ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 1634
เย่เฉินคาดเดา ตัวเลขเหล่านี้น่าจะเป็นรหัสลับของพวกเขา มีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่จะรู้ความหมายต่างๆของตัวเลขเหล่านี้ มันเป็นการสื่อสารที่มีการสร้างรหัสลับ ถึงแม้ว่าตัวเองจะได้โทรศัพท์ของฟูจิบายาชิโอตะมาไว้ในมือ แต่ก็ไม่รู้ว่าความหมายที่พวกเขาสื่อสารกัน
อย่างไรก็ตาม เย่เฉินรู้สึกว่า ตัวเลข 07 ที่ฟูจิบายาชิมาสะส่งมา น่าจะถามฟูจิบายาชิโอตะที่สะกดรอยตามตัวเองอยู่ สถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ค่อยๆงอโทรศัพท์ด้วยมือทั้งสองข้าง ในขณะที่มือถือกำลังจะดับเครื่อง เขาก็รีบใส่โทรศัพท์กลับไปในกระเป๋าของฟูจิบายาชิโอตะทันที
หลังจากนั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมา และโทรหาเฉินจื๋อข่าย
ทันทีที่เขารับสาย เย่เฉินก็สั่งทันที:”เหล่าเฉิน ให้ลูกน้องของคุณไปเตรียมรถแช่แข็งคันหนึ่ง หลังจากนั้นก็ขับรถไปที่สวนสาธารณะริมแม่น้ำที่อยู่ชานเมือง”
เฉินจื๋อข่ายถามด้วยความประหลาดใจ:”คุณชาย คุณจะใช้รถแช่แข็งทำอะไร?”
เย่เฉินพูดเบาๆ:”เอามาแช่แข็งศพ”
เมื่อเฉินจื๋อข่ายได้ยินคำพูดนี้ เขาก็รู้สึกประหม่าและถามทันที:”คุณชาย คุณโดนลอบทำร้ายใช่ไหม?! คุณเป็นอะไรไหม?”
“ฉันไม่เป็นอะไร”เย่เฉินพูด:”คุณรีบไปทำตามที่ฉันบอก รีบไปหารถแช่แข็งก่อน เดี๋ยวฉันจะส่งที่อยู่ไปให้คุณ”
“ได้!”
…
ในเวลาเดียวกัน ภายในโรงแรมในตัวเมืองนาโงยะ
ฟูจิบายาชิมาสะกำลังจะไปติดตั้งเครื่องดักฟังที่ห้องของเย่เฉิน เพื่อความปลอดภัย เขาได้ส่งข้อความหนึ่งฉบับไปให้ฟูจิบายาชิโอตะ อยากทราบสถานการณ์ของเขาในขณะนี้ เช่น ตอนนี้เย่เฉินอยู่ที่ไหน ใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่กว่าเขาจะกลับ
ถ้าเย่เฉินไม่กลับมาเร็วๆนี้ พวกเขาก็จะวางใจและแอบเข้าไปในห้องของเย่เฉิน
หลังจากส่งข้อความออกไป แต่ฟูจิบายาชิโอตะไม่ได้ส่งข้อความกลับมา ทำให้พวกเรารู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาทันที
ศิษย์น้องสองคนก็อยู่ในห้องของเขาก็เช่นกัน เมื่อเห็นว่าฟูจิบายาชิโอตะไม่ส่งข้อความกลับมา ทุกคนก็รู้สึกกังวลเล็กน้อย
พวกเขาสี่คนทำงานด้วยกันอย่างใกล้ชิดมาหลายปี และทุกคนก็รู้จักนิสัยของอีกฝ่ายเป็นอย่างดี การสื่อสารของพวกเขาจะไม่มีการตอบกลับมาอย่างช้าๆไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ไหนก็ตาม โดยทั่วไปจะต้องส่งข้อความกลับไปภายในไม่กี่วินาที ผ่านไปหลายนาทีแล้วแต่เขาก็ยังไม่ตอบกลับ สถานการณ์แบบนี้พวกเขาไม่เคยเจอมาก่อน
ฟูจิบายาชิมาสะอดไม่ไหวก็เลยพูดพึมพำ:”เป็นไปได้ไหมที่โอตะจะถูกอีกฝ่ายหาเจอแล้ว?”
ศิษย์น้องรองเอ่ยปากพูด:”ศิษย์พี่ ฉันคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้! น้องสี่ชำนาญการอำพรางตัวมากๆ ถ้าเขาตั้งใจอำพรางตัว พวกเราสามคนรวมกันก็หาเขาไม่เจอ คนจีนคนนั้นจะหาร่องรอยของเขาเจอได้ยังไง?”
ฟูจิบายาชิมาสะโบกมือและพูดอย่างเคร่งขรึม:”เวลาผ่านมานานแล้ว แต่โอตะยังไม่ส่งข้อความกลับมา เห็นได้ชัดว่ามันผิดปกติ ดังนั้น ตอนนี้มาพูดเรื่องความสามารถของเขาก็ไม่มีประโยชน์อะไรอีก สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือหาเขาให้เจอ!”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ส่งข้อความอีกหนึ่งฉบับให้ฟูจิบายาชิโอตะทันที เนื้อหาในข้อความคือตัวเลข 10 ซึ่งมีความหมายว่ามีเรื่องด่วนและรีบตอบข้อความกลับมาเร็วๆ!
หลังจากส่งข้อความออกไป ก็ไม่มีข้อความอะไรตอบกลับมา!
เขารออย่างใจจดใจจ่ออีกหนึ่งนาที แต่ก็ไม่มีข้อความส่งกลับมา
สีหน้าของทั้งสามคนดูแย่มากๆ
ศิษย์น้องสามนั่งรอไม่ไหว ลุกขึ้นและพูด:”ศิษย์พี่ใหญ่ พวกเราออกไปตามหาเขาเถอะ!”
“ตามหา?”ฟูจิบายาชิมาสะพูดด้วยความประหลาดใจ:”ไปตามหาเขาที่ไหน? ตั้งแต่โอตะแยกตัวจากพวกเราจนถึงตอนนี้ เขาไม่ได้สื่อสารอะไรกับพวกเราเลย พวกเราไม่รู้ด้วยซ้ำ ถ้าออกจากโรงแรมจะเลือกทิศทางไหนไปตามหาเขา!”
ศิษย์น้องรองพูดทันที:”ถ้าเกิดอะไรไม่ดีขึ้นกับโอตะ พวกเราจะทำยังไง?”
ฟูจิบายาชิมาสะโกรธจนหน้าดำและพูด:”ฉันคิดว่าด้วยความสามารถของโอตะ ถึงแม้เขาจะถูกอีกฝ่ายหาเจอ เขาก็มีความสามารถพอที่จะสู้กับอีกฝ่ายได้ เขาอาจจะไม่เป็นอะไรก็ได้ บางทีตอนนี้เขากำลังต่อสู้กับอีกฝ่ายอยู่!”
เมื่อพูดจบ เขาก็เอ่ยปากทันที:”น้องรอง โทรศัพท์ไปหาโอตะเดี๋ยวนี้!”
YOU MAY ALSO LIKE
