ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 1549 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

เซียวชูหรันมุดเข้าไปในผ้าห่มของเย่เฉิน และกอดเอวของเขาเบาๆ

ในขณะนี้ เธอรู้สึกถึงความปลอดภัยอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

หลังจากอยู่กับเย่เฉินมานานขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่กอดเย่เฉินแบบนี้ แม้ว่าเธอจะรู้สึกอุ่นใจ แต่ในหัวใจของเธอก็ยังมีความรู้สึกที่แน่นและหายใจไม่ออก

เย่เฉินที่คิดถึงเรื่องต่างๆ รู้สึกตกใจกับการกระทำของเซียวชูหรัน

เมื่อเขาหันหน้ากลับมา เซียวชูหรันก็ตกใจไปกับเขาเช่นกัน

ใบหน้าสวยงามของเซียวชูหรันเริ่มร้อนขึ้น และเขาก็พูดตะกุกตะกักว่า “สามี คุณ…….คุณยังไม่นอนเหรอ?”

เย่เฉินก็อธิบายด้วยท่าทางกระวนกระวายว่า “นอนแล้ว และก็ตื่นขึ้นมาแล้ว…….”

พูดจบ ก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “ภรรยา ทำไมคุณถึงเข้ามานอนในผ้าห่มของผมล่ะ? ”

เซียวชูหรันรู้สึกเขินอายมากและพูดว่า “อันนั้น……ฉัน…..ฉันแค่……ฉันคือ……”

เซียวชูหรันพูดตะกุกตะกักอยู่นาน ถึงทำใจ แล้วก็พูดว่า “ฉันก็ทำใจไม่ได้ที่คุณจะออกไปที่ห่างไกลอีกแล้ว ฉันเลยอยากจะนอนกอดคุณสักหน่อย ได้ไหม?”

เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะรู้สึกใจสั่นเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เขาเอื้อมมือไปจับเธอไว้ในอ้อมกอด และกระซิบเบาๆ ว่า “เจ้าเด็กโง่ สามีจะกลับมาในอีกไม่กี่วัน”

“อืม” เซียวชูหรันโน้มตัวเข้าไปในอ้อมกอดของเย่เฉินเบาๆ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันพบว่า การที่ได้นอนกอดคุณแบบนี้ มันช่างมีความรู้สึกที่อุ่นใจจริงๆ”

เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “งั้นต่อไปนี้ผมก็จะสามารถเลื่อนระดับได้อีกหนึ่งระดับแล้วใช่ไหม? และต่อจากนี้ไปเราก็นอนอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันดีไหม?”

เซียวชูหรันรู้สึกเขินอายทันที และพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาว่า “การอัปเกรดขึ้นอีกหนึ่งระดับก๋ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ แต่สำหรับตอนนี้ก็แค่สามารถอัพเกรดได้เพียงระดับเดียวเท่านั้นนะ………”

ตามแผนการก่อนหน้านี้ของเย่เฉิน จะต้องถามเซียวชูหรันในเวลานี้ว่า ตัวเองจะสามารถเข้าถึงระดับเต็มได้เมื่อใด? จะสามารถมีลูกได้เมื่อใด? เพราะยังไงแม้แต่หม่าหลันก็ยังสนับสนุนให้ทั้งสองรีบมีลูกอย่างรวดเร็ว

บางที ถ้าเขาไปตามสถานการณ์ ก็จะสามารถทำสิ่งที่สามีและภรรยาควรทำได้สำเร็จ

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเงาร่างของอิโตะ นานาโกะจะปรากฏขึ้นในสมองของเขาตลอดโดยจิตสำนึก ซึ่งทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจอยู่เสมอมา

ความรู้สึกแบบนั้น ราวกับหนามที่ติดอยู่ในหัวใจของเย่เฉิน ทำให้เขาสงบลงมากในทันที

ดังนั้น เขาจึงกอดเซียวชูหรันอย่างอ่อนโยน และพูดเบาๆ ว่า “ไม่เป็นไร คุณจะได้รับการเลื่อนขั้นขึ้นไปอีกหนึ่งระดับ และแค่ได้นอนกอดกับคุณก็โอเคแล้ว”

ในตอนนี้ เซียวชูหรันเป็นฝ่ายที่จะต้องแปลกใจ

แต่เดิมเธอยังคงคิดว่า เย่เฉินจะมาไม้อ่อนอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นยังไงเขาก็ไม่ได้คาดคิดเลยว่า เย่เฉินจะยอมรับมันได้อย่างง่ายดายขนาดนี้

สิ่งนี้ทำให้หัวใจของเธอ มีความผิดหวังลอยขึ้นมาอยู่เล็กน้อย

ในความเป็นจริง เธอมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งและพึ่งพาเย่เฉินอยู่แล้ว หลังจากที่เข้ากันได้เป็นเวลานาน

แต่อย่างไรก็ตาม เพราะยังไงตัวเองก็เป็นแค่เด็กผู้หญิงที่อ่อนประสบการณ์คนหนึ่ง สำหรับความสัมพันธ์ที่จะพังทะลุนั้น และเธอค่อนข้างที่จะลังเลและกังวลอยู่บ้าง

ถ้าเย่เฉินกระตือรือร้นมาก ตัวเองก็อาจจะทำใจ และปล่อยเขาทำไป

แต่ความสงบอย่างกะทันหันของเย่เฉิน กลับทำให้เธอคาดไม่ถึงเลยจริงๆ

เธออยากจะถามเย่เฉินมากเลยว่า ทำไมวันนี้ถึงทำตัวเฉยเมยเช่นนี้ หรือจะเป็นเพราะไม่ชอบตัวเองแล้วเหรอ?

อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าเธอก็รู้สึกว่า คำพูดแบบนี้ มันเป็นเรื่องยากที่ตัวเองจะเอ่ยปากพูดขึ้นมา ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงซ่อนมันไว้ในใจลึกๆ ของเธอเท่านั้น

ในไม่ช้า เย่เฉินที่อยู่ข้างๆ เธอก็ปล่อยเสียงหายใจที่สม่ำเสมอ เซียวชูหรันถอนหายใจอยู่ในหัวใจของตัวเอง และผล็อยหลับไปอย่างช้าๆ ด้วยความผิดหวังเล็กน้อย

……..