ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 196 อยากต่อยคุณแต่แรกแล้ว（2） - novel-lucky

ทที่ 196 อยากต่อยคุณแต่แรกแล้ว（2）

“ประธานฉิน คุณชายเกาเจ้าของศูนย์นิทรรศการจินหลิง ต้องการที่จะไปจับรถแอสตันมาร์ตินONE77คันนี้ให้ได้ ตอนนี้กำลังจะต่อสู้กันแล้ว ทำยังไงดี?”

ฉินกางตกอกตกใจ รีบพูดขึ้นว่า “รถคันนั้นเป็นรถที่ซื้อให้อาจารย์เย่ ผมไม่สนใจคุณชายเกาคุณชายเตี้ยอะไร นอกจากอาจารย์เย่ ใครกล้าแตะต้องรถคันนั้น ก็สั่งให้บอดี้การ์ดตัดมือมันเลย”

หลี่โม่รีบพูดขึ้นว่า “ประธานฉิน ศูนย์นิทรรศการจินหลิงเป็นของตระกูลเกา ทำแบบนี้จะเกินไปไหม?”

“ตระกูลเกาแล้วไง?” ฉินกางด่าพูดว่า “ตระกูลเกาไม่อยู่ในสายตาผมเลย ผมจะบอกให้ หากคนแซ่เกาคนนั้นกล้าเอามือไปแตะต้องรถที่ผมซื้อคันนั้นได้ คุณก็ไสหัวออกไปจากจินหลิงเลย อย่าให้ผมเห็นคุณอีกไปตลอดชีวิต”

เมื่อวานฉินกางเพิ่งได้ยาวิเศษมาจากเย่เฉินสองเม็ด ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับทั้งคืน เมื่อได้ยินว่ามีคนคิดที่จะไปจับรถที่ตนซื้อให้กับอาจารย์เย่ ไม่เป็นการรนหาที่ตายหรือ?

อิทธิพลของตระกูลเกาห่างไกลจากตระกูลฉินอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้น เบื้องหลังฉินกางยังมีอาจารย์เย่ผู้มีพลังวิเศษ แค่เกาจวิ้นเว่ย เขาไม่เห็นอยู่ในสายตาอยู่แล้ว

หลี่โม่ได้ยินประโยคนี้ ในใจกระตุก เงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง ก็พบว่าเกาจวิ้นเว่ยได้พาบอดี้การ์ดหลายคน สู้กับบอดี้การ์ดที่ตนจ้างมา

เกาจวิ้นเว่ยยังคงอวดดี พูดขึ้นอย่างเยือกเย็นว่า “หากพวกคุณยังไม่หลีก ผมจะสั่งคนลงมือแล้วนะ”

หลี่โม่โกรธจนตัวสั่น คิดว่าคนที่ผมจ้างมาพวกนี้เป็นแค่บอดี้การ์ดยืนโชว์หรือ? คนพวกนี้ปกติเป็นยอดฝีมือของบริษัทขนส่งเงินเจิ้นหย่วน บอดี้การ์ดที่เฝ้าเพียงประตูพวกนี้หรือจะเทียบได้?

บวกกับที่ตนเพิ่งได้รับคำสั่งจากฉินกาง เขาก็กลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับรถสองคันนี้ จึงชี้ไปที่เกาจวิ้นเว่ย แล้วสั่งบอดี้การ์ดที่จ้างมาว่า “ในเมื่อไม่ไว้หน้ากัน งั้นก็ลงมือเลย สู้ตายแล้วมีประธานฉินอยู่เบื้องหลัง”

บอดี้การ์ดบริษัทขนส่งเงินเจิ้นหย่วนทนต่อท่าทีอวดดีของเกาจวิ้นเว่ยไม่ไหวแต่แรกแล้ว อดกลั้นที่จะไม่ลงมือสั่งสอนเขา เมื่อได้ยินคำสั่งของหลี่โม่ ก็ลงมือทำร้ายทันที บอดี้การ์ดที่เป็นหัวหน้าคนนั้น ตะโกนพูดขึ้นว่า “พวกเรา ลงมือ”

พูดเสร็จ เขาก็ตบหน้าเกาจวิ้นเว่ยไปหนึ่งที พร้อมด่าว่า “อยากตบคุณแต่แรกแล้ว ไอ้ชั่ว”

เกาจวิ้นเว่ยถูกตบจนหูอื้อตามัว จึงตะคอกพูดขึ้นว่า “ที่นี่เป็นเขตพื้นที่ของตระกูลเกา พวกคุณกล้าทำร้ายผม?”

“ไปตายเสียเถอะ” บอดี้การ์ดที่เป็นทหารเก่าคนหนึ่งเตะไปตรงเอวเกาจวิ้นเว่ยอย่างแรง

แรงเตะนี้รุนแรงอย่างมาก เตะจนเกาจวิ้นเว่ย เอามือกุมท้องกลิ้งอยู่บนพื้น

บอดี้การ์ดของศูนย์นิทรรศการคนอื่นอีกหลายคน ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของบอดี้การ์ดบริษัทขนส่งเงินเจิ้นหย่วน เวลาเพียงแปบเดียว ทั้งหมดก็พ่ายแพ้อย่างสิ้นท่า

จางเจวียนวิ่งไปหาเกาจวิ้นเว่ย ปกป้องเขาไปด้วย ตะโกนด่าไปด้วยว่า “พวกคุณรนหาที่ตายกันใช่ไหม? พวกคุณซวยแน่ กล้าทำร้ายร่างกายประธานเกา ตระกูลเกาไม่ปล่อยพวกคุณไว้แน่”

หลี่โม่พูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “ตระกูลเกา? จะบอกให้ รถคันนี้ผู้นำตระกูลฉินเป็นคนซื้อ เขาพูดแล้ว ในเมื่อคนของตระกูลเกากล้ามาหาเรื่อง เขาก็กล้าสู้จนแม่ของคุณไม่รู้จักคุณ”

“ตระกูลฉิน…” จางเจวียนได้ยินคำพูดประโยคนี้แล้ว ก็อึ้งไปทันที

เกาจวิ้นเว่ยนอนอยู่บนพื้นอย่างเจ็บปวด ในใจก็หวาดกลัวยิ่งนัก

ตระกูลฉิน?

ตระกูลฉินเป็นตระกูลหนึ่งเดียวในจินหลิง ที่เทียบเท่าตระกูลซ่ง

อีกอย่าง ความสัมพันธ์ของตระกูลฉินกับตระกูลซ่งก็ค่อนข้างดี

เมื่อเทียบกันแล้ว ตระกูลเกาก็มีเพียงแค่ธุรกิจศูนย์นิทรรศการเพียงอย่างเดียว ห่างไกลกันอย่างมาก ไม่มีปัญญาล่วงเกินตระกูลฉิน

เกาจวิ้นเว่ยไม่ทันได้สนใจร่างกายที่เจ็บปวด พูดขึ้นด้วยสีหน้าเศร้าว่า “ขออภัย ขออภัย ผมไม่รู้จริงๆว่าเป็นรถของประธานฉิน ขออภัย ผมมีตาหามีแววไม่…”