ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4956 เย่เฉินตามเครื่องบินไปตลอดทาง - novel-lucky

ดังนั้นแผนของ เย่เฉิน คือการแอบเข้าไปในสนามบินนานาชาติเบอร์เกน ก่อนที่เครื่องบินจะลงจอด จับตาดูเครื่องบิน ผู้คน และสินค้าที่ขนออกจากเครื่องบิน และดูว่าจุดหมายของพวกเขาอยู่ที่ไหน และเป้าหมายของพวกเขาคือใคร

แม้ว่าเบอร์เกนจะเป็นเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสองในนอร์เวย์ แต่ก็มีประชากรเพียงไม่กี่แสนคน ดังนั้นขนาดของท่าอากาศยานนานาชาติเบอร์เกนจึงไม่ใหญ่มาก

สนามบินสร้างขึ้นใกล้ทะเล รันเวย์อยู่ในทิศทางเหนือ-ใต้ อาคารผู้โดยสารตั้งอยู่ใจกลางสนามบิน และพื้นที่บำรุงรักษาและโลจิสติกส์อยู่ที่ด้านหนึ่งของอาคารผู้โดยสาร

เนื่องจากยุโรปเหนือเป็นหนึ่งในประเทศในสหภาพยุโรป และเที่ยวบินระหว่างประเทศของเบอร์เกนเกือบทั้งหมดอยู่ในสหภาพยุโรป การจัดการด้านศุลกากรจึงค่อนข้างหลวม และเที่ยวบินระหว่างประเทศที่ลงจอดที่นี่ ไม่ว่าจะเป็นผู้โดยสารหรือเครื่องบินบรรทุกสินค้า แทบไม่มีการตรวจคัดกรองการเข้าประเทศอย่างเข้มงวด

สนามบินมีทางเข้าออกปกติเพียงสามทาง ทางหนึ่งเป็นอาคารผู้โดยสารสำหรับผู้โดยสารปกติ อีกทางหนึ่งเป็นช่องทางสำหรับพนักงานภายใน และอีกทางหนึ่งเป็นทางเข้าและทางออกสำหรับสินค้าอย่างมืออาชีพ

สถานการณ์การรักษาความปลอดภัยที่สนามบินก็คล่องตัวมากเช่นกัน สนามบินส่วนใหญ่ล้อมรอบด้วยรั้วเหล็กลวดหนามเหล็ก และอุปกรณ์ตรวจสอบความปลอดภัยเป็นมาตรการรักษาความปลอดภัยหลักที่นี่

ส่วนเจ้าหน้าที่ รปภ. ขนาดโดยรวมไม่ใหญ่นัก สายตรวจไม่ค่อยเข้มงวด ส่วนใหญ่มองอยู่ในห้องเฝ้ามองเครื่องตรวจการ และรักษาความปลอดภัย ถ้าเกิดสถานการณ์จะรีบเร่งทันที เพื่อจัดการกับมัน

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากอุปกรณ์รักษาความปลอดภัยมีความก้าวหน้ามากขึ้นเรื่อยๆ แม้ว่าจะไม่มีเจ้าหน้าที่ลาดตระเวนก็ตาม โดยพื้นฐานแล้วไม่มีใครสามารถผ่านการตรวจสอบอุปกรณ์เหล่านี้อย่างเงียบๆ ได้ ดังนั้นสนามบินจึงแทบไม่มีการบุกรุกที่ผิดกฎหมาย

แม้ว่าจะมีคนพยายามเข้าสนามบินโดยใช้มาตรการรักษาความปลอดภัยรอบข้างเป็นครั้งคราว แต่ก็ถูกระบุโดยอุปกรณ์รักษาความปลอดภัยอย่างแม่นยำ โดยมาก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจะได้รับการแจ้งเตือนทันทีที่เข้าใกล้ และเมื่อไปถึง ผู้คนมักจะนิ่งเฉย บนรั้วเหล็ก ให้หาวิธีที่จะเจาะลวดหนามที่มีใบแหลมคม

ดังนั้นถึงแม้จะมีคนธรรมดาที่ต้องการแอบเข้าไปในสนามบินก็ไม่มีโอกาสประสบความสำเร็จเลย

แน่นอนว่านี่เป็นก่อนพบเย่เฉิน

สำหรับ เย่เฉิน รั้วเหล็กที่สูงเกิน 3 เมตรไม่มีประโยชน์เลย เขาเพียงต้องกระโดดขึ้นเบา ๆ เพื่อกระโดดข้ามรั้วเหล็กและหลีกเลี่ยงอุปกรณ์ตรวจสอบความปลอดภัยทั้งสองด้าน

ดังนั้น 20 นาทีก่อนที่เครื่องบินจะลงจอด เย่เฉินก็เดินทางไปสนามบินอย่างง่ายดาย รอการมาถึงของโบอิ้ง 777 ที่ด้านข้างของรันเวย์ที่มืดมิด

เนื่องจากเป็นเวลากว่าสองทุ่มแล้ว ทั้งสนามบินก็ตกอยู่ในความเงียบ

เย่เฉิน สวมหูฟังไร้สายในเวลานี้ และหูฟังกำลังสื่อสารกับ วันโพจุน และ หลี่ ย่าลิน แบบเรียลไทม์

ในเวลานี้ วันโพจุน บอก เย่เฉิน ว่า: “คุณเย่ ตามข้อมูลการเข้าและออกของสนามบิน การเข้าและออกของเที่ยวบินผู้โดยสารได้สิ้นสุดลงในคืนนี้ และส่วนที่เหลือเป็นเที่ยวบินขนส่งสินค้าทั้งหมด และพวกเขาจะเข้าสู่ ท่าเรือภายใน 3 ชั่วโมงข้างหน้า มีเครื่องบินขนส่งสินค้าเพียง 7 ลำ และช่วงเวลาก็ยาวนานมาก และเที่ยวบินถัดไปที่จะลงจอดคือเครื่องบินโบอิ้ง 777 ของ หยวนไท่ อินเตอร์เนชั่นแนล เอ็กเพรส”

เย่เฉินตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา: “ก่อนเครื่องบินจะลงจอด เรามาตรวจสอบข้อมูลกันอีกครั้ง”

“ก็ได้ครับคุณเย่”

ห้านาทีต่อมา เย่เฉิน สามารถมองเห็นจุดแสงที่เคลื่อนไหวช้าในท้องฟ้าทางใต้แล้ว

เขาเทียบได้กับวันโพจุน และตามวิถีการบิน ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นเครื่องบิน

จากนั้นจุดแสงก็เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ

อย่างไรก็ตาม เครื่องบินได้ปรับทิศทางก่อนลงจอด โดยบินจากด้านใต้ของสนามบินไปทางด้านเหนือของสนามบิน และลงจอดต้านลมจากด้านเหนือของรันเวย์หลังจากผ่านไปสิบห้านาที

ดวงตาของ เย่เฉิน ยังคงจ้องมองที่เครื่องบิน และเมื่อเขาเห็นเครื่องบินลงจอด เขาก็เปิดเครื่องขับดันถอยหลัง จากนั้นจึงลดความเร็วลงอย่างรวดเร็วเป็นความเร็วการขับเครื่องบิน จากนั้นภายใต้การแนะนำของรถนำทาง ก็ตกรางและแท็กซี่เวย์ไปตลอดทาง ไปยังลานบรรทุกสินค้าทางด้านทิศใต้ของสนามบิน

ในเวลาเดียวกัน เย่เฉินตามเครื่องบินไปตลอดทาง ข้ามไปอย่างรวดเร็วในความมืด