ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4878 ข่าวดีสุดๆ！2
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 4878 ข่าวดีสุดๆ！2
หม่าหลันตอบกลับอย่างพึงพอใจ รับโค้กมาดื่มไปคำหนึ่ง แล้วก็รู้สึกสดชื่นสบายใจ ในฤดูร้อนนี้ทันที
ในใจเธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ：“คนๆ นี้ก็แปลก อยู่ข้างนอกเห็นโค้กไม่เคยอยากดื่ม แต่พออยู่ที่นี่ ได้ดื่มโค้กเย็นๆ ดันพอใจได้มากขนาดนี้”
ตอนที่กำลังคิดอย่างมีความสุข ผู้คุมสาวเชื้อสายจีนก็รีบวิ่งมาที่หน้าโต๊ะอาหารของเธอ พูดอย่างมีความสุขว่า：“พี่หลัน พี่หลัน！มีข่าวดีพี่หลัน！”
หม่าหลันเห็นเธอดูตื่นเต้น ในใจก็เต้นตึกตักทันที อดไม่ได้ที่จะถามออกไปว่า：“มีข่าวดีอะไร？ถึงทำให้เธอตื่นเต้นขนาดนี้”
ผู้คุมสาวรีบอธิบายว่า：“พี่หลัน ทนายความของพี่มาแล้ว！”
“ทนายของฉัน？！”สีหน้าของหม่าหลันแข็งทื่อไปทันที เธอร้องอุทานว่า：“ใช่เจมส์ ไวท์นั่นไหม？เขามาทำอะไร？！”
ผู้คุมสาวพูดอย่างตื่นเต้น：“เขามาเพราะจะมาเจอพี่ บอกว่ามีข่าวดีสุดๆ จะมาบอกกับพี่ต่อหน้าค่ะ”
หม่าหลันตะลึง ขมวดคิ้วพูดว่า：“หรือว่า……หรือว่าเขาลบล้างความเป็นผู้ต้องสงสัยของฉันได้แล้ว？！”
ผู้คุมสาวพูดอย่างรวดเร็วว่า：“น่าจะใช่ ไม่อย่างนั้นจะเรียกว่าข่าวดีสุดๆ ได้อย่างไรล่ะ？！พี่หลัน ยินดีกับพี่จริงๆ นะ จะได้ลบล้างความเป็นผู้ต้องสงสัย แล้วกลับมาเป็นอิสระอีกครั้ง！”
ท่าทางของหม่าหลันกลับดูค่อนข้างหดหู่ คิดในใจว่า：“แต่ฉันไม่อยากเป็นอิสระตอนนี้นี่ ……ถ้าตอนนี้ฉันกลับมาเป็นอิสระ ฉันจะเป็นแม่เจ้าผีหงอแห่งเบดฟอร์ดฮิลส์ได้อย่างไรล่ะ？”
ผู้คุมสาวเห็นหม่าหลันเหม่อลอย ก็อดไม่ได้ที่จะเตือนไปว่า：“พี่หลัน ตอนนี้ทนายความรออยู่ที่ห้องประชุม พี่จะไปดูหน่อยไหม？”
พูดไป เธอก็รีบพูดอีกว่า：“พี่หลัน ไม่งั้นพี่กินข้าวก่อนละกัน กินอื่มแล้วค่อยไปก็ไม่ต่างกัน ให้ทนายคนนั้นรออยู่ที่ห้องประชุมสักหน่อย”
ในใจของหม่าหลันรู้สึกกระวนกระวายใจ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ต้องไปเจอเจมส์ ไวท์ก่อนถึงจะรู้
ดังนั้น เธอจึงยืนขึ้นมา พูดว่า：“พาฉันไปเจอเขาก่อนละกัน ไม่งั้นฉันกินข้าวไม่ลงจริงๆ！”
พูดไป หม่าหลันก็มาที่ห้องประชุมของกรมราชทัณฑ์ กับผู้คุมสาว
เวลานี้ เจมส์ ไวท์ทนายความคดีอาญาที่มีชื่อเสียงที่สุดในนครนิวยอร์กรออยู่ที่นี่แล้ว
พอเห็นหม่าหลันเข้ามา เขาก็ยืนขึ้นมาทันที ใช้ภาษาจีนพูดอย่างเคารพสุดๆ ว่า：“สวัสดีครับคุณผู้หญิงหม่า พวกเราเจอกันอีกแล้วนะครับ”
หม่าหลันพยักหน้าอย่างใจลอย จากนั้นถามเขาว่า：“คุณมาหาฉันมีอะไรหรือเปล่า？”
เจมส์ ไวท์พูดด้วยรอยยิ้มว่า：“คุณผู้หญิงหม่า ผมมาเพื่ออยากบอกข่าวดีกับคุณ ผู้หญิงคนนั้นที่เอาของเถื่อนให้คุณที่สนามบิน ในที่สุดก็ถูกส่งตัวเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมแล้วครับ！”
“อะไรนะ？！”หม่าหลันโพล่งถามออกไป：“คุณหมายถึงจงชิวฮวาเหรอ？”
เจมส์ ไวท์อธิบายว่า：“ชื่อจริงของผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่จงชิวฮวา เธอชื่อว่า……”
หม่าหลันโบกมืออย่างหงุดหงิด ตัดบทของเขา แล้วพูดว่า：“ฉันไม่สนหรอกว่าเธอจะชื่ออะไร ฉันแค่อยากรู้ว่าเรื่องนี้ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง”
เจมส์ ไวท์คิดว่าหม่าหลันอยากออกไปจนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว ดังนั้นจึงพูดอย่างตื่นเต้นว่า：“ตามแหล่งข่าวของผมที่สถานีตำรวจนครนิวยอร์ก ผู้หญิงคนนั้นสารภาพทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอทำกับทางตำรวจแล้ว ตอนนี้ทางตำรวจแน่ใจแล้วว่าคุณเป็นผู้บริสุทธิ์ แต่ว่า ตอนนี้ทางตำรวจยังคงต้องรอกระบวนการทางกฎหมายบางอย่าง พอกระบวนการนั้นเสร็จสิ้น ก็จะออกใบรับรองว่าคุณไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้จริงๆ แล้วก็ออกเอกสารให้กรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์อีกฉบับด้วย ถึงตอนนั้นคุณก็จะกลับมาเป็นอิสระอีกครั้ง”
YOU MAY ALSO LIKE
