ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5006 ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สำหรับอัศวินผู้กล้าหาญเหล่านี้ พิษในร่างกายของพวกเขาคือกุญแจมือที่ขังพวกเขาไว้ชั่วชีวิตและไม่มีวันแตกหักได้
แต่สำหรับ เย่เฉิน ใช้พลังงานทางจิตวิญญาณเพียงเล็กน้อยในการขจัดพิษในร่างกายของพวกเขาออกจนหมด
ดังนั้น เมื่อเขาตบไหล่พวกเขาทีละคนในตอนนี้ เย่เฉินได้ใช้พลังงานทางจิตวิญญาณเพื่อขจัดพิษออกจากร่างกายของพวกเขาทีละคน
ในเวลานี้ ทั้งเจ็ดคนได้ยินเย่เฉินพูดว่าพิษในร่างกายของพวกเขาหายดีแล้ว พวกเขารู้สึกประหลาดใจในตอนแรก จากนั้นพวกเขาก็หลับตาและรู้สึกถึงมันอย่างระมัดระวัง นั่นเอง พลังที่รวมตัวกันในตันเถียนก่อนหน้านี้ หายไปแล้ว!
พิษในร่างกายไม่ใช่สารพิษธรรมดา แต่เป็นพลังงานที่ร่างกายไม่สามารถควบคุมได้ พลังงานนี้เป็นเหมือนระเบิดเวลาในร่างกาย นับถอยหลังเป็นวัฏจักรเจ็ดวัน เมื่อครบเจ็ดวัน พลังงานนี้จะทำลายเส้นลมปราณและอวัยวะภายในจนหมดสิ้น
และสิ่งที่เรียกว่ายาแก้พิษนั้นไม่สามารถกำจัดพิษได้ แค่ทานเพียงครั้งเดียวก็สามารถรีเซ็ตเวลานับถอยหลังของเจ็ดวันได้
เป็นเพราะเหตุนี้ที่พวกเขาสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนในขณะนี้ว่าสารพิษในร่างกายของพวกเขาได้หายไปอย่างสมบูรณ์
ทำให้หลายคนดูตกใจไปชั่วขณะ พวกเขาคิดไม่ออกจริงๆ ว่าพิษที่พวกเขารู้สึกได้หายไปตอนไหน
ความคิดของคนๆ นั้นเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เขาจำได้ว่า เย่เฉิน ตบไหล่ตัวเองเมื่อกี้นี้ ดังนั้นเขาจึงถามโดยไม่รู้ตัวว่า: “เป็นไปได้ไหม… เป็นไปได้ไหมที่คุณตบเราเมื่อกี้และคุณช่วยเรา ที่จะดูแลไหล่ของเรา” พิษหายแล้วหรือยัง?
เย่เฉิน พยักหน้าเล็กน้อย
ชายคนนั้นถามด้วยความประหลาดใจ: “พิษชนิดนี้ไม่มีทางรักษาได้ คุณ… คุณทำได้อย่างไร!”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม: “เหตุผลที่ไม่มีวิธีรักษาก็คือพิษที่หลงเหลืออยู่ในร่างกายของคุณไม่ใช่พิษที่แท้จริง แต่เป็นพลังงานที่คุณไม่สามารถควบคุมได้ เนื่องจากคุณไม่สามารถควบคุมมันได้ คุณจึงต้องถูกควบคุมโดยมัน “
การแสดงออกของคนทั้งเจ็ดนั้นทั้งประหลาดใจและมีความสุข และในขณะเดียวกันพวกเขาก็รู้สึกเกรงกลัวเย่เฉินมากขึ้น
แม้ว่าคำพูดของ เย่เฉิน จะมีน้อย แต่พวกเขาก็เปิดเผยความสัมพันธ์แบบลำดับชั้น
ความแข็งแกร่งของ เซียวฉีการ์ด เหล่านี้อ่อนแอกว่าพลังงานในร่างกายที่ควบคุมพวกเขา และพลังงานนี้อ่อนแอกว่าความแข็งแกร่งของ เย่เฉิน
ดังนั้นสำหรับพวกเขาแล้ว เย่เฉินจึงเป็นเพดานที่ทรงพลังที่สุดในการรับรู้ทั้งหมดของพวกเขาในขั้นตอนนี้
ผู้นำลุกขึ้นจากเก้าอี้ ถอยหลังหนึ่งก้าว เดินไปรอบ ๆ เก้าอี้ คุกเข่าข้างหนึ่งลงต่อหน้าเย่เฉิน และกล่าวด้วยความเคารพ: “ขอบคุณท่าน ท่านที่ช่วยชีวิตข้า!”
อีกหกคนลุกขึ้นทันที ถอยกลับ และคุกเข่าลงโดยไม่คิด และพูดพร้อมกันว่า: “ขอบคุณครับท่านที่ช่วยชีวิตเรา”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยและพูดกับหลายคน: “ลุกขึ้น นั่งลงและพูดคุยเกี่ยวกับความเข้าใจของคุณเกี่ยวกับองค์กร และดูว่าคุณสามารถให้เบาะแสที่มีค่าได้หรือไม่”
ชายคนนั้นพยักหน้าทันทีและพูดว่า: “ไม่ต้องกังวล ฉันจะรู้ทุกอย่างและพูดทุกอย่าง!”
เย่เฉิน มองไปที่ หลี่ ย่าหลิน และพูดว่า “ผู้ตรวจการหลี่ คุณมีคำถามอะไรไหม”
หลี่ ย่าหลิน โพล่งออกมาโดยไม่ต้องคิด: “ฉันมีคำถามมากมาย”
YOU MAY ALSO LIKE
