างเด็ดขาด……”
หลี่ญ่าหลินมองไปที่ลูกเขย พยักหน้าและกล่าว“ลูกเขย พูดมาเถอะ ”
ลูกเขยลังเลอยู่ชั่วครู่ ก็จึงกัดฟันพูดออกไป“ตอนที่อยู่อาคารอานปาง คุณอานโฉงชิวจากตระกูลอานเขามาคุยกับผม เขาบอกว่าตระกูลอานยินดีควักเงินร้อยล้านเหรียญ ให้ลูกของผมกับหยวนหยวนไว้เป็นกองทุนทรัสต์ เงื่อนไขมีอยู่ว่าหากลูกในท้องของหยวนหยวนเป็นเด็กผู้ชาย ต้องให้เขาแซ่หลี่ตามหยวนหยวน แต่หากเป็นเด็กผู้หญิง เลือกที่จะแซ่หลี่ก็ได้ หรือรอให้มีเด็กผู้ชายอีกคน ก็ค่อยให้เด็กชายแซ่หลี่……”
หลี่ญ่าหลินและภรรยากับลูกสาวก็พากันตกตะลึง
หลี่ญ่าหลินรู้สึกผิดเล็กน้อย เขาไม่คิดว่า อานโฉงชิวจะแอบมาพูดเรื่องแบบนี้กับลูกเขย ก็จึงรีบตอบกลับ“อย่าโกรธเลยนะลูกเขย ที่ลุงอานเขาพูดแบบนี้กับเรา นั้นก็เพราะคุณปู่อานเขาเป็นพวกหัวโบราณ อย่าเก็บมันมาใส่ใจเลยนะ และอย่าถือโทษโกรธเขาเลย……”
“ไม่ใช่ครับ……”ลูกเขยพูดอย่างทำอะไรไม่ถูก“พ่อ……ผม……คือผม……ผมได้ตัดสินใจ……ตอบตกลงไปแล้ว……”
“เราตอบตกลงไปแล้ว?!”
เมื่อหลี่ญ่าหลินได้ยินคำตอบของลูกเขย ก็ทั้งประหลาดใจ และตื่นเต้นเล็กน้อย
แม้ปากเขาจะบอกว่าคุณท่านอานนั้นหัวโบราณ แต่ตัวเขาเองก็ถูกคุณท่านอานพูดกล่อมมานานแล้ว
เขารู้ ว่าคนหัวโบราณนั้นในบางเรื่องก็สมควรถูกวิพากษ์วิจารณ์ แต่เขาก็เห็นด้วยกับตรรกะนี้ของคุณท่านอาน นั้นก็คือ นามสกุลนั้นต้องสืบทอดต่อไป
ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิง ขอแค่ยังมีลูกหลานสืบทอดนามสกุลนี้ต่อ เชื้อสายนี้ก็จะไม่ขาดหายไปอย่างแน่นอน
แต่ทว่า หากระหว่างนี้ไม่มีทายาทมาสืบต่อ อย่างนั้นแล้วเชื้อสายที่มีก็จะสูญสิ้นไปจากประวัติศาสตร์อย่างสมบูรณ์ภายในระยะเวลาไม่กี่สิบปี
ดังนั้น หากลูกเขยตอบตกลงที่จะให้ลูกของลูกสาวใช้นามสกุลหลี่ งั้นนามสกุลของตระกูลตัวเอง ก็จะยังคงถูกสืบทอดต่อไป