ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 1465 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

เกือบจะในทันทีหลังจากคำพูดที่ครอบงำของกู้เย้นจง ราคาหุ้นซึ่งเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องหลังจากเปิดขีดจำกัดล่างได้ไม่นาน ราวกับนั่งบนจรวดและพุ่งตรงไปยังขีดจำกัด

หน่วยงานจำนวนมากและนักลงทุนรายย่อยจำนวนมาก ต่างจับจ้องไปที่งานแถลงข่าว เมื่อเห็นสิ่งนี้พวกเขามีความมั่นใจอย่างเต็มที่ในกู้ซื่อกรุ๊ป และมองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้สูงกว่าเมื่อก่อนที่กู้เย้นจงป่วย!

ดังนั้น ทุกคนจึงเริ่มซื้อหุ้นทั้งหมดของบริษัทจดทะเบียนที่เกี่ยวข้องกับกู้ซื่อกรุ๊ปทั้งหมดที่มีอยู่ในตลาด และจู่ๆ ราคาก็เพิ่มขึ้นถึงขีดจำกัดรายวัน

ในชั่วพริบตา ราคาหุ้นกลับตัวและวงการเงินทั้งหมดก็ระเบิดทันที

เหตุผลที่ทุกคนมองกู้ซื่อกรุ๊ปในแง่ดี ไม่เพียงเพราะกู้เย้นจงดูแข็งแรง แต่ยังเป็นเพราะสิทธิ์ในการออกเสียงของกู้เย้นจง ในกู้ซื่อกรุ๊ปมีถึง 51% ของการถือครองทั้งหมด!

ก่อนหน้านี้ สามพี่น้องตระกูลกู้ร่วมกันถือหุ้น 51% และมีสิทธิออกเสียง แม้ว่ากู้เย้นจงคนเดียวจะเป็นเจ้าของครึ่งหนึ่ง แต่เขาต้องการที่จะดำเนินการตัดสินใจในคณะกรรมการ เขาต้องลงคะแนนให้พี่น้องอีกสองคนด้วย หรือให้คนอื่น ๆ ผู้ถือหุ้นส่วนน้อยบางคนรวมกันเกินอัตราส่วนการถือหุ้นของกู้เย้นเจิ้งและกู้เย้นจงโหวตเห็นด้วย

ตอนนี้ไม่ต้องการแล้ว

เขาได้บรรลุถึงเป้าหมายที่เป็นคนพูดและเป็นคนตัดสินเอง จากนี้ไปการควบคุมของเขาในกู้ซื่อกรุ๊ปจะสูงขึ้นอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

สิ่งนี้ได้เสริมความแข็งแกร่งให้กับความเชื่อมั่นของตลาดและนักลงทุนของกู้เย้นจง

หากคุณมีความมั่นใจในตัวเขา แสดงว่าคุณมีความมั่นใจในกู้ซื่อกรุ๊ป

เมื่อมีความมั่นใจในบริษัทแล้ว ก็จะมีความมั่นใจในการถือครองหุ้นของบริษัท

ดังนั้นจึงส่งผลให้ราคาหุ้นพุ่ง!

กู้เย้นจงไม่ได้พูดคุยกับนักข่าวมากเกินเหตุ หลังจากอธิบายปัญหาสองสามประเด็นที่เขาต้องการจะพูด เขากล่าวต่อ “ในอนาคกู้ซื่อกรุ๊ปจะพยายามตอบแทนนักลงทุนและผู้ถือหุ้นเป็นสองเท่าสำหรับความคิดเห็นของพวกเขาเกี่ยวกับกู้ซื่อกรุ๊ป ทุกท่านโปรดไว้วางใจเราเราจะให้คำตอบที่น่าพอใจอย่างแน่นอน!”

พูดจบกู้เย้นจงกล่าวอีกครั้ง “งานแถลงข่าววันนี้จบลงที่ตรงนี้ ขอบคุณที่มา”

นักข่าวคนหนึ่งรีบลุกขึ้นและถามเสียงดัง “ประธานกู้ อนุญาตคุณรับการสัมภาษณ์ง่ายๆ ได้ไหม?”

กู้เย้นจงโบกมือของเขา “ไม่จำเป็นต้องมีการสัมภาษณ์อีก ผมแค่อยากจะพูดเพียงเท่านี้แหละ พูดมากเกินไปล้วนแต่จะส่งผลต่อการรับข้อมูลสำคัญนี้ของทุกคน”

หลังจากที่เขาพูดจบ เย่เฉินซึ่งอยู่ใต้เวทีก็ขยิบตาอย่างเงียบ ๆ และเดินออกจากสถานที่

นักข่าวยังคงต้องการตามสัมภาษณ์ แต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เกิดเหตุหยุดนักข่าวทั้งหมดทันทีและกล่าวอย่างสุภาพว่า “ขออภัย ประธานไม่รับการสัมภาษณ์เพิ่มเติม”

เย่เฉินยืนขึ้น เลขาของกู้เย้นจงมาถึงแล้วและกล่าวด้วยความเคารพว่า “คุณเย่ ประธานกล่าวว่าสื่อให้ความสนใจเยอะมากให้ฉันพาคุณไปที่ทางออกอื่นๆค่ะ”

เย่เฉินพยักหน้าตามเลขานุการไม่กี่ก้าวและมาที่ห้องทำงานของกู้เย้นจง

กู้เย้นจงอยู่ในชุดแดง เมื่อเห็นเย่เฉินเข้ามาเขาก็ก้าวไปข้างหน้าทันทีตบแขนแล้วพูดอย่างตื่นเต้น “เฉินเอ๋อ นายทำให้ฉันรู้สึกเหมือนมีชีวิตใหม่!”

เย่เฉินยิ้ม “ลุงกู้ เมื่อวานผมให้ลุงกินยาแล้วไม่ใช่เหรอ?”

กู้เย้นจงส่ายหัว “มันไม่เหมือนกัน ฉันกำลังพูดถึงชีวิตใหม่เป็นอาชีพการงาน เริ่มตั้งแต่วันนี้กู้ซื่อกรุ๊ปในที่สุดก็สามารถบันทึกความขัดแย้งภายในจำนวนมาก และก้าวไปข้างหน้าได้!”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ กู้เย้นจงถอนหายใจ “นายไม่รู้หรอกว่ารู้สึกอย่างไรถ้านายจดจ่อกับการทำสิ่งต่าง ๆ แต่คนที่อยู่ข้างๆนายทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อรั้งนายไว้ … ”

“ราวกับว่านายต้องนำทุกคนไปข้างหน้า และคนรอบข้างนายไม่เพียงแต่ไม่ติดตามนายเท่านั้น พวกเขายังดึงแขนเสื้อของนายกอดต้นขาของนาย และบังนายต่อหน้าและขุดหลุมให้นาย!”

“ตอนนี้ดีหน่อย ตอนนี้ฉันบอกว่าวิ่งพวกเขาทั้งหมดต้องวิ่ง ไม่วิ่งก็ใช้แส้ตีให้พวกมันวิ่ง!”

เย่เฉินพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม “ถ้าอย่างนั้น ผมขอแสดงความยินดีกับลุงกู้ล่วงหน้าและนำตระกูลกู้ไปสู่อีกขั้น!”

กู้เย้นจงมองไปที่เย่เฉินและพูดอย่างจริงจัง “เฉินเอ๋อ ฉันหวังว่าวันหนึ่งนายจะนำตระกูลเย่และตระกูลกู้ไปสู่อีกขั้น ถึงเวลานั้นนายจะเป็นคนที่มีอำนาจมากที่สุดในธุรกิจ โลก!”