ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 1255 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

ในเวลานี้เย่เฉิน มองยามาโมโตะ คาซึกิด้วยความสนใจ

อันที่จริง ตัวเขาเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องวงการต่อสู้แบบฟรีสไตล์มากนัก ถ้าไม่ใช่เพราะฉินเอ้าเสวี่ยนเข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้ เขาจะไม่สนใจผู้คนในแวดวงนี้เลย

เพราะจากที่เขาดู แม้ว่าจะฝึกฝนการต่อสู้แบบฟรีสไตล์ถึงขั้นสูงสุด ก็เป็นแค่ลูกศิษย์พลังในศิลปะการต่อสู้แบบดั้งเดิม

ทุกคนรู้ดีว่า แค่การฝึกกล้ามเนื้อ กระดูก และทักษะการต่อสู้ ก็คือการเป็นลูกศิษย์พลังขั้นพื้นฐานที่สุด ผู้ที่ใช้ปราณเก่ง ใช้กำลังภายในได้ดี และใช้กำลังภายในเพื่อขับเคลื่อนร่างกาย จะเป็นลูกศิษย์พลังในที่แท้จริง

แต่ว่า มีผู้คนนับไม่ถ้วนฝึกศิลปะการต่อสู้ทั่วโลก แม้แต่เด็กอายุ 3 ขวบ ที่เรียนเทควันโด ก็ถือว่าเป็นนักฝึกศิลปะการต่อสู้ แต่ในบรรดาคนจำนวนมาก การใช้กำลังภายในเป็นจริงๆ นั้นหายากมาก

ยามาโมโตะ คาซึกินั้น แค่มองก็รู้ว่าเป็นผู้ยอดฝีมือพลังถึงแม้ว่าเขาจะอายุพอๆ กับพ่อตา แต่สมรรถภาพทางร่างกายของเขาแข็งแกร่งมาก และพลังระเบิดของกล้ามเนื้อและโครงร่างทั้งหมดของเขานั้น สูงกว่าคนทั่วไปมาก

แต่ต่อหน้าผู้ยอดฝีมือพลังในที่แท้จริง ยามาโมโตะ คาซึกิแทบจะอ่อนแอ

เหตุผลหลักที่ผู้ยอดฝีมือพลังสามารถคว้าเหรียญรางวัลในการแข่งขันระดับนานาชาติได้ ก็คือการที่ผู้ยอดฝีมือพลังในไม่ชอบเข้าร่วมการแข่งขันเหล่านี้

หากเอาการแข่งขันประเภทนี้ เปรียบเทียบกับรายการโชว์ความสามารถเช่นรายการเสียงดี งั้นผู้ยอดฝีมือพลังใน ก็คือนักร้องที่มีความสามารถที่สุดในโลก เช่นเดียวกับปาวารอตตีเทเนอร์ผู้ล่วงลับไปแล้ว

ในระดับสูงสุดของปาวารอตตีนั้น อย่าว่าแต่ให้เขาเข้าร่วมในการแข่งขันรายการเสียงดี ให้เขาเป็นที่ปรึกษาของรายการเสียงดี ยังเป็นการดูถูกตัวตนและสถานะของเขาในวงการเพลง

น่าเสียดาย ที่ผู้ยอดฝีมือพลังจำนวนมากไม่เข้าใจความจริงข้อนี้ พวกเขาคิดว่านอกจากเข้าร่วมการแข่งขันแล้ว พวกเขายังเป็นผู้เล่นชั้นนำจากทั่วทุกมุมโลก แต่พวกเขาไม่รู้ ปรมาจารย์ที่แท้จริง จะไม่สนใจที่จะเข้าร่วมการแข่งขันเด็กๆแบบนี้เลย

ดังนั้น อย่าว่าแต่ผู้ยอดฝีมือขั้นสูงสุดอย่างเย่เฉินเลย

ด้วยเหตุนี้ ยามาโมโตะ คาซึกิที่เป็นปรมาจารย์ตรงหน้าเขา จึงดูเหมือนมดในสายตาของเย่เฉิน

เย่เฉินมองมาที่เขา แล้วถามด้วยรอยยิ้มว่า:”สุภาพบุรุษท่านนี้ ทำไมคุณถึงมั่นใจมากว่าอิโตะนานาโกะจะเป็นแชมป์?”

ยามาโมโตะ คาซึกิพูดอย่างเย่อหยิ่ง:”ฉันอยู่ในวงการต่อสู้แบบฟรีสไตล์มาหลายปีแล้ว ประสบการณ์ของฉันในการต่อสู้แบบฟรีสไตล์ นั้นเหนือกว่าคนทั่วไปมาก จากมุมมองที่เป็นมืออาชีพของฉัน นานาโกะเป็นอัจฉริยะที่หายากในหลายสิบปีที่ผ่านมา บวกทั้งมีฉันที่สอนทุกอย่างให้เธอแล้ว เธอจะต้องได้แชมป์อย่างแน่นอน!”

เย่เฉินยิ้มพูดว่า:”คุณยามาโมโตะมั่นใจเกินไปนะ ทำไมคุณคิดว่าคุณมีประสบการณ์การต่อสู้แบบฟรีสไตล์ดีกว่าคนธรรมดาล่ะ? ทำไมคุณถึงคิดว่าความสามารถเพียงเล็กน้อย สอนทุกอย่างแล้วจะสร้างแชมป์โลกได้? หากประสบการณ์และทักษะทั้งหมดของคุณ ในวงการต่อสู้ ถือว่าเป็นอันดับสองหรือสาม งั้นคุณอิโตะนานาโกะฝึกกับคุณ จะได้แชมป์โลกได้อย่างไร?”

ยามาโมโตะ คาซึกิพูดอย่างเคร่งขรึม:”ไอ้หนู ฉันรู้ว่าคุณแข็งแกร่งแค่ไหน แต่คุณพูดแบบนี้มันเหมือนกับว่าไม่เห็นใครอยู่ในสายตาเกินไป!”

เย่เฉินยิ้มและพูดว่า:”ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา เชื่อว่าอีกไม่นานคุณก็จะรู้เอง”