ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 1831 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

เมื่อจางกุ้ยเฟินและคนอื่นได้ยินเช่นนี้ แต่ละคนต่างก็ประหลาดใจจนตกตะลึงจนตาค้าง!

ในเวลาเดียวกัน ก็ตื่นเต้นและปลาบปลื้มใจอย่างไม่หยุดหย่อน!

เธอเอ่ยปากถามต่อว่า: “นายหญิงใหญ่เซียวได้รับคฤหาสน์Tomson Rivieraหลังนั้นของลูกสะใภ้เธอแล้วเหรอ?”

ผู้คุมพูดอย่างราบเรียบ: “คนอื่นเขาซื้ออีกหลังหนึ่งแล้ว”

“โอ้พระเจ้าช่วย!”จางกุ้ยเฟินตกตะลึงอ้าปากค้างทำอะไรไม่ถูกและพูดว่า: “คฤหาสน์มูลค่าหนึ่งร้อยล้านกว่า บอกว่าซื้อก็ซื้อเลยเหรอเนี่ย?”

ผู้คุมพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “แน่นอนอยู่แล้ว คนอื่นเขาเพียงจ่ายเงินทำเรื่องประกันตัวระหว่างการพิจารณาคดีให้พวกเธอสามคน ก็จ่ายเงินประกันเกินกว่าล้าน นี่ก็เพราะยังคิดถึงบุญคุณที่พวกเธอมีต่อเธอในตอนนั้นอยู่เสมอ ดังนั้นถึงได้อยากจะประกันตัวพวกเธอออกไปและรับไปที่ใช้ชีวิตสุขสบายที่สุดที่Tomson Riviera!”

จางกุ้ยเฟินซาบซึ้งใจจนน้ำตาไหล เช็ดไปด้วย และพูดด้วยความสะอึกสะอื้นไปด้วยว่า: “นายหญิงใหญ่เซียวดีกับฉัน จนจะเหมือนกับแม่แท้ๆของฉันแล้ว…”

อีกสองคนก็ดูตื่นเต้นเหมือนกัน หนึ่งในนั้นทอดถอนหายใจ: “นั่นนะสิ ตอนนั้นพี่กุ้ยเฟินพี่ยึดถือหลักธรรมช่วยเหลือ นายหญิงใหญ่ก็รู้จักบุญคุณคนที่เคยให้ความช่วยเหลือ พูดตรงๆ นี่เป็นความดีที่พี่กุ้ยเฟินทำไว้ !”

ความรู้สึกยุติธรรมของจางกุ้ยเฟินเต็มจนล้นในทันที และพูดอย่างเคร่งขรึม: “นังสารเลวหม่าหลัน ไม่รู้จักกตัญญูต่อแม่สามีของตัวเองมากขนาดนั้น ฉันสั่งสอนนั่นก็เป็นเรื่องที่สมควรปฏิเสธไม่ได้! จากนี้ไปถ้าเธอกล้ารังแกนายหญิงใหญ่เซียวอีก ฉันไม่มีทางปล่อยเธอไว้แน่!”

ผู้คุมรีบพูดเตือนว่า: “จางกุ้ยเฟิน! นี่เป็นโอกาสหายากที่จะได้รับทำเรื่องประกันตัวระหว่างการพิจารณาคดี หลังจากที่เธอออกไปแล้วต้องเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีๆ อย่าได้ทำสิ่งอะไรก็ตามที่ผิดกฎหมายอีกอย่างเด็ดขาด! ถ้าหากเธอถูกจับเข้ามาเพราะต่อสู้ทะเลาะวิวาทกันอีก ไม่เพียงแต่ต้องชดใช้ระยะเวลาต้องโทษเพิ่มอีก ยังจะถูกลงโทษอย่างรุนแรง เพราะกระทำความผิดซ้ำซาก!”

จางกุ้ยเฟินอ้าปากพูดว่า: “หา?! หนักขนาดนี้เลยเหรอ?!”

“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว!”ผู้คุมพูดอย่างจริงจังเป็นอย่างมาก: “ต้องเป็นพลเมืองดีที่ปฏิบัติตามกฎหมาย อย่าว่าแต่ต่อสู้ทะเลาะวิวาทกันกับคนอื่น ต่อให้ทิ้งขยะตามใจชอบหรือว่าถ่มน้ำลายตามท้องพื้น ก็อาจจะได้รับการลงโทษทางการปกครอง!”

ขณะที่พูด ผู้คุมก็พูดเสริมว่า: “หลังจากที่เธอออกไป ก็ถือได้ว่าเป็นคนมีประวัติอาชญากรรม เจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมายอย่างพวกเรา และถนนชุมชน จะคอยจับตาดูทุกการเคลื่อนไหวของเธออย่างเคร่งครัด ถ้าหากถึงเวลานั้นเธอทำผิดจริงๆ กฎหมายไม่มีทางให้อภัยกับเธออย่างแน่นอน!”

จางกุ้ยเฟินก็สะดุ้งตกใจ และรีบโบกอย่างรวดเร็วแล้วพูดว่า: “คุณวางใจเถอะ! หลังจากที่ฉันออกไปจะต้องกลับเนื้อกลับตัวใหม่เป็นคนใหม่อย่างแน่นอน!”

“แบบนี้ก็ค่อยยังชั่ว!”

ผู้คุมพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ และพูดว่า: “อีกอย่างหนึ่ง เธอไปถึงบ้านของนายหญิงใหญ่เซียว อาศัยอยู่ในคฤหาสน์Tomson Riviera ซึ่งนั่นเป็นบ้านที่ดีที่สุดของทั้งเมืองจินหลิง ใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นก็เหมือนการใช้ชีวิตที่สุขสบายที่สุด ดังนั้นเธอก็ยิ่งต้องรักและทะนุถนอมอย่างรู้ค่า ไม่อย่างนั้นก็ทำได้เพียงกลับมานอนแออัดบนพื้นที่นี่ใหม่ เข้าใจมั้ย?”

“เข้าใจแล้วค่ะ!”

จางกุ้ยเฟินพยักหน้ารัวๆ ในใจก็เริ่มจินตนาการ อนาคตที่เข้าไปใช้ชีวิตอยู่ในคฤหาสน์Tomson Riviera

เดิมทีเธอก็เป็นเพียงหญิงสาวชาวนา ฐานะทางบ้านก็ไม่ดีมาโดยตลอด เมื่อไม่กี่ปีก่อนเพิ่งเก็บเงินได้เพียงเล็กน้อย ก็ซ่อมแซมบ้านกระเบื้องหลังเก่าที่มีประวัติยาวนานกว่ายี่สิบปี สภาพความเป็นอยู่ไม่ได้ดีไปกว่าห้องขัง

ความฝันตลอดชีวิตของเธอ คือสามารถที่จะย้ายเข้าไปอยู่ในเมือง ได้อาศัยอยู่ในบ้านสองห้องนอน แต่ราคาบ้านในเมืองจินหลิงนั้นก็ไม่ได้ถูกนัก เธอสามารถที่จะซื้อได้ที่ไหนกัน ดังนั้นทำได้เพียงแค่คิดเท่านั้นเอง

แต่ว่าตอนนี้ เธอมีโอกาสได้อาศัยอยู่ในคฤหาสน์สุดหรูของTomson Riviera นี่ก็เป็นเพียงก้าวเดียวจากก้มหุบเขาก้าวขึ้นไปบนจุดสูงสุดชัดๆ!

ทั้งสามคนตื่นเต้นมากจนแทบจะร้องไห้ออกมา

ในเวลานี้ผู้คุมตักเตือนว่า: “อย่าเพิ่งรีบร้อนมีความสุข พวกเรายังมีขั้นตอนมากมายที่ต้องทำเรื่อง พวกเธอต้องให้ความร่วมมือดีๆ เดี๋ยวก็น่าจะออกไปได้แล้ว!”

“ดีๆๆๆ! พวกเราจะร่วมมือกันอย่างสุดกำลังอย่างแน่นอน!”

…

ตอนที่จางกุ้ยเฟินและคนอื่นๆกำลังจะจัดการขั้นตอนประกันตัวระหว่างการพิจารณาคดี นายหญิงใหญ่เซียวที่รออยู่ในบ้านเป็นเวลานาน ได้รับโทรศัพท์จากทางโรงพยาบาล

ในโทรศัพท์ น้ำเสียงที่กระตือรือร้นของหมอก็ถามเธอในทันทีว่า: “สวัสดี คุณเป็นญาติของเซียวฉางเฉียนกับเซียวไห่หลงใช่มั้ย?”

นายหญิงใหญ่เซียวตอบอือคำหนึ่ง: “ใช่ฉันเอง มีอะไรเหรอ?”