ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4872 อย่าคิดทดสอบความเป็นมนุษย์1 - novel-lucky

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 4872 อย่าคิดทดสอบความเป็นมนุษย์1
เมื่อเห็นสีหน้าที่ตื่นเต้นและจริงจังของลูกเขย จู่ๆหลี่ญ่าหลินก็รู้สึกราวกับโลกนี้มีมนต์ขลัง

เดิมทีเขาชื่นชมลูกเขยตัวเองคนนี้มาก เขารู้สึกว่าเจ้าหมอนี่เป็นคนไม่ท้อถอย ไม่กลัวความยากจน ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ และไม่ก้มหัวให้ใคร

พูดแบบไม่เกินจริง เขารู้สึกว่าลูกเขยคนนี้กับตัวเองนั้นเหมือนกันมาก ราวกับเป็นเงาของตัวเองเสียด้วยซ้ำ

และเพราะเหตุนี้ บวกกับตัวหลี่ญ่าหลินเองไม่มีลูกชาย ดังนั้นเขาจึงเห็นลูกเขยคนนี้เป็นเหมือนลูกชายคนหนึ่ง

แต่ท่าทีของลูกเขยในตอนนี้ ทำเขาตระหนักรู้ ตัวเองที่เป็นถึงผู้การและอ่านคนมานับไม่ถ้วน กับลูกเขยตัวเองรู้จักแค่ผิวเผิน ทั้งพลาดและทั้งอ่อนต่อโลกมาก

เมื่อก่อนคิดว่าเขาเป็นคนประเภทเกียรติยศและความร่ำรวยไม่อาจทำให้ต้องหวั่นไหวได้ แต่มาตอนนี้ เขาแค่มีความ“มักมาก”ที่มีจุดเริ่มต้นที่สูงเท่านั้น

และจุดเริ่มต้นนี้ ในอดีต ไม่ว่าจะเป็นตัวเอง หรือลูกเขยก็ดี ล้วนเอื้อมไม่ถึง

นี่ก็คงเป็นเหมือน คนคนหนึ่งหากไม่เคยขึ้นที่สูง ก็ไม่อาจจะรู้ได้ว่าตัวเองนั้นกลัวความสูงหรือไม่

บางคนยืนอยู่กับที่แล้วพูดปาวๆว่าตัวเองนั้นไม่กลัวฟ้ากลัวดิน แต่ไม่แน่ว่าเมื่อต้องไปยืนในจุดจุดหนึ่งก็ถึงกับต้องแข่งขาอ่อนได้

ในตอนนี้ หลี่ญ่าหลินก็ดูถูกเขาขึ้นมาเล็กน้อย

แต่ว่า เมื่อลองย้อนกลับมาคิดดู ก็รู้สึกว่า ตัวเองนั้นต่างกันตรงไหน ?

แม้เงินจะไม่ได้ดึงดูดตัวเอง แต่ว่า เรื่องการสืบเชื้อสายของวงศ์ตระกูลนั้น ตัวเองไม่ได้รู้สึกหวั่นไหวอะไรเลยอย่างนั้นเหรอ ?

เขาและลูกเขยต่างทรยศต่อคุณธรรมของตัวเอง เพียงแต่ว่า คนหนึ่งคุกเข่าให้กับเงินทอง และอีกคนคุกเข่าให้กับการสืบสกุล

ซุนฮุยไม่รู้ว่าหลี่ญ่าหลินกำลังคิดอะไรอยู่ เห็นเพียงใบหน้าของเขามืดมนอยู่เป็นพักๆ ท่าทีราวกับวิตกกังวลอยู่ไม่น้อย อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา“พ่อ ได้หรือไม่ได้ พ่อก็พูดมาสักคำเถอะ！”

หลี่ญ่าหลินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถอนหายใจยาว โบกมือให้แล้วกล่าว“ช่างมัน เอาตามที่ทุกคนว่าแล้วกัน！”

“จริงเหรอครับ/คะ？！”

ลูกสาวและลูกเขยถามด้วยความประหลาดใจออกมาพร้อมกัน

หลี่ญ่าหลินพยักหน้าให้อย่างหนักแน่น แล้วกล่าว“นี่คือความปรารถนาของคุณปู่อาน แต่ความปรารถนานี้ดูจะหนักหนาเกินไป อนาคตพ่อค่อยคิดหาวิธีคืนมันแล้วกัน ！”

“เยี่ยมไปเลย！” หลี่หยวนหยวนลูกสาวโห่ร้องออกมา ลูกเขยเองก็กำหมัดแน่นอย่างตื่นเต้นดีใจ

จากนั้น ทั้งสองคนก็ปรี่เข้ามาหา ประกบหลี่ญ่าหลินทั้งซ้ายและขวา ความตื่นเต้นดีใจนี้ มากมายจนสุดจะบรรยาย

ผิดกับเฉินจุนเหมยภรรยาของหลี่ญ่าหลิน ท่าทีไม่ได้เปลี่ยนไปเลยตั้งแต่ต้นจนจบ

ในตอนนี้ ลูกสาวของหลี่ญ่าหลินจู่ๆก็คิดอะไรขึ้นมาได้ จึงเอ่ยถาม“พ่อ……แล้ว…… แล้วเงินสิบล้านที่คุณหนูเฟ่ยให้ล่ะ……พ่อคิดจะทำยังไง？”

ทันทีที่หลี่หยวนหยวนพูดออกมา ซุนฮุยก็หันขวับไปหาหลี่ญ่าหลิน พูดโพล่งออกมา“ใช่ครับพ่อ เงินสิบล้านนี้ พ่อมีแผนอะไรไหม？”

สำหรับสองสามีภรรยานี้แล้ว เงินร้อยล้านที่ตระกูลอานรับปากจะให้ต้องนำมาเป็นกองทุนทรัสต์ และข้อตกลงทุกอย่างของกองทุนทรัสต์จะถูกยกเลิกไป ก็ต่อเมื่อลูกคนแรกของพวกเขาอายุครบ18ปีแล้วเท่านั้น

หรือก็คือ ต่อให้หลี่ญ่าหลินจะตอบตกลง แต่ในตอนนี้พวกเขาจำเป็นต้องเฝ้ารอเหมืองทองคำร้อยล้านนี้สิบแปดปี ถึงจะก้าวกระโดดสู่ความอู้ฟู้ยิ่งใหญ่ได้

ไม่ว่าจะเป็นบ้านหรู รถหรู หรือชีวิตไฮโซที่หรูหราก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ทุกอย่างล้วนต้องรออีกสิบแปดปี

หากนับช่วงเวลาที่ต้องตั้งครรภ์ด้วยก็ราวๆแปดเดือน ปัดเลขให้เป็นจำนวนถ้วนๆก็คืออีกสิบเก้าปี

แต่ว่า เช็คสิบล้านเหรียญที่เฟ่ยเข่อซินให้มานั้นต่างออกไป นี่ไม่ใช่กองทุนทรัสต์ของตระกูลที่มีเงื่อนไขอะไร แต่เป็นเช็คเงินสดจริงๆ