ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 1926
หลังพูดจบ เขากัดฟันและกระทืบเท้า หยิบถ้วยน้ำชาขึ้นมา และดื่มเข้าไปทั้งหมดในคราวเดียว
การดื่มน้ำชาถ้วยนี้ลงไป ก็เทียบเท่ากับการยอมรับข้อตกลงใหม่ของเย่เฉิน
บทลงโทษหนึ่งปี เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่ากลายเป็นสองปีในทันที
ขงเต๋อหลงอยากจะร้องไห้มาก และร่างกายของเขาก็เหมือนกับสูญเสียจิตวิญญาณไปในทันที ไร้ซึ่งพลังงานโดยสิ้นเชิง
ต่งรั่วหลินก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยในเวลานี้
คนอื่นๆ ไม่ทราบถึงความขัดแย้งระหว่างเย่เฉินและขงเต๋อหลง แต่เธอรู้ดีอย่างสมบูรณ์
ก่อนหน้านี้ก็คือเย่เฉินที่ขอให้ขงเต๋อหลงปั่นจักรยานจากเย่นจิงมาที่เมืองจินหลิง และอดทนต่อความยากลำบากและปรับเปลี่ยนอยู่ในเมืองจินหลิง ตอนนี้เย่เฉินก็เริ่มใช้ตัวเลขออกมาเล่นเป็นเกมปริศนาใบ้อีกครั้ง และเธอก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้นมาในทันที
ดังนั้น เธอจึงถามขงเต๋อหลงด้วยเสียงต่ำว่า “พี่ชาย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ”
ขงเต๋อหลงยื่นโทรศัพท์มือถือให้ต่งรั่วหลินด้วยความสิ้นหวัง บนหน้าจอของโทรศัพท์มือถือ เป็นข้อความทางวีแชทที่แม่ของเขาตงซิ่วหัวส่งมาให้เขา
หลังจากที่ต่งรั่วหลินอ่านจบ นางก็ตะลึงไปเลยในทันที!
เธอก็ไม่คาดคิดเลยว่า เย่เฉินจะโหดร้ายได้ขนาดนี้ ยึดความยาวของเวลาที่ต้องอดทนความทุกข์ทรมานหนึ่งปีของพี่ชายลูกพี่ลูกน้องเป็นเท่าตัวโดยตรงเลยงั้นเหรอ
อย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่มีเวลาที่จะไปใส่ใจกับขงเต๋อหลงเลย
เธอกำลังคิดย้อนกลับไปอยู่ในใจ โดยคิดย้อนกลับไปดูว่าตั้งแต่ขงเต๋อหลงเดินเข้ามาจากประตูจนถึงตอนนี้ มีจุดไหนบ้างที่ทำให้เย่เฉินขุ่นเคืองกันแน่
“พี่ชายได้รุกรานต่อเย่เฉินหรือไม่?”
“ดูเหมือนจะไม่มีเลย……เขาสุภาพต่อเย่เฉินอยู่ตลอดเลย แทบจะโค้งคำนับและเรียกเขาว่าพี่ใหญ่โดยตรงแล้ว”
“พี่ชายได้รุกรานเซียวชูหรันไปหรือไม่?”
“ก็เหมือนจะไม่มีนะ! พี่ชายกลัวเย่เฉินจะตายไป รู้ว่าเซียวชูหรันเป็นภรรยาของเย่เฉิน ถึงจะเพิ่มความกล้าหาญให้เขาเป็นสิบเท่า เขาก็ไม่กล้าที่จะมีความคิดใดๆ ที่คิดไม่ซื่อกับเซียวชูหรันหรอก”
“พี่ชายได้รุกรานพ่อแม่ของเซียวชูหรันไปงั้นเหรอ?”
“ก็ไม่เห็นมีเลยนิ! พี่ชายแสดงออกอย่างถ่อมตัวมากตั้งแต่เขาเข้ามาจากประตูมาจนถึงตอนนี้ และก็ไม่มีท่าทางที่เหมือนกับเพลย์บอยรวยเลยสักนิด”
“งั้นเขาได้รุกรานเย่นเฉินตรงจุดไหนไปเหรอ?”
ต่งรั่วหลินตกอยู่ในห้วงความคิดทันใดนั้น
หลังจากนั้น สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นหวังตงเสวี่ยนที่แอบมองเย่เฉินอย่างลับๆ อยู่
ในเวลานี้ ในใจของเธอก็สั่นไหวเล็กน้อย!
“หรือว่า……หรือว่าจะเป็นเพราะหลังจากเมื่อกี้นี้พี่ชายได้เผยท่าทีที่เห็นชอบต่อหวังตงเสวี่ยน ก็เลยทำให้เย่เฉินรู้สึกขุ่นเคือง?!”
“แต่ว่า เย่เฉินกับหวังตงเสวี่ยนมีความเกี่ยวข้องกันอย่างไรเหรอ?! หวังตงเสวี่ยนเป็นรองประธานของตี้เหากรุ๊ป เธอพอได้ติดต่อกับเซียวชูหรันอยู่บ้าง แต่เป็นไปไม่ได้ที่จะมีการติดต่อมากมายกับเย่เฉินเลย!”
“อีกอย่าง แม้ว่าเย่เฉินจะรู้จักกับหวังตงเสวี่ยน แล้วจะเป็นเพราะเหตุผลอะไร ถึงนำความโกรธในเรื่องที่พี่ชายหยอกล้อหวังตงเสวี่ยนไปที่พี่ชายล่ะ?”
“ยิ่งไปกว่านั้น ในสายตาที่หวังตงเสวี่ยนมองเย่เฉินนั้น ดูเหมือนจะมีความผิดปกติเล็กน้อย! นี่…..มันมีสิ่งใดที่ถูกซ่อนอยู่ในนั้นหรือไม่!”
เมื่อต่งรั่วหลินคิดถึงเรื่องนี้ ในสมองของนางก็ได้วุ่นวายยุ่งเหยิงไปหมดแล้ว
สติบอกเธอว่า เย่เฉินและหวังตงเสวี่ยนไม่น่าจะมีความเกี่ยวข้องอะไรกัน
อย่างไรก็ตาม สัญชาตญาณบอกเธอว่า ความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคนนั้น มันไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่ตัวเองมองเห็นเลย!
YOU MAY ALSO LIKE
