ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 1654 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

เย่เฉินหัวเราะและถามว่า “คุณต้องการที่จะถามว่า ผมรู้จักตัวตนของคุณได้อย่างไรใช่ไหม?”

ฟูจิบายาชิ มาสะจ้องไปที่เย่เฉินด้วยดวงตาเบิกกว้าง “คุณ…….คุณรู้เรื่องมาโดยตลอดงั้นเหรอ?!”

เย่เฉินพยักหน้า และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “แน่นอนผมรู้!”

“นี่มันเป็นไปไม่ได้!”

“มันมีอะไรที่จะเป็นไปไม่ได้ล่ะ? โทษเพียงความแข็งแกร่งของนินจาญี่ปุ่นอย่างพวกคุณ มันแย่มากจริงๆ”

ฟูจิบายาชิ มาสะเหมือนถูกฟ้าผ่า เขาพูดโพล่งออกมาและถามว่า “ศิษย์น้องเล็กของผมถูกนายฆ่าทิ้งใช่หรือเปล่า!”

เย่เฉินพยักหน้าอย่างไม่ปิดบังและพูดว่า “ใช่ ผมเอง”

ในขณะที่พูด เย่เฉินก็กล่าวเสริมว่า “ศิษย์น้องรอง และศิษย์น้องสามของคุณก็ถูกผมฆ่าด้วย ตอนนี้ศพของพวกเขาก็นอนอยู่ในกระโปรงหลังรถของพวกคุณอยู่”

“ไอ้เหี้ย!” ฟูจิบายาชิ มาสะคำรามอย่างเสียงดัง และในทันที มีดเล่มหนึ่งก็หลุดออกมาจากปลอกแขนมือซ้ายของเขา ซึ่งตกลงไปอยู่ในมือซ้ายของเขาพอดีเลย

ทันทีหลังจากนั้น เขารวมพลังทั้งหมดของเขาไว้ที่มือซ้าย และจู่ๆ ก็แทงเข้าไปที่เย่เฉินด้วยกำลังทั้งหมดของเขา

เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของเขา เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย ยังคงจับแขนขวาของเขาด้วยมือข้างหนึ่ง และจับข้อมือซ้ายด้วยมืออีกข้างอย่างสงบ

ฟูจิบายาชิ มาสะไม่คาดคิดเลยว่า ความแข็งแกร่งของเย่เฉินจะยิ่งใหญ่อย่างน่าประหลาดใจ และมือซ้ายของเขาถูกเขาจับไว้ จนเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวตัวได้เลย

เย่เฉินเห็นใบหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยความสยดสยอง ก็ยิ้มและกล่าวว่า “คุณฟูจิบายาชิไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้น ถ้าคุณล้มเลิกการต่อต้าน ตอนที่คุณเดินทางไปนรกในภายหลัง คุณก็จะได้รับความทุกข์ทรมานที่น้อยลง!”

ร่างกายของฟูจิบายาชิ มาสะเหมือนโดนฟ้าผ่า และเขาพูดด้วยความตกใจว่า “คุณท่าน! ผมทำตามคำสั่งของทากาฮาชิ มาจิทั้งนั้น เขาเป็นคนให้ผมติดตามคุณ ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วยเถอะ……..”

เย่เฉินหัวเราะและพูดว่า “คนที่ออกมาใช้ชีวิตจะต้องคืนเสมอ คุณเป็นคนที่ยอมเอาชีวิตออกมาเล่นเอง ทำหล่นแล้วจะไปโทษใครได้ล่ะ? ”

ฟูจิบายาชิ มาสะพูดโพล่งออกมาว่า “ตราบใดที่คุณไม่ฆ่าผม ผมยินดีที่จะช่วยคุณไปฆ่าทากาฮาชิ มาจิ และแก้แค้นให้คุณ!”

“ไม่จำเป็นหรอก” เย่เฉินพูดอย่างเย็นชาว่า “สิ่งที่ผมไม่ชอบมากที่สุดในชีวิตนี้ของผมก็คือไอ้ลูกสามพ่อที่ขายเจ้านายตัวเองเพื่อความรุ่งโรจน์ของตนอย่างคุณ ไม่ว่ายังไงคุณก็ต้องตาย หากคุณตายไปแล้วมันจะได้ดูซื่อสัตย์มากขึ้น และจะมีศักดิ์ศรีมากขึ้น ผมก็จะนับว่าคุณเป็นลูกผู้ชายคนหนึ่งด้วย”

ฟูจิบายาชิ มาสะสำลักและพูดว่า “คุณท่านครับ ที่ประเทศของคุณมีคำโบราณเคยกล่าวไว้ว่า อยู่อย่างยากลำบากดีกว่าตายไปอย่างมีสุขไม่ใช่หรือ? ต่อให้ต้องเป็นสุนัขให้คุณ ก็ยังดีกว่าตายเลย……”

เย่เฉินหัวเราะเบาๆ “เป็นสุนัขของผม คุณยังไม่คู่ควรพอ”

หลังพูดจบ เย่เฉินก็บีบชีพจรของข้อมือเขา และออกแรง ตามเส้นลมปราณของเขา และก็ทำลายเส้นเอ็นในร่างกายของเขาทั้งหมด!

ฟูจิบายาชิ มาสะรู้สึกเพียงว่าขาของเขาอ่อนตัวลงอย่างกะทันหัน และจากนั้นคนทั้งคนก็สูญเสียการประคองไปเลย ราวกับว่ากำลังทั้งหมดของร่างกายของเขาถูกดึงออกไปทั้งหมดในขณะนี้

เมื่อเขาตกใจกลัวและไม่รู้ว่าอะไรเป็นสาเหตุ และไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรดี รถบรรทุกตู้คอนเทนเนอร์ห้องเย็นก็มาจอดอยู่ที่ข้างถนน

คนของเฉินจื๋อข่ายวิ่งลงมาจากรถ และกล่าวด้วยความเคารพต่อเย่เฉินวา “คุณชาย คุณมีอะไรให้รับใช้ครับ?”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และประคองตัวฟูจิบายาชิ มาสะที่อ่อนตัว และพูดกับลูกน้องของเฉินจื๋อข่ายว่า “เพื่อนของผมคนนี้ดื่มหนักไปหน่อย คุณช่วยพาเขาขึ้นไปที่รถของคุณก่อน เขายังมีเพื่อนอีกสองคน เดี๋ยวผมจะให้คนขับรถส่งออกมา”

ชายคนนั้นพยักหน้าอย่างเข้าใจความหมายทันที รับตัวฟูจิบายาชิ มาสะไป และเตรียมจะพาเขาไปที่นั่งข้างคนขับของรถตู้แช่แข็ง

ฟูจิบายาชิ มาสะตกใจ และพูดโพล่งถามว่า “พวกคุณจะพาผมไปไหนเหรอ?!”

เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “ดูสิ ร่างกายของคุณทั้งตัวก็ได้อ่อนแรงเหมือนเป็นโคลนอยู่แล้ว นี่มันไม่เข้ากับลักษณะนินจาญี่ปุ่นของพวกคุณเลย นินจาญี่ปุ่นอย่างพวกคุณต้องมีความอดทน และแข็งเหมือนเหล็กไม่ใช่หรือ? เดี๋ยวผมจะใส่คุณเข้าไปในตู้แช่แข็งในรถเพียงไม่กี่ชั่วโมง คุณก็จะได้รับความแข็งของนินจากลับมาอย่างแน่นอน!”

“อะไรนะ! แช่แข็ง!” ฟูจิบายาชิ มาสะร้องขออย่างหมดหนทาง “คุณท่านผู้นี้ ผมขอร้องคุณล่ะ ผมยังไม่อยากตายจริงๆ ผมไม่อยากตาย…….”

พูดจบ เขาก็อดไม่ได้ที่จะมองออกไปที่ไกล มองดูถนนคนเดินผ่านและตะโกนว่า “ช่วย……ช่วยด้วย…….”

แต่ว่า ในวินาทีต่อมา เขาก็ตระหนักได้ว่า ตัวเองไม่เพียงแต่สูญเสียแรงทั่วร่างกายของเขา แม้แต่เสียงของเขาก็อ่อนแอลงอย่างมาก

แม้ว่าตัวเองจะใช้กำลังทั้งหมดออกเสียง แต่เสียงนี้ กลัวว่าคนที่อยู่ห่างออกไปสองเมตรก็จะไม่ได้ยินการเคลื่อนไหวใดๆ เลย…….

ในขณะนั้น เฉินจื๋อข่ายก็วิ่งเข้ามาแล้วเช่นกัน เขามาหาเย่เฉิน และถามอย่างเร่งรีบว่า “คุณชาย เกิดอะไรขึ้นกับคุณเหรอ? ”

เย่เฉินยื่นกุญแจรถให้เขา และพูดว่า “มีรถเชิงพาณิชย์อยู่ในที่จอดรถเลขที่ 094 ในห้องใต้ดิน และมีนินจาสองคนอยู่ในกระโปรงท้ายรถ คุณไปขับรถออกมา และไปหาที่ที่ปลอดภัย พร้อมกับรถตู้แช่แข็ง นำคนในท้ายรถ และพร้อมกับคนที่อยู่เบาะข้างคนขับ ยัดเข้าไปในช่องแช่แข็ง แล้วส่งรูปสลักน้ำแข็งสี่ชิ้นนี้ไปที่หน้าประตูบ้านของทากาฮาชิ มาจิในโตเกียว แล้วให้ทากาฮาชิ มาจิเซ็นรับ!”