ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4895 Plan B1
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 4895 Plan B1
สำหรับจางอันฉีแล้ว ตอนนี้เธอกังวลมากที่สุดก็คือปัญหาการป้องกันตนเอง
ถ้าแมนดี้ที่ถูกทำร้ายกลับมา จะต้องมาแก้แค้นตัวเองแน่ และตัวเองที่ไม่มีที่พึ่งแล้ว ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอเลย ดังนั้นตอนนี้ที่ตัวเองทำได้เพียงอย่างเดียว ก็คือสลัดสิ่งที่พัวพัน
ตอนนี้กำลังเป็นช่วงพัก ทุกคนกำลังดูอยู่ที่สนามกีฬา และแทบรอไม่ไหวที่จะลงมือกับหม่าหลันในไม่ช้า
ถ้าตอนนี้ตัวเองซ้อมหม่าหลันต่อหน้าทุกคน ก็เหมือนกับการบอกทุกคนด้วยการปฏิบัติว่า ตัวเองไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับหม่าหลัน
แล้วถ้ายังบังคับให้หม่าหลันมารับความผิดนี้ต่อหน้าทุกคน ความเสี่ยงของตัวเองก็จะลดลงไปอย่างมาก
หากไม่ได้จริงรอแมนดี้มา ตัวเองค่อยคุกเข่าอ้อนวอนเธอ ไม่แน่อาจจะหลบความหายนะนี้ได้
หม่าหลันก็เพิ่งเข้าใจในตอนนี้ว่า จิตใจมนุษย์ร้ายกาจได้ถึงเพียงใด
เธอไม่ยอมอีกต่อไป กัดฟันด่าไปว่า:“จางอันฉี เธออยากให้คนแก่ๆ อย่างฉันแบกรับความผิดแทนเธอ ฝันไปเถอะ!ตอนนั้นเธอเองที่คุกเข่าต่อหน้าฉันแล้วขอร้องให้ฉันช่วยเธอจัดการแมนดี้นั่น เธออยากให้ฉันรับผิดแทนเธอต่อหน้าทุกคน ฉันบอกเธอให้ ไม่มีทาง!”
จางอันฉีคิดไม่ถึงว่าหม่าหลันจะกล้าเปิดโปงเบื้องหลังของตัวเองในที่สาธารณะ ก็โกรธทันที จึงเตะไปที่ตัวของหม่าหลัน ต่อว่าเธอว่า:“อีนังหม่า แกหาเรื่องตายเองนะ อย่าหาว่าฉันโหดเหี้ยมละกัน!”
พูดไป เธอก็ขยิบตาให้สองคนด้านข้าง พูดเสียงสูงว่า:“ตีให้ตายเลย!”
ตอนนี้อีกสองคนกังวลเล็กน้อย หนึ่งในนั้นพูดเสียง:“อันฉี ลงมือตอนนี้ไม่ดีมั้ง ไม่งั้นรออีกสักพักเถอะ ไม่อย่างนั้นถ้าคนคุมมาเห็นเข้า พวกเราจะซวยได้!”
จางอันฉีด่าด้วยเสียงเบา:“แม่เอ๊ยพวกเธอโง่หรือเปล่า!ปัญหาตอนนี้ไม่ใช่คนคุมเข้าใจไหม?ตอนนี้ต้องให้ทุกคนเห็นว่าพวกเราสั่งสอนหม่าหลันอย่างไร ไม่อย่างนั้นถ้าหม่าหลันออกไปจากเรือนจำก่อนที่แมนดี้กลับมาจะทำอย่างไร?ถึงตอนนั้นแมนดี้แก้แค้น จะต้องโทษพวกเราอย่างแน่นอน!ถ้าพวกเราช่วยเธอสั่งสอนหม่าหลันแรงๆ ภายใต้ทุกคนที่เป็นพยาน ถึงตอนนั้นแมนดี้กลับมา พวกเราก็บอกเธอได้ว่า พวกเราช่วยเธอแก้แค้นแล้ว!”
คนอื่นอีกสองคนได้สติคืนมาทันที ดังนั้นก็ไม่พูดอะไรทั้งนั้น พุ่งเข้ามาเตะต่อยหม่าหลันทันที
เย่เฉินเห็นว่าจู่ๆ หม่าหลันก็ถูกหญิงสาวชาวตะวันออกทุบตีจากห้องทำงานชั้นบน ก็ถามเฉินจื่อถงที่อยู่ข้างๆด้วยความประหลาดใจว่า:“ผู้หญิงพวกนั้นเป็นใคร?ทำไมพวกเธอต้องลงไม้ลงมือแม่ยายผม?”
เฉินจื่อถงก็ดูประหลาดใจเช่นกัน พูดว่า:“ตอบคุณเย่ ผู้หญิงพวกนี้ ล้วนแต่เป็นเพื่อนร่วมชาติที่แม่ยายคุณเคยช่วยไว้ ก่อนหน้านี้พวกเธอโดนรังแกในนี้บ่อยมาก ต่อมาแม่ยายคุณแจ้งให้พวกเราลงมือ ช่วยพวกเธอจัดการพี่ใหญ่ในห้องขังของพวกเธอ และยังทำให้พวกเธอแทนที่ตำแหน่งของอีกฝ่าย”
เย่เฉินขมวดคิ้วพูดว่า:“หมายความว่า แม่ยายผมมีพระคุณกับพวกเธอ ใช่ไหม?”
“ใช่!”เฉินจื่อถงพยักหน้าอย่างรวดเร็ว พูดว่า:“เมื่อก่อนทุกครั้งที่กินข้าวและเดินเล่น ก็จะตามประจบอยู่ด้านข้างแม่ยายคุณตลอด เยินยอสุดๆ ผมก็ไม่รู้ทำไมจู่ๆ พวกเธอถึงลงมือกับแม่ยายคุณ”
เย่เฉินพยักหน้า พูดอย่างเยือกเย็น:“ไม่ว่าเพราะอะไร ก็ต้องตอบแทนพระคุณด้วยความแค้น แบบนี้ละกัน เริ่มแผน B”
เฟ่ยเจี้ยนจงที่อยู่ข้างๆ ได้ยินคำนี้ ก็ใช้อังกฤษพูดกับหัวหน้าผู้คุมทันที:“Plan B!”