ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 124 แบล็กลิสต์มันทุกด้าน(2)
บทที่124 แบล็กลิสต์มันทุกด้าน(2)
หานเฉียงหัวเราะฮ่า ๆ แล้วกล่าวว่า “ค่อยดูน่ะ ถ้าหากผมได้เข้าเป็นคณะกรรมการของบริษัทสิ้นเหอ คนพวกนี้จะต้องเคารพบูชาผมแน่นอน! ”
หลิวเจี้ยนหัวรีบถามต่อ “ประธานหาน คุณจะเข้าร่วมคณะกรรมการแล้วเหรอ? ”
“เร็ว ๆ นี้แหละ” หานเฉียงยิ้มแล้วกล่าวว่า “กำลังอยู่ในขั้นตอนดำเนินการ หากไม่มีอะไรผิดพลาด ไม่กี่เดือนก็ได้เข้าร่วมแล้ว!”
“คุณนี่ช่างเก่งจริง ๆ เลย” หลิวเจี้ยนหัวยกหัวแม่โป้ง ชื่นชมแล้วกล่าวว่า ประธานหาน ต่อไปอย่าลืมน้องคนนี้น่ะครับ!”
หานเฉียงพยักหน้า “วางใจได้ ผมจะช่วยเหลือสนับสนุนคุณ”
ในขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกันอยู่ มีเสียงดังโครมและประตูห้องทำงานของหานเฉียงก็เปิดออก
“แม่งฉิบหาย ใครกันที่กล้าเตะประตูกู……” เสียงที่ดังทำพวกเขาให้ตกใจ กำลังจะตะโกนด่า เขาหันไปมองเห็นสมาชิกคณะกรรมการทุกคนมากันพร้อมหน้า พร้อมกับชายวัยกลางคนในชุดสูท เขารีบกลืนคำพูดลงคอทันที
หวังเจิ้งกางมองหานเฉียงด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “นายก็คือหานเฉียง? ”
หานเฉียงตะลึง พยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ใช่ผมเอง”
หวังเจิ้งกางไม่พูดอะไรเลย เดินไปตบหน้าหานเฉียงเต็มแรง
“ แม่งฉิบหาย มึงอยากตายใช่ไหม มึงมีสิทธิ์อะไรปฏิเสธคุณเซียว!”
หน้าของหานเฉียงที่ถูกตบบวมขึ้นมาทันที เขารู้สึกอึ้งไป “มึงเป็นใคร? กล้าตบกู! ”
“ตบมึง กูไม่เพียงแต่ตบมึง กูยังสามารถเอาชีวิตมึงได้!”
หวังเจิ้งกางเตะหานเฉียงลงไปกองกับพื้น เหยียบหัวแล้วพูดว่า “แกรู้ไหมว่า อาจารย์เย่ฝากฝังกูไว้ว่าการสัมภาษณ์ของคุณเซียวต้องราบรื่น แต่ขยะอย่างมึงกลับทำให้เสียเรื่อง วันนี้กูจะให้มึงชดใช้ ไม่เช่นนั้นชื่อกูหวังเจิ้งกางจะเขียนสลับจากหลังมาหน้า”
หานเฉียงตกใจมาก ที่ได้ยินคำว่าหวังเจิ้งกางคำสาม ตัวเขาเองยังไม่เข้าใจว่าไปล่วงเกินเขาตั้งแต่เมื่อไหร่
เพราะหวังเจิ้งกาง เป็นเจ้าของบริษัทสิ้นเหอ เป็นผู้นำตระกูลหวัง!
บริษัทสิ้นเหอทั้งหมดเป็นของตระกูลหวัง เขาดันไปล่วงเกินคนใหญ่คนโตคนนี้ มันเป็นแบบนี้ได้ยังไง?
“ประธาน…ประธานหวัง เรื่องนี้ผมไม่ทราบจริง ๆ ถ้าหากผมรู้ต่อให้ผมมีความกล้าขนาดไหนก็ไม่กล้าทำเช่นนี้ ประธานหวังโปรดระงับความโกรธ!”
หานเฉียงที่ถูกหวังเจิ้งกางเหยียบอยู่บนพื้น เขาไม่กล้าขยับตัวเหมือนสุนัขที่ตายแล้ว เขาจึงทำได้เพียงแค่อ้อนวอน
ถังเจียนกับหลิวเจี้ยนหัวสองคนนี้ ตกใจกลัวเป็นอย่างมาก นั่งนิ่งไม่กล้าพูดอะไรเลยสักคำ
เรื่องนี้เป็นเพราะเย่เฉิน?!
เย่เฉินรู้จักคนใหญ่คนโตหวังเจิ้งกางได้ยังไง เขาเป็นแค่ลูกเขยไร้ประโยชน์เท่านั้นนี่!
ถังเจียนกับหลิวเจี้ยนหัวไม่รู้ว่า คนใหญ่คนโตที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา เหมือนเป็นแค่สุนัขของเย่เฉินเท่านั้น แค่เขากระดิกสุนัขตัวนี้ก็เข้ามาเกาะขาของเย่เฉินแล้ว
“หานเฉียง นับแต่ตอนนี้เป็นต้นไป แกถูกบริษัทสิ้นเหอไล่ออก และตามสัญญาจ้างงาน คุณทำให้บริษัทเสียหายอย่างหนัก จะต้องชดใช้ให้บริษัทเป็นจำนวนเงินห้าล้าน!”
หานเฉียงรู้สึกราวกับว่าเหมือนถูกฟ้าผ่า!
ห้าล้าน เขาเอาตัวเองไปขายยังไม่ได้เงินเยอะขนาดนั้นเลย!
หานเฉียงรีบคุกเข่าทันที ก้มกราบอย่างต่อเนื่อง และกล่าวว่า “ ประธานหวัง คุณให้โอกาสผมอีกครั้ง ผมจะรีบไปขอโทษเซียวชูหรันทันที ผมรู้ตัวแล้วว่าผมผิดจริง ๆ แล้วครับ!”
หวังเจิ้งกางหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา “ขอโทษ? มึงคู่ควรเหรอ? ”
พูดไป หวังเจิ้งกางเตะหานเฉียงจนกระเด็นออก และสั่งกับคนอื่น ๆ ว่า “รับคำสั่ง หานเฉียงได้ล่วงเกินอาจารย์เย่ ตระกูลหวังแบล็กลิสต์มันทุกด้าน ให้ไอ้ขยะนี้เร่ร่อนอยู่ข้างถนน ไม่สามารถเข้าทำงานแวดวงนี้ได้อีก!”
YOU MAY ALSO LIKE
