ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 1101 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

ในสายตาของขงเต๋อหลงยาอายุวัฒนะที่เย่เฉินหยิบออกมานั้น เป็นยาเสริมพลังที่ไม่ได้อยู่ในสายตา

แม้แต่ยาแพทย์แผนจีนหนิวหวงอันกง ก็ถูกตั้งราคาไว้สูงมาก สินค้าตัวท็อปที่แพงที่สุดก็เพียงไม่กี่แสน

ถ้าเป็นแบบที่คิดไว้ เท่ากับว่ายาอายุวัฒนะของเย่เฉิน คือหนิวหวงอันกง แล้วมันจะเป็นอะไรไปได้อีก?

เมื่อเทียบกับทับทิมนี้มูลค่าเกือบ 130 ล้านหยวน มันอยู่ช่างห่างไกลเป็นพันไมล์จริงๆ

ดังนั้น ขงเต๋อหลงรู้สึกว่าเขาได้ชนะเย่เฉินแล้ว

หลังจากที่ขงเต๋อหลงพูดอย่างเย่อหยิ่ง เขายังคงต้องการได้รับคำชมจากทุกคน แต่เขาไม่ได้คิดว่าว่าทุกคนจะมองมาที่เขาราวกับว่าเขาเป็นคนปัญญาอ่อน

จะโทษเขาก็คงไม่ได้ เพราะเขาเป็นคนเดียวในงานเลี้ยงวันเกิดวันนี้ที่ไม่รู้มูลค่าของยาอายุวัฒนะ

แม้ว่าทุกคนจะรู้สึกว่าขงเต๋อหลงปัญญาอ่อน แต่เขาก็เป็นคุณชายคนที่สามของตระกูลเย่นจิงขง ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าแสดงออกตรงๆ

อย่างไรก็ตาม ขงเต๋อหลงเขายังคงสามารถเห็นพิรุจได้จากสายตาของทุกคน

เขาอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าสถานการณ์นี้คืออะไร? ที่เขาเรียกกันว่ายาอายุวัฒนะมีค่ามากกว่าเงินจริงเหรอ? คงเป็นไปไม่ได้หรอก ของสกปรกเช่นนี้ จะมีมูลค่าเท่าไรกันเชียว?

ในขณะนี้ เย่เฉินมองมาที่เขาด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยและกล่าวว่า “คุณชายขง คุณคงกำลังคิดคำนวณว่ายาเม็ดนี้ของผมมีมูลค่าเท่าไรอยู่สินะ？”

ขงเต๋อหลงถอนหายใจและพูดออกมา: “ในความคิดของผม อย่างมากที่สุดมูลค่า 100,000 !”

เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า “ในกรณีนี้ เราอาจจัดการประมูลเล็กๆ ขึ้นมาตอนนี้!”

ขงเต๋อหลงขมวดคิ้วและถามว่า “ประมูล คุณหมายความว่าอย่างไร”

เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “งั้นนำของเราสองคนมาประมูลแข่งที่นี้เพื่อดูว่าราคาของใครจะสูงกว่ากันในตอนท้าย คุณคิดว่าไง?”

ขงเต๋อหลงหัวเราะอย่างเย็นชา: “นี่คุณชายล้อเล่นบ้าอะไรเนี้ย? คุณชายสร้อยคอทับทิมเส้นนี้เป็นของขวัญวันเกิดให้คุณซ่งหวั่นถิง ผมจะขายมันไปได้อย่างไร”

เย่เฉินตอบ “งั้นเอาแบบนี้ ผมมั่นใจว่าสร้อยคอของคุณมีมูลค่า 20 ล้านเหรียญดอลลาร์สหรัฐ ตามข้อตกลงการเดิมพันของเรา เพียงแค่ยาของผมขายได้ราคาแพงกว่าสร้อยคอของคุณ ก็แปลว่าผมชนะใช่ไหม?”

ขงเต๋อหลงหัวเราะออกมา: “ใช่ นายคงไม่ได้อยากประมูลยาอายุวัฒนะของนายที่นี่หรอกนะ นายคิดว่ายาอายุวัฒนะของนายสามารถขายได้มากกว่า 20 ล้านเหรียญสหรัฐจริงๆเหรอ?”

ขงเต๋อหลงพูดเยาะเย้ยอีกครั้ง: “นายนิน่ารังเกียจจริงๆ แม้ว่ายาอายุวัฒนะของนายจะไม่มีมูลค่า แต่ก็เป็นของขวัญวันเกิดของนายที่ให้กับคุณซ่งหวั่นถิง นายจะประมูลขายออกไปได้อย่างไร การเล่นเกมแบบนี้ไม่ไร้ยางอายไปหน่อยเหรอ?”

คุณซ่งหวั่นถิงรู้สึกกังวลทันทีเมื่อได้ยินเรื่องนี้ เธอเกือบจะพูดโพล่งออกมาโดยไม่รู้ตัว: “ขงเต๋อหลงผมไม่อนุญาตให้คุณพูดอย่างนั้นกับอาจารย์เย่แบบนี้!”

ทุกคนที่อยู่ในนั้นต่างตกใจ ไม่มีใครคิดว่า ซ่งหวั่นถิงจะพูดกับขงเต๋อหลงเพื่อจะปกป้องเย่เฉิน

สีหน้าของ ขงเต๋อหลงแสดงออกมาว่าค่อนข้างตกตะลึ่ง ซ่งหวั่นถิงกินยาผิดมาใช่ไหม? เมื่อมีคนให้สิ่งที่บังคับเธอแก่เธอ เธอก็ปกป้องซึ่งกันและกันอย่างนั้น!

ตนให้สร้อยคอทับทิมราคาแพงแก่เธอ แต่เธอไม่ได้ไว้หน้าเขาเลยสักนิดเลย

อย่างไรก็ตาม ขงเต๋อหลงก็ไม่รู้ว่าซ่งหวั่นถิงรู้สึกขอบคุณเย่เฉินมากแค่ไหน

——–