ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4875 เริ่มนับเวลาถอยหลัง1
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 4875 เริ่มนับเวลาถอยหลัง1
เธอรู้ หากเธอสารภาพกับตำรวจสหรัฐอเมริกา แม้ตลอดชีวิตนี้จะไม่ได้ออกมาจากคุกอีก แต่อย่างน้อยก็ยังรักษาชีวิตเอาไว้ได้
ดังนั้น เธอในตอนนี้ ไม่มีทางเลือกที่สอง
เมื่อจงชิวฮวาถูกพาตัวมาที่นครนิวยอร์ก และขณะที่เข้ามอบตัวกับทางตำรวจนครนิวยอร์กนั้น กรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ในแถบชานเมืองของนครนิวยอร์ก ก็เป็นเวลาอาหารกลางวันของนักโทษพอดี
ตามกฎระเบียบของกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ ก่อนอาหารกลางวันจะเริ่มต้นขึ้น ผู้ตรวจการจะทำการเช็กรายชื่อของนักโทษทุกคนในห้องขัง หลังจากที่เช็กชื่อแล้วประตูห้องขังจะถูกเปิดออกแล้วนักโทษทุกคนก็จะเดินเรียงกันไปยังโรงอาหารอย่างเป็นระเบียบ หลังจากที่กินข้าวในโรงอาหารเรียบร้อย ทุกคนก็จะได้ไปเดินเล่นตามลานสนาม จบกิจกรรมนี้แล้ว จะยังต้องเช็กชื่ออีกรอบ เพื่อมั่นใจว่าไม่มีใครหายตัวไป ปิดประตู แล้วรอเวลาอาหารมื้อเย็น
ในเวลานี้ หม่าหลันไม่รู้ ว่าชีวิตดีๆของตัวเองนั้นกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว
ในตอนนี้ ห้องขังที่เธออยู่เพิ่งจะนับจำนวนคนเสร็จ แม้ว่า คนอื่นๆจะเริ่มเข้าแถวกันแล้ว แต่หม่าหลันก็ยังนอนขี้เกียจอยู่บนเตียง ไขว่ห้างแล้วอ่านนิตยสารจีนอย่างสบายใจ
ผู้คุมหญิงที่ตรวจนับจำนวนคนเมินเฉยกับพฤติกรรมของหม่าหลัน เมื่อแน่ใจแล้วว่าในห้องขังนี้ไม่มีผู้แหกคุก ผู้คุมหญิงก็พูดเสียงดัง“ตอนนี้ไปกินข้าวที่โรงอาหารได้แล้ว！”
พูดจบ เธอมาตรงหน้าหม่าหลัน พูดอย่างสุภาพ“พี่หลัน วันนี้ที่ครัวทำสปาเกตตีซอสเนื้อกับทอดมันกุ้ง ฉันให้ห้องครัวทำไข่ผัดมะเขือเทศเพิ่มให้พี่ด้วย หากพี่ต้องการ ไปหาแครี่ที่ห้องครัวได้เลย ”
ที่ผู้คุมหญิงคนนี้เกรงกลัวหม่าหลันขนาดนี้ นั้นก็เพราะหม่าหลันคือบุคคลที่พัศดีสั่งกำชับให้ผู้คุมทุกคนต้องดูแลเป็นพิเศษ อีกทั้งเจสสิก้าผู้คุมคนก่อน เพราะไปล่วงเกินหม่าหลันเข้า ก็จึงได้กลายไปเป็นผู้ที่ถูกคุมขังไปแล้ว
ดังนั้น ผู้คุมทุกคนในกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ ต่างรู้กันดีว่าเบื้องหลังของหม่าหลันนั้นมีอิทธิพลมาก ดังนั้นเมื่อเห็นเธอก็จึงนอบน้อมอย่างมาก
ที่พัศดีต้องดูแลหม่าหลัน นั้นก็เพราะ หม่าหลันเป็นบุคคลที่เฟ่ยเข่อซินสั่งกำชับให้เขาดูแลเป็นอย่างดี
อิทธิพลของเฟ่ยเข่อซินในนครนิวยอร์กนั้นไม่ธรรมดา ไม่ใช่คนที่เป็นพัศดีเล็กๆจะไปเทียบได้ ดังนั้นสำหรับพัศดีแล้ว หม่าหลันคือโอกาสที่ดีสำหรับตัวเองที่จะได้ปีนป่ายไปสู่สังคมชนชั้นสูงได้ ดังนั้นไม่ว่ายังไงเขาไม่มีทางพลาดมันไปอย่างแน่นอน
และเพราะเหตุนี้ ผู้คุมทุกคนในกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ ก็ยิ่งจะเกรงกลัวหม่าหลันมากขึ้น
และหม่าหลันเองไม่เพียงแค่มีอำนาจกับผู้คุมเท่านั้น ด้วยกำลังการต่อสู้ของทหารหญิงสามคนของสำนักว่านหลงนั้นมีอยู่อย่างท่วมท้น หัวโจกเดิมของกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ เกือบทั้งหมดก็ถูกสั่งสอนไปอยู่หลายครั้ง ตอนนี้ต่างก็สงบเสงี่ยมลง ไม่มีใครกล้าที่จะยโสอวดดีที่ในห้องขังนี้อีก
หม่าหลันมีสามคนนี้คอยหนุนหลัง ได้กลายไปเป็นบุคคลผู้มีชื่อเสียงในกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์นี้ไปแล้ว ยังมีชื่อเรียกให้ตัวเองด้วยว่า แม่เจ้าผีหงอแห่งเบดฟอร์ดฮิลส์
หม่าหลันในตอนนี้มองไปยังผู้คุมหญิงคนนั้น วางนิตยสารในมือลงอย่างช้าๆ พูดอย่างไม่พอใจว่า“เสี่ยวหลู ไม่ได้อยากจะว่านะ นิตยสารที่ส่งมาให้ในช่วงนี้น่าเบื่อมาก เนื้อหาในนั้นทั้งน้ำเน่าและไม่ได้เรื่อง ไม่มีอะไรที่เจริญหูเจริญตาเลย เอาพวก《รู้ใจ》อะไรแบบนี้มาไม่ได้เหรอ？”
“《รู้ใจ》？”ผู้คุมหญิงเป็นชาวอเมริกันเชื้อสายจีนโดยกำเนิด เพราะฉะนั้นก็จึงไม่รู้ว่า《รู้ใจ》คืออะไร ดังนั้นก็จึงถามอย่างร้อนรนว่า“พี่หลัน 《รู้ใจ》ที่พี่ว่ามันคืออะไรเหรอ？”
YOU MAY ALSO LIKE
