ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 1691
เมื่อเย่เฉินและอิโตะนานาโกะจับมือกันและเดินเล่นในค่ำคืนอันเงียบสงบท่ามกลางหิมะปกคลุม ในโตเกียวก็ยังคงเกิดเรื่องวุ่นวายอยู่
ในเวลานี้ ทากาฮาชิมาจิอยู่ที่บ้านของตัวเอง นั่งรอข่าวสารจากนินจาฟูจิบายาชิอย่างใจจดใจจ่อ
ตระกูลฟูจิบายาชิกังวลมากกว่าเขาอีก
เพราะว่าจนถึงตอนนี้ ตระกูลฟูจิบายาชิได้สูญเสียนินจาไปแล้วสิบคน และนินจาเหล่านี้ก็เป็นนินจาวัยรุ่นและเป็นกำลังสำคัญของตระกูล ตอนนี้กำลังสำคัญของตระกูลตายไปเกือบทั้งหมด
แม้ว่านินจาสิบคนนั้นไม่มากนัก แต่ตระกูลที่มีนินจาวัยรุ่นสิบคน ก็ถือได้ว่าเป็นตระกูลนินจาขนาดใหญ่แล้ว
ประการแรก นินจาวัยรุ่นสิบคนนี้ มีอาวุโสอย่างน้อยหนึ่งถึงสองรุ่น เช่นพ่อแม่ ลุงป้าน้าอา และปู่ย่าตายาย ซึ่งรวมกันแล้วก็ไม่น้อยกว่าสิบคน
ประการที่สอง นินจาทั้งสิบคนนี้เป็นผู้ชายทั้งหมด แต่ในหนึ่งครอบครัวจะมีวัยรุ่นที่เป็นผู้ชายอย่างเดียวนั้นยาก ถ้าอัตราส่วนผู้ชายกับผู้หญิงคือหนึ่งต่อหนึ่ง อย่างน้อยก็มีผู้หญิงอีกสิบคน
ประการที่สาม นินจาผู้ชายสิบคนนี้ อย่างน้อยมีครึ่งหนึ่งที่แต่งงานแล้ว พวกเขายังมีภรรยาและลูกด้วย
ถ้าเป็นแบบนี้ ในหนึ่งตระกูลอย่างน้อยต้องมีคนห้าสิบถึงหกสิบคน ถึงจะมีนินจาวัยรุ่นที่เป็นผู้ชายสิบคน
ตอนนี้ นินจาวัยรุ่นที่เป็นผู้ชายของตระกูลฟูจิบายาชิได้ตายหมดแล้ว ความแข็งแกร่งของตระกูลก็ลดลงอย่างกะทันหัน
ถ้าเป็นอย่างนี่ต่อไป พวกเขาคงไม่มีกำลังคนที่จะส่งไปช่วยเหลือและปกป้องทากาฮาชิมาจิแล้ว
ดังนั้น ในบ้านของทากาฮาชิมาจิ นอกจากมีบอดี้การ์ดไม่กี่คนแล้ว ไม่มีนินจาแม้แต่คนเดียว
เวลาดึกแล้ว แต่ทากาฮาชิมาจิก็ยังไม่รู้สึกง่วงเลย
ด้านหนึ่งเพราะเขายังคงเศร้าโศกเสียใจกับการเสียชีวิตอันน่าเวทนาของทากาฮาชิเอคิจิ ส่วนอีกด้านหนึ่งเพราะเขากำลังรอ รอดูว่าเขายังสามารถติดต่อกับนินจาของตระกูลฟูจิบายาชิที่หายตัวไปได้ไหม
ถึงแม้จิตใต้สำนึกของเขาจะรู้ดี ว่านินจาของตระกูลฟูจิบายาชิที่เขาส่งไปโตเกียวน่าจะถูกคนอื่นสังหารไปแล้ว แต่ในจิตใจส่วนลึกๆของตัวเอง เขายังเหลือความหวังอันน้อยนิด
เขารู้สึกว่าก่อนที่เขาจะได้เห็นศพนินจาพวกนั้น สิ่งต่างๆอาจจะมีโอกาสเปลี่ยนแปลงได้ บางทีหลังจากที่เขารออีกสักพัก นินจาฟูจิบายาชิพวกนั้นอาจจะติดต่อเขาก็ได้?
ขณะที่ทากาฮาชิมาจิเดินไปมาในห้องนั่งเล่น และรออย่างใจจดใจจ่อ มีลูกดอกอันเล็กๆก็พุ่งออกมาจากมุมห้องทันที และลูกดอกนั้นก็แทงเข้าไปที่ท้ายทอยของทากาฮาชิมาจิทันที
ทากาฮาชิมาจิที่เพิ่งได้รับความเจ็บปวดจากการสูญเสียลูกชาย เขายังไม่มีเวลาได้คิดอย่างชัดเจนว่าจะแก้แค้นให้ลูกชายยังไง จู่ๆเขาก็โดนลูกดอกอาบยาพิษ ล้มลงกับพื้นและเสียชีวิตทันที!
บอดี้การ์ดสังเกตเห็นว่าเขาล้มลงพื้นอย่างกะทันหัน พวกเขาก็รีบเดินเข้ามาใกล้ๆและดูอย่างละเอียด และพบว่าเขาตายไปแล้ว!
เมื่อเหล่าบอดี้การ์ดตกใจมากๆและค้นหาฆาตกร นินจาของตระกูลอิงะหลายๆคนที่แอบเข้าไปฆ่าทากาฮาชิมาจิ ก็ได้ถอยออกมาแล้ว
หากเป็นช่วงปกติ ตระกูลฟูจิบายาชิจะส่งนินจาอย่างน้อยสี่คนอยู่ข้างๆเขา แอบปกป้องเขาอย่างลับๆ และป้องกันไม่ให้นินจาอื่นๆมาลอบสังหารเขา
แต่ในวันนี้ ข้างๆเขาไม่มีนินจาแม้แต่คนเดียว
เมื่อไม่มีนินจาค่อยปกป้อง อาศัยบอดี้การ์ดธรรมดาพวกนี้ พวกนินจาสามารถเข้าออกได้อย่างง่ายดาย
ดังนั้น การสังหารทากาฮาชิมาจิ สำหรับนินจาเหล่านี้มันไม่ใช่เรื่องยากเลย
ทากาฮาชิมาจิผู้น่าสงสาร พึ่งจัดงานศพให้ลูกชายตัวเอง ตอนนี้ตัวเองก็ต้องมาเสียชีวิตแบบนี้!
…
ในเวลานี้
นางาฮิโกะอิโตะพึ่งจะนอนหลับ ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น
เขาถามด้วยความรำคาญ:”มันดึกมากแล้ว ยังมีเรื่องอะไรอีก? ถ้าไม่ใช่เรื่องเร่งด่วน พรุ่งนี้ค่อยรายงานฉัน!”
ทานากะซังรีบพูดทันที:”ท่านประธาน เจ้าหน้าที่จากกรมตำรวจนครบาลมาอีกแล้ว บอกว่ายังมีเรื่องบางอย่าง ต้องการขอความร่วมมือจากคุณ ให้คุณไปให้ปากคำที่กรมตำรวจนครบาลอีกครั้ง”
“ยังต้องไปให้ปากคำอีกเหรอ?!”นางาฮิโกะอิโตะตะโกนด้วยความโกรธ:”ฉันพูดทุกอย่างที่ควรพูดไปแล้ว และไม่มีอะไรจะพูดอีก!”
ทานากะซังพยายามอธิบาย:”ท่านประธาน อีกฝ่ายกล่าวว่าตระกูลซูกดดันพวกเขาตลอด และเรื่องนี้อาจจะกลายเป็นเรื่องการทูตระหว่างประเทศก็ได้ ดังนั้นพวกเขาจึงมาขอความร่วมมือจากคุณ”
“เรื่องการทูตระหว่างประเทศ?!”
เมื่อนางาฮิโกะอิโตะได้ยินเรื่องนี้ ก็ด่าด้วยความโกรธ:”แม่งเอ๊ย มันเป็นเรื่องที่น่ารำคาญจริงๆ!”
YOU MAY ALSO LIKE
